Ο ΣΕΒ μιλάει για την πολιτική κρίση της ΕΕ
Περισσότερο από ένα οικονομικό ευρωομόλογο, η Ευρώπη χρειάζεται εσπευσμένα την ΄έκδοση΄ ενός πολιτικού ευρωομόλογου, ενός ομόλογου ευρωπαϊκής πίστης, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος μιλώντας σε του Harvard Business School Club Ελλάδος. Περισσότερο από ένα οικονομικό ευρωομόλογο, η Ευρώπη χρειάζεται εσπευσμένα την ΄έκδοση΄ ενός πολιτικού ευρωομόλογου, ενός ομόλογου ευρωπαϊκής πίστης’, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος μιλώντας σε του Harvard Business School Club Ελλάδος.
Συμπλήρωσε πως ‘αυτό που μετράει περισσότερο, είναι να ανακτήσει το Ευρωπαϊκό Κίνημα τη δυναμική του στην κατεύθυνση προς μια πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι λαοί της αυτό θέλουν, αυτό προσδοκούν. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τίποτα άλλο δεν θα έχει ουσιαστικό νόημα’.
Ο κ. Δασκαλόπουλος χαρακτήρισε τη σημερινή κρίση τη σοβαρότερη στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξηγώντας ότι ‘πρόκειται για μια σύνθετη κρίση. Σε πρώτο επίπεδο, η παγκόσμια κρίση του 2008 και οι συνέπειές της επιβεβαίωσαν όσους ισχυρίζονταν ότι το ευρώ δεν μπορεί να αντέξει τα ασύμμετρα σοκ. Καταρχάς, δεν διέθετε τα σωστά εργαλεία. Και εξακολουθεί να μην τα έχει.
Σε δεύτερο επίπεδο, το ευρώ και, κατ’ επέκταση, η Ένωση απειλούνται από την παγκόσμια κρίση κρατικών εξωτερικών δημόσιων χρεών, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Ευρώπη, απλά, φαίνεται να μην είναι κατάλληλα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει είτε τη μείωση της μόχλευσης είτε τον πληθωρισμό που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει μετά από την τεράστια αύξηση της ρευστότητας με την οποία καταπολεμήθηκε η χρηματοοικονομική κρίση.
Σε τρίτο επίπεδο, η κρίση απειλεί σοβαρά την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποκάλυψε την έλλειψη οράματος, την αδυναμία της να αντιμετωπίσει με ουσιαστικό τρόπο το ευρωπαϊκό συνονθύλευμα που έχει δημιουργηθεί μετά από δύο δεκαετίες εμβάθυνσης και διεύρυνσης.
Δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αναδιοργανωθεί το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δεν υπάρχει κοινό όραμα για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί η ευρωπαϊκή συνοχή. Καμία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν μπόρεσε να δείξει αποφασιστική πολιτική βούληση ή να αναλάβει την ηθική ηγεσία. Η εξουσία –ή ό,τι έχει απομείνει από αυτή– ταλαντεύεται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα ευρωπαϊκά όργανα στις Βρυξέλλες και τις κατά συνθήκη περιφερειακές συμμαχίες.
Σήμερα, το κρίσιμο ζήτημα είναι αν η Ευρώπη θα μπορεί να μιλά με μια φωνή, να αποφασίζει με μία βούληση, να δρα με ενιαία απόφαση.
Πρέπει να ξεφύγει από τις ανώφελες έριδες για το πόσα δισεκατομμύρια ευρώ χρειάζονται για τη στήριξη της άσωτης περιφέρειας και υπό ποιες προϋποθέσεις θα πρέπει τα χρήματα αυτά να καταβληθούν. Πρέπει να βρει το όραμα, την πολιτική βούληση και την ηθική ηγεσία που θα οδηγήσουν την ευρωπαϊκή ήπειρο στον 21ο αιώνα.
Για την Ελλάδα η κρίση είναι καθοριστική καθώς εάν η Ευρώπη διασπαστεί ή παραμείνει μια τελωνειακή ένωση, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνη της τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του νέου περιβάλλοντος. Και δεν είναι καλά εξοπλισμένη για κάτι τέτοιο. Εάν η Ευρώπη εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη Ένωση, κάθε κράτος-μέλος θα πρέπει να συμπεριφέρεται υπεύθυνα –αποδεχόμενο τα βάρη που πρέπει να επωμισθεί, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις που του αναλογούν, συμβάλλοντας στην προώθηση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής συνοχής.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια η Ελλάδα είχε ασπαστεί ένα πολύ βολικό ευρωπαϊκό΄ιδεώδες΄, που ισοδυναμούσε με την παροχή άφθονων και ανεξέλεγκτων ευρωπαϊκών κονδυλίων και επιδοτήσεων προς όφελος του ελληνικού πελατειακού συστήματος. Σπατάλησε, έτσι, πόρους που είχαν ως στόχο να τη φέρουν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αν και μέλος της Ευρώπης, παραμείναμε ξένοι προς το ευρωπαϊκό εργασιακό ήθος και οργάνωση.
Γι’ αυτό και ο ευρωσκεπτικισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος μόλις οι εταίροι μας έγιναν δανειστές μας. Για τον ίδιο λόγο, το Μνημόνιο προκαλεί τόσο φανατικές αντιδράσεις από τόσα βαθιά ριζωμένα συμφέροντα: επιτάσσει την αναγκαστική προσαρμογή του ελληνικού πολιτικοοικονομικού συστήματος στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η Ελλάδα καλείται να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος στην ουσία και όχι μόνο κατ’ όνομα. Ειδάλλως, δεν θα υπάρχει θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ελλάδα’.
