Χαρ. Γκότσης: Λύση για την Ελλάδα, μετά τις γερμανικές κάλπες

Είναι αφελές να πιστέψουμε ότι το πρόγραμμα περικοπών θα εφαρμοστεί στο ακέραιο, επεσήμανε  ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιά, Χαράλαμπος Γκότσης μιλώντας στην fmvoice.gr

Για το λόγο αυτό, άλλωστε, έχουμε να δούμε πολλά, όσο δεν έχει οριστικοποιηθεί η απόφαση από τους δανειστές μας κι αυτό αναμένεται να διαρκέσει έως τις γερμανικές εκλογές.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η Γερμανία είχε αρκετούς λόγους για να συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Ένας εξ αυτών είναι τα οφέλη που έχει αποκομίσει (υπολογίζονται σε 79 δισ. ευρώ, συνολικά) λόγω της μείωσης των επιτοκίων για την αναχρηματοδότηση του δικού της χρέους, το οποίο ξεπερνά το ένα τρισ. ευρω.

Δεν συμφώνησε με την επαναγορά των ομολόγων πριν από δύο χρόνια, καθώς εκείνη την εποχή, τα ελληνικά ομόλογα τα κατείχαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες. Σήμερα, οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες μόλις με δύο δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα, ενώ εκείνη την εποχή κατείχαν γύρω στα 27 δισ., οπότε θα είχαν πολύ μεγάλες απώλειες.

Όπως επεσήμανε ο κ. Γκότσης, οι Γερμανοί θέλησαν σιγά-σιγά να «ξεφορτωθούν» τα ελληνικά ομόλογα, πουλώντας τα σε διάφορα funds που ήθελαν να κερδοσκοπήσουν, τα πήραν και δικές μας τράπεζες, ταμεία… Τώρα, που οι γερμανικές τράπεζες μείωσαν την έκθεσή τους, κάνουν κουμάντο στο «κούρεμα» που θα υποστεί ο ιδιωτικός τομέας.

Αρκετά fund που αγόρασαν ελληνικά ομόλογα στο 12 ή στο 14, υπάρχει ακόμη αμφιβολία εάν θα τα δώσουν ακόμη και στο 40, καθώς βλέπουν πως η Ελλάδα έχει βγαίνει από το κάδρο της εξόδου από την Ευρωζώνη και μπορεί να θελήσουν να τα κρατήσουν, ώστε να αποκομίσουν πολύ μεγαλύτερα οφέλη, τόσο στην πορεία όσο και στη λήξη των συγκεκριμένων τίτλων.

Στο θέμα του αρνητικού δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή, ο καθηγητής υποστήριξε πως είχε υπολογιστεί λάθος. Σε άλλες χώρες, με διαφορετική διάρθρωση της οικονομίας ο συντελεστής αυτός μπορεί να βοηθήσει στο να βελτιωθεί το εθνικό εισόδημα στη συνέχεια, όπως στη Γερμανία την προηγούμενη δεκαετία. Στην περίπτωση της Ελλάδας με τέτοιες δημοσιονομικές αδυναμίες, είχε το ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.

Συνέχισαν, ωστόσο, στην ίδια ρότα, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή έγινε φανερό πως αυτή η πολιτική της σκληρής λιτότητας σε μικρό χρονικό διάστημα θα οδηγούσε σε βαθιά ύφεση. Ήταν λάθος επιλογή εξ αρχής και θα φανεί πολύ γρήγορα, καθώς σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης ακολουθούν τον ίδιο δρόμο και η Γερμανία προχωράει ολοταχώς προς την ίδια κατεύθυνση.

«Ωστόσο, κανείς δεν πρέπει να κάνει «παιχνίδια» με τη χώρα και το νόμισμα. Πιστεύω ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε το δρόμο του ρεαλισμού, να παλέψουμε βήμα με βήμα προς την τελική λύση, αν και στο δρόμο αφήνουμε θύματα, έχει πόνο και θλίψη…», σημείωσε ο κ. Γκότσης.

Υποστήριξε επίσης ότι στην οικονομία δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, υπάρχει γκρίζο. Δε συμφωνώ ότι δεν παράγουμε, καθώς έχουμε 200 δισ. ΑΕΠ,. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα γκρινιάζουμε πολύ περισσότερο απ’ ότι ιδιωτικοποιούμε…

«Είμαστε σε γενική κρίση και σε αυτές τις συνθήκες κανένας τομέας δεν μπορεί να μείνει αλώβητος, καθώς είναι όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία. Πλήττεται η μεσαία τάξη που πριν από λίγα χρόνια περνούσε καλά. Σήμερα, βάλλεται πιο βάναυσα απ’ όλες τις άλλες τάξεις», σημείωσε ο καθηγητής.

Τα θέματα της δίκαιης φορολόγησης, θα πρέπει να λυθούν με το νέο φορολογικό πλαίσιο. Ωστόσο, όσα έχουμε ακούσει και διαβάσει μέχρι τώρα δεν αποτελούν μεταρρύθμιση. Είναι εισπρακτικό πλαίσιο, ούτε τις αδικίες απαλείφει, ούτε έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα, ούτε αντιμετωπίζει τη φοροδιαφυγή.

«Τα δύο μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ήταν το μεγάλο άνοιγμα στο ισοζύγιο πληρωμών (είχαμε φτάσει στα 36 δισ.) και το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα ήταν η είσπραξη φόρων, που εάν υπολογισθεί στα τελευταία 20 χρόνια η υστέρηση έναντι του μέσου όρου της Ευρώπης, το ποσό ανέρχεται σε περίπου 300 δισ. ευρώ, όσο και το χρέος της χώρας», επεσήμανε ο καθηγητής.

Τέλος, ο κ. Γκότσης σημείωσε πως το γερμανικό κράτος είναι πιο σπάταλο από το ελληνικό, αλλά υπάρχει μία διαφορά: Οι επιχειρήσεις πληρώνουν τους φόρους τους, μέχρι τελευταίο ευρώ. Το κράτος λοιπόν διαθέτει αρκετούς πόρους ακόμη και για να σπαταλά. Όσον αφορά τα όσα υποστήριξε ο κ. Φούχτελ, για 1.000 Γερμανούς που κάνουν δουλειά όσο 3.000 Έλληνες, θα του έλεγα ότι στη χώρα του για να κλείσει μία λακκούβα στο δρόμο πηγαίνουν τρία οχήματα με επτά εργαζόμενους, ενώ στην Ελλάδα πηγαίνει ένα όχημα με δύο εργαζόμενους και κάνουν την ίδια δουλειά.