Χρ. Ιωαννίδης: Βλέποντας και κάνοντας…

την 9 Δεκεμβρίου, 2010 00:00

Οι Έλληνες επενδυτές εμφανίζονται φοβισμένοι και επιφυλακτικοί στην ανοδική αντίδραση, που σημειώνεται τις τελευταίες ημέρες, επεσήμανε ο Χρήστος Ιωαννίδης, πιστοποιημένο στέλεχος της «Καραμανώφ ΑΧΕΠΕΥ», μιλώντας στην εκπομπή «Ο Καλός και ο Κακός Βγαίνουν Βόλτα στη Σοφοκλέους», της fmvoice.gr.

Ωστόσο, όταν οι εγχώριοι επενδυτές επιδεικνύουν φόβο σε περιόδους με ανοδική τάση, οι ξένοι μαζεύουν και η αγορά κινείται υψηλότερα, όπως άλλωστε διαπιστώνεται το τελευταίο διάστημα με διακριτικό μάζεμα.

Σύμφωνα με το στέλεχος της χρηματιστηριακής, τεχνικά η αγορά θα αντιμετωπίσει ισχυρότατες αντιστάσεις τις 1560-1580 μονάδες στον γενικό δείκτη και 745-760 μονάδες στον 20άρη.

Σε αυτά τα επίπεδα θα φανεί εάν υπάρχει βάθος στην κίνηση αυτή, ενώ είναι αναγκαία και η ενίσχυση του τζίρου.

Το χρηματιστήριο αποτελεί προεξοφλητικό μηχανισμό, ωστόσο ακολουθεί τη βελτίωση της οικονομίας, αλλά στην παρούσα συγκυρία φαίνεται πως η αγορά γνωρίζει κάτι που δεν γνωρίζουμε, όλοι οι υπόλοιποι.

Ο κ. Ιωαννίδης θεωρεί δεδομένο πως η χώρα μας θα καταφύγει στο ΔΝΤ για νέο δανεισμό, ενώ χαρακτήρισε ασφυκτικό το χρονικό περιθώριο που μας δίνει το μνημόνιο για την αποπληρωμή του δανείου, ενώ η επιμήκυνση θα φέρει ένα νέο μνημόνιο.

Το πρόβλημα πλέον είναι πανευρωπαϊκό και η καλύτερη λύση, σύμφωνα με το στέλεχος της «Καραμανώφ» είναι η ΕΚΤ να τυπώσει χρήμα, να αγοράσει ένα μέρος του χρέους των κρατών και να δώσει τη δυνατότητα να ξεκινήσουν οι οικονομίες από μηδενική βάση, έχοντας παράλληλα πιο αυστηρό έλεγχο των δημοσιονομικών.

Οι εξελίξεις στην Ευρώπη, ωστόσο, δημιουργούν φόβο, που προκαλείται κυρίως από τη στάση της Γερμανίας, η οποία αντιδρά τόσο στο τύπωμα νέου χρήματος, όσο και στο ευρωομόλογο.

Το πρόβλημα, ωστόσο, του Βερολίνου γίνεται εμφανές και από την πορεία των λιανικών πωλήσεων εντός της χώρας, καθώς δεν μπορούν να στηρίξουν τα πλεονάσματα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η εμμονή της Γερμανίας στην ίδια πολιτική, πάντως, μπορεί να υπονομεύσει την Ευρώπη, τη στιγμή κατά την οποία ο Τρισέ αποδεικνύεται βαθιά συντηρητικός, αρνούμενος να ακολουθήσει το παράδειγμα της FED και έχοντας αποκλειστικά και μόνο την προσοχή του στραμμένη στον πληθωρισμό.