Η καχυποψία «καίει» τον υποψήφιο…

Ο τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι θεωρείται επικρατέστερος για να διαδεχθεί τον Τρισέ στην προεδρεία της ΕΚΤ, αλλά θεωρείται «άνθρωπος της Goldman Sachs», καθώς έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχός της. Ο τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι θεωρείται επικρατέστερος για να διαδεχθεί τον Τρισέ στην προεδρεία της ΕΚΤ, αλλά θεωρείται «άνθρωπος της Goldman Sachs», καθώς έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχός της.

Η πολεμική γύρω από τον θεωρούμενο ως επικρατέστερο για τη διαδοχή του προέδρου της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, διοικητή της τράπεζας της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, εστιάζεται κυρίως στο γεγονός ότι είναι «Ιταλός», ότι προέρχεται δηλαδή από μια «προβληματική» χώρα του ευρωπαϊκού Νότου.

Μια άλλη, όμως, λιγότερο γνωστή πτυχή, που εξίσου προβληματίζει, είναι το γεγονός ότι ο υποψήφιος για την προεδρία της ΕΚΤ, της τράπεζας που υποτίθεται εκτός των άλλων ότι φροντίζει για τη χρηστή «αμερόληπτη» διαχείριση της τραπεζικής αγοράς, έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs: της τράπεζας που έχει καταστεί συνώνυμο της απληστίας και της κυριαρχίας της Γουόλ Στριτ.

Σε διάφορες θέσεις

Ο Μάριο Ντράγκι, που εκτός από διοικητής της τράπεζας της Ιταλίας είναι και πρόεδρος του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας -ενός νέου οργανισμού που συγκεντρώνει τις κεντρικές τράπεζες και τις ρυθμιστικές αρχές των μεγάλων χωρών- ήταν αντιπρόεδρος της Goldman Sachs στην Ευρώπη μεταξύ 2001 και 2005, έχοντας αναλάβει τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις και εξαγορές.

Η γνωστή αμερικανική τράπεζα επενδύσεων ήταν εκτός των άλλων ο ενορχηστρωτής της περιβόητης συμφωνίας ανταλλαγής ελληνικού χρέους (swap) το 2001 επί κυβέρνησης Σημίτη, μια συμφωνία που θεωρείται ότι συνέβαλε στο μαγείρεμα των λογιστικών βιβλίων της Ελλάδας, με στόχο να μπει στο ευρώ. Το όνομα Goldman Sachs έχει άλλωστε κατ’ επανάληψη ακουστεί σε παρασκηνιακές επαφές την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη η ελληνική κρίση χρέους και η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αναζητούσε υποτίθεται ακόμη λύσεις εκτός ΔΝΤ.

Ο Ντράγκι φέρεται να γνώριζε τις ελληνικές δοσοληψίες με την Goldman Sachs, οι οποίες, όπως δηλώνει πρώην συνέταιρός του στην αμερικανική τράπεζα, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν (25/02), είχαν εγκριθεί από τον επικεφαλής οικονομικό διευθυντή της Ντέιβιντ Βίνιαρ και ήταν κάτι που ο Ντράγκι δεν μπορούσε να αναιρέσει.

Ο ίδιος ο Ντράγκι δηλώνει ότι δεν είχε καμιά ανάμειξη στην υπόθεση αυτή, γιατί εργαζόταν σε άλλο πόστο της τράπεζας. «Εντάχθηκα στην Goldman, αφότου έγιναν οι συμφωνίες αυτές», δηλώνει.

Ακόμη και αν ήταν όλα σύννομα, το γεγονός ότι ένας πρώην ισχυρός άνδρας της Goldman Sachs, η οποία έχει κατά καιρούς επιστρατεύσει και άλλα μεγάλα ονόματα για την προώθηση των δραστηριοτήτων της στην Ευρώπη, όπως ο πρώην επίτροπος Πίτερ Σάδερλαντ, το «γεράκι» της Μπούντεσμπανκ Οτμαρ Ισινγκ και ο επίσης πρώην επίτροπος Ιταλός Μάριο Μόντι (βλέπε «Ε» 03/03/2010), εγείρει ερωτηματικά.

Μόνο για τη Γαλλία

Το γεγονός πάντως ότι ο Ντράγκι ήταν ισχυρός άνδρας της Goldman Sachs θεωρείται προς το παρόν «μείον» μόνο για τη Γαλλία. Αντιθέτως ο πρώην σοσιαλδημοκράτης γερμανός υπουργός Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ φέρεται να θεωρεί το γεγονός αυτό «περισσότερο πλεονέκτημα παρά μειονέκτημα» για έναν ευρωπαίο τραπεζίτη, όσον αφορά «την κατανόηση του αγγλοσαξονικού κόσμου».

Για τους Γερμανούς η υποψηφιότητα Ντράγκι προβληματίζει μόνο και μόνο επειδή είναι Ιταλός. Προέρχεται δηλαδή από μια χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος και «κακό» όνομα, ανάλογο με αυτό των υπολοίπων του ευρωπαϊκού Νότου, ιδίως την προ της ΟΝΕ εποχή.

Η ίδια η τράπεζα της Ιταλίας αντιμετωπίζεται με σχετική καχυποψία, καθώς ο κεντρικός τραπεζίτης πριν τον Ντράγκι, ο Αντόνιο Φάτσιο, αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 2005, εξαιτίας της ανάμειξής του σε σκάνδαλο διαφθοράς, εσωτερικής πληροφόρησης και κατάχρησης εξουσίας.

Στα συν του Ντράγκι θεωρείται το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων το οποίο επέβλεπε ως αξιωματούχος του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών τη δεκαετία του ’90, αποφέροντας έσοδα 60 δισ. ευρώ.

(Δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Οικονομία» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 6/3/2011)