Η Δημόσια Πληγή

Μέρες τώρα, λες και το κάνει ο διάβολος, πέφτω πάνω σε ειδήσεις, που έχουν να κάνουν με λαμογιές στο ΔΗΜΟΣΙΟ.

Πότε με τις συντάξεις, πότε με τα φάρμακα, πότε με τα λαδώματα, αυτό το Δημόσιο μπάζει.

Πάντα έμπαζε, αλλά φαίνεται πως κανείς δεν έδινε σημασία. Λε και το κράτος όλο ήταν ένα κύκλωμα για βρωμοδουλειές.

Από τα κρούσματα των τελευταίων ημερών κράτησα μόνο δύο. Τα έχω τώρα και κάμποσες μέρες μπροστά μου, αλλά κάθε φορά που πάω να καταπιαστώ με αυτά κάνω μια δεύτερη σκέψη, ότι τέτοιες εποχές, μη ρίχνω λάδι στη φωτιά.

Όμως οι 70 περιπτώσεις παράνομων συντάξεων χηρείας, στο ΙΚΑ βγάζουν μάτι, σε μια εποχή που πολύς κόσμος πεινάει.

Όπως βγάζει μάτι και η περίπτωση του υπαλλήλου του ΕΚΑΒ στη Βόρεια Ελλάδα, που είχε καταφέρει να απουσιάζει από τη δουλειά του από την 1η Δεκεμβρίου 2006 έως και τις 9 Νοεμβρίου του 2011. Όλο αυτό το διάστημα ο συγκεκριμένος υπάλληλος έβγαζε και δεύτερο μισθό δουλεύοντας στην καφετέρια της αδερφής του, ενώ τσέπωνε και το μισθό του από το Δημόσιο, χωρίς να πατάει στη δουλειά. Και όταν πέρασε από  πειθαρχικό συμβούλιο, του επιβλήθηκε ποινή στέρησης αποδοχών για μόλις τρεις μήνες, έχοντας ήδη εισπράξει 59 μισθούς χωρίς να δουλεύει.

Και δυστυχώς, τα περιστατικά δεν έχουν τελειωμό.

Με 2.000.000 άνεργους, με άγνωστο αριθμό υποαπασχολούμενων, με 6.000 αυτοκτονίες, με πετσοκομμένους μισθούς για όσους δουλεύουν και φόρους, τον ένα πάνω στον άλλο, αυτό το …μυθιστόρημα του Δημοσίου είναι πέρα από κάθε όριο.

Και απ’ ότι καταλαβαίνω, δεν γίνεται τίποτε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η ρουτίνα της διαφθοράς.

Για να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά που έχει σχέση με το Δημόσιο, πρέπει να ξέρεις την Αλέκα, που γνωρίζει τον Τάσο, που μιλάει με το Γιώργο, που είναι γνωστός της Αργυρώς και πάει λέγοντας…

Μια απέραντη μηχανή. Ένα γρανάζι, που κινεί ένα άλλο γρανάζι κι αυτό κινεί ένα τρίτο…

Χωρίς μίζα, κομπίνα και διαφθορά ο κινητήρας του Δημοσίου δεν δουλεύει…

Αυτό το κράτος περνά δια πυρός και σιδήρου εδώ και τέσσερα χρόνια, αλλά το Δημόσιο δεν χαμπαριάζει.

Ό,τι και να γράφω ξέρω πως αύριο, μεθαύριο θα ξαναδιαβάσω ότι 80 νεκροί έπαιρναν κανονικά τη σύνταξή τους, 50 ογδοντάχρονες έπαιρναν επίδομα τοκετού (αν υπάρχει τέτοιο πράμα), και 300 πτυχιούχοι του Δημοτικού είχαν τρυπώσει σε θέσεις για πτυχιούχους πανεπιστημίου.

Νομίζω πως είναι ώρα να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη, για να μην είναι κανείς πιο …μάγκας από τον άλλο.