Μια γερμανική εταιρία στο ελληνικό προτεκτοράτο

Καταγγελίες, πρόστιμα, πολεοδομικές παραβάσεις, παραπλάνηση αγοραστικού κοινού και αισχροκέρδεια. Αυτό είναι το προφίλ που συνθέτει η γερμανική εταιρία, μέσω των καταστημάτων της στην Ελλάδα.

Η εν λόγω εταιρία, διατείνεται πως «χτυπάει την κρίση με χαμηλές τιμές», πως «στηρίζει την ελληνική αγορά», και στέκεται στο πλευρό των καταναλωτών με την ποιότητα των προϊόντων της. Ακριβώς αντίθετες, ωστόσο, είναι οι τακτικές που έχει χρησιμοποιήσει ως τώρα, απασχολώντας ουκ ολίγες φορές την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Προ μερικών μηνών, της επιβλήθηκε πρόστιμο 20.000 ευρώ, επειδή σε διαφημιστικό φυλλάδιο εμφάνιζαν μόνο ένα αόριστο ποσοστό έκπτωσης (-25% ή -40% από τις ήδη χαμηλές τιμές) σε οπωροκηπευτικά είδη, χωρίς όμως να δίνεται καμία πληροφορία για την τιμή επί της οποίας υπολογίζεται η διαφημιζόμενη έκπτωση και για την τιμή στην οποία τελικά πωλούνται τα προϊόντα.

Ένα ακόμη πρόστιμο που επιβλήθηκε στην γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ, αυτό των 35.000 ευρώ στο κατάστημα Κομοτηνής, για μη ασφαλή – επιβλαβή για την υγεία τρόφιμα, παραπλάνηση του καταναλωτή, και μη τήρηση των απαιτήσεων της νομοθεσίας. Ο λόγος για μολυσμένο βοδινό κρέας στο οποίο ανιχνεύτηκε το παθογόνο στέλεχος Ε.coli O157, το οποίο εντόπισαν οι αρχές. Στη συνέχεια ακολούθησε παραπλάνηση – σύγχυση των καταναλωτών με επαναλαμβανόμενες ανακοινώσεις και διαδόσεις ψευδών ειδήσεων καθώς και ο αυθαίρετος αποχαρακτηρισμός των μη ασφαλών τροφίμων Δελτία Τύπου που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της LIDL και τις επικολλήσεις ενημερωτικών Δελτίων στις εισόδους των καταστημάτων της εταιρείας, ενώ παρατηρήθηκε καθυστέρηση και μη ολοκλήρωση των διαδικασιών καταστροφής των οριστικώς και ανεκκλήτως κατασχεμένων τροφίμων, γεγονός που αποτελεί μη συνεργασία.

Κορυφαίο θέμα επίσης, αυτό που ανέκυψε και αναδείχθηκε και από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ν. Παντελή (εποπτεύων του οικονομικού εγκλήματος) με σχετική παραγγελία του, για αισχροκέρδεια. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η εταιρία πουλά προϊόντα της στη χώρα μας, στην ακριβότερη τιμή, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Και για του λόγου το αληθές, αυτό καταθέτει στην αναφορά του και ο κ. Ξυνίδης, αναπληρωτής υφυπουργός Ανάπτυξης πριν λίγους μήνες, όπου σημειώνεται πως 51 από 70 προϊόντα που διακινούνται αποκλειστικά από τα LIDL στη χώρα μας πωλούνται σε υψηλότερες τιμές από εκείνες που διατίθενται τα ίδια σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Βουλγαρία. Τα αποτελέσματα της έρευνας του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως εμφανίζονται στους πίνακες που εξέδωσε, έδειξαν ότι οι τιμές των προϊόντων που διακινούνται αποκλειστικά από την εταιρεία LIDL στην Ελλάδα, μετά και την αφαίρεση του συντελεστή Φ.Π.Α., είναι σημαντικά υψηλότερες από τις αντίστοιχες τιμές των ιδίων προϊόντων στις άλλες χώρες της έρευνας.

Η κορυφή, ίσως του παγόβουνου οι παραπάνω υποθέσεις, καθώς σε βάρος της γερμανικής αλυσίδας υπάρχουν καταγγελίες μέχρι και από το ΤΕΕ για πολεοδομικές παραβάσεις, ενώ πολλοί πολίτες παραπονούνται και για το κοινωνικό πρόσωπο της εταιρίας. Σύμφωνα με καταναλωτές, τα προϊόντα που οι ίδιοι αφήνουν στα ειδικά καλάθια «αλληλεγγύης» για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη, η εταιρία διαφημίζει πως τα δωρίζει η ίδια, διαφημίζοντάς τα ως «την οικογενειακή μας προσφορά».

Ακόμη περισσότερες είναι οι φωνές που λένε πως η εταιρία έχει σαν στόχο την μικρή αγορά, της γειτονιάς, κι όχι τα «υψηλού επιπέδου» σούπερ μάρκετ. Ακόμη και επικίνδυνα προϊόντα έχει προωθήσει, με περιπτώσεις όπως κομμάτι γυαλιού που εντοπίστηκε σε κρασί, αμύγδαλο σε σοκολάτα γάλακτος χωρίς να αναγράφεται ένδειξη στη συσκευασία, για τυχόν αλλεργικούς, έως και χαλβάδες με σαλμονέλα!

Πάντως, με βάση τις καταγγελίες και τις ποινές που έχουν επιβληθεί στη Lidl για την κακή ποιότητα έως και την ακαταλληλότητα προϊόντων, φαίνεται πως οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν τους Έλληνες καταναλωτές σαν… ιθαγενείς, που ότι και να τους προσφέρουν, αυτοί θα το πάρουν άκριτα, αβίαστα και ήσυχα. Περιπτώσεις σαν τις συγκεκριμένες δείχνουν και την αδυναμία του κράτους και των μηχανισμών του να ελέγξουν, και τουλάχιστον να αποτελέσει φόβητρο για τις αλυσίδες, εγχώριες και μη, χωρίς να παραβλέπουμε όμως πως και τις παραπάνω περιπτώσεις το κράτος τις αντιμετώπισε, κατόπιν βέβαια καταγγελίας. Και πώς να μην είναι αδύναμο, όταν οι παρανομούντες βλέπουν πως είναι φθηνότερο να πληρώσουν ένα πρόστιμο, εάν τους πιάσουν, παρά να συμμορφωθούν με τους νόμους.

Είναι όμως καιρός, όπως και στα υπόλοιπα πεδία, να ανακτήσει και ο Έλληνας καταναλωτής την υπερηφάνεια του. Κι αφού η ανάγκη τον έκανε να μετράει ακόμη και το λεπτό, να ξέρει τουλάχιστον πως δεν κινδυνεύει από ασυνείδητους και εκμεταλλευτές της ανάγκης του.