Κλίνατε επ΄ Αριστερά

Ο… θυμωμένος χερ Σόιμπλε κούνησε το δάκτυλο στον γαλλικό λαό λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν πει αυτός ένα μεγαλοπρεπές au revoir στον Σαρκοζί. Εμείς έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και εσείς οφείλετε να τις υλοποιήσετε, τους είπε σε ελεύθερη απόδοση. Και το είπε στο λαό της δεύτερης μεγαλύτερης δύναμης της γηραιάς ηπείρου. Γιατί για τα γεράκια του Δ΄ Ράιχ ο Ολάντ στην Γαλλία φαντάζει κάτι σαν τον Τσίπρα.

Όμως, το Δ΄ Ράιχ οδηγεί την Ευρώπη σε διάλυση και την Δύση σε πλήρη αποσταθεροποίηση. H κρίση ακούμπησε πλέον τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης.

Ακόμα και τους δορυφόρους του (π.χ. Ολλανδία). Αλλά, αυτό ελάχιστα το ενδιαφέρει. Διότι η κυβερνώσα γερμανική ελίτ ενδιαφέρεται μέσα από τον οικονομικό πόλεμο που δίνει σε βάρος όλης της υπόλοιπης Ευρώπης, της Κίνας, των αναδυόμενων χωρών και των ΗΠΑ να ηγεμονεύσει. Να κυριαρχήσει οικονομικά και άρα πολιτικά σε βάρος όλων των άλλων. Για αυτό… απαιτεί από όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς απόλυτη υποταγή στους εγκατεστημένους από το Βερολίνο σε κάθε χώρα τροικανούς και Παπαδήμους.

Βεβαίως, η πολιτική αυτή του Βερολίνου δεν είναι μόνο ιμπεριαλιστική. Είναι και ταξική. Η γερμανική ηγεμονία αφορά την παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των διαφόρων ΣΕΒ σε βάρος των εξαθλιωμένων, των ανέργων, των υποαπασχολούμενων, των ανασφάλιστων εργαζομένων, των μικρομεσαίων και των νέων ανθρώπων. Αφορά την παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία της αόρατης αγοράς του χρηματοπιστωτικού τζόγου –στην οποία βρίσκονται… παρκαρισμένα γύρω στα 700 τρις δολάρια- σε βάρος της οικονομίας, της παραγωγής, της εργασίας, της έρευνας και της τεχνολογίας.

Την Κυριακή σε όλα αυτά οι Γάλλοι λένε ένα μεγάλο no. Ψηφίζοντας Ολάντ, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Με κριτική διάθεση.

Εμείς την Κυριακή τι θα πούμε; Σφάξε… με Μέρκελ μου να αγιάσω; Θα νομιμοποιήσουμε το Μνημόνιο που θα μας τινάξει στο αέρα μέσα στους επόμενους μήνες, όπως τίναξε στον αέρα την Αργεντινή η νεοφιλελεύθερη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική του Φερνάντο Ντε Λα Ρουά; Τέσσερα χρόνια υπομονή στην λιτότητα, στις ληστρικές αποκρατικοποιήσεις, στην συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους έκαναν οι Αργεντίνοι, μέχρι το «Δυστυχώς πτωχεύσαμε» του mr Φερνάντο. Ε, σχεδόν τέσσερα χρόνια υπομονή και θυσίες κάνουμε και οι Έλληνες.

Άντε να κάνουμε κι άλλη. Αλλά, με ποιους; Με τους συνεχιστές των «κηπουρών» του Γιωργάκη; Με τους συνεχιστές των Βατοπεδινών του Κωστάκη; Με τα τζάκια των βλαχάρων που έγιναν άνθρωποι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κατακλέβοντας την Ελλάδα και τον λαό της με τα χρηματιστήρια, με τις Siemens, με τα δομημένα, με τα υποβρύχια, με τους κουμπάρους, με τις offshore, με την φοροδιαφυγή, με το ξέπλυμα; Μπορούν αυτοί να πετύχουν στις 7 Μάη σε όσα απέτυχαν δεκαετίες τώρα; Κι αν δεν τους τιμωρήσουμε σήμερα εμείς, πότε θα τιμωρηθούν κι από ποιους;

Αυτοί διέλυσαν το Χρηματιστήριο. Σε κάθε χώρα που μπήκε το ΔΝΤ το χρηματιστήριο της έκανε πάρτι. Το δικό μας απλώς… έκλεισε (με τζίρους 15 και 20 εκατ. που αρχίζουν και τελειώνουν σε 4 με 5 μετοχές). Η δική μας κυβερνώσα ελίτ ούτε αυτό δεν κατάφερε. Την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών την πήγε στον Δεκέμβριο, κι αν…

Με αυτούς η δραχμή και η έξοδος από την Ε.Ε. αποτελούν θέμα χρόνου. Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, κάτι καινούργιο, διαφορετικό. Η επιλογή δεν είναι εύκολη. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου θα αποτελέσουν την αρχή ενός δύσκολου δρόμου. Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, η στάση πληρωμών σε ό,τι αφορά το παράνομο και απεχθές χρέος, η μη αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων για μερικά χρόνια για να αναπνεύσει ο κρατικός ισολογισμός, ένα άλλο μείγμα πολιτικής που θα απαγκιστρώσει την χώρα από την ύφεση και η αποτελεσματική και δίκαιη φορολόγηση του πλούτου αποτελούν τους άξονες του μοναδικού σχεδίου επιβίωσης του τόπου μας.