Ξορκίζοντας τις επισφάλειες…

Με όπλα σύγχρονα οικονομικά εργαλεία, όπως credit control (πιστωτικός έλεγχος), ασφάλιση πιστώσεων, factoring, αλλά Data Bank, προσπαθούν οι εταιρείες που πωλούν επί πιστώσει να ‘ξορκίσουν’ τις επισφάλειες από τα ταμεία τους. Με όπλα σύγχρονα οικονομικά εργαλεία, όπως credit control (πιστωτικός έλεγχος), ασφάλιση πιστώσεων, factoring, αλλά Data Bank, προσπαθούν οι εταιρείες που πωλούν επί πιστώσει να ‘ξορκίσουν’ τις επισφάλειες από τα ταμεία τους.

Κίνδυνος που μεγεθύνεται από την πολύμηνη καθυστέρηση που παρατηρείται στην αποπληρωμή των υποχρεώσεων που τους οφείλουν οι πελάτες τους.

Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, από τριάντα ημέρες έως και 200 ημέρες έχουν παρατείνει οι οφειλέτες την πληρωμή των υποχρεώσεών τους προς τους πιστωτές τους. Από την άλλη, παράγοντες της αγοράς τονίζουν ότι σήμερα, με την οικονομική ασφυξία να πρωταγωνιστεί, το 95% των επιχειρήσεων είναι αναγκασμένο να πουλά επί πιστώσει.

Η μεγαλύτερη παράταση στις καταβολές παρατηρείται στους κλάδους της κλωστοϋφαντουργίας, των κατασκευών, των ηλεκτρικών ειδών, αλλά και στην ένδυση-υπόδηση. Ιδίως στον τελευταίο κλάδο, επισημαίνεται ότι, ενώ μέχρι και το 2009 η αποπληρωμή των υποχρεώσεων προς τους προμηθευτές πραγματοποιούνταν σε διάστημα εξαμήνου, σήμερα αυτό το διάστημα ξεπερνά και το δωδεκάμηνο.

Στον αντίποδα βρίσκεται ο κλάδος των σούπερ μάρκετ, που εξακολουθεί να πληρώνει στην ώρα του. Αν και όπως λένε στελέχη της αγοράς και σε αυτόν τον κλάδο πλέον οι καταβολές είναι δύο ‘ταχυτήτων’. Δηλαδή, στην ώρα τους πληρώνουν μόνο οι εταιρείες που διαχειρίζονται αγαθά πρώτης ανάγκης (γάλα, τυριά, απορρυπαντικά), ενώ στα υπόλοιπα (κρασί, χαρτί κουζίνας κ.λπ.) παρατηρείται μικρή καθυστέρηση.

Οι αργοπορημένες καταβολές των οφειλών εξηγούν και το ‘αμόκ’ το οποίο έχει καταλάβει ορισμένες επιχειρήσεις, οι οποίες αναζητούν τρόπους διασφάλισης του cash flow.

Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρει ο Mάκης Τζέης, γενικός διευθυντής στην εταιρεία Αtradius, (επιχειρηματικό παρακλάδι της ομώνυμης πολυεθνικής, η οποία παρέχει υπηρεσίες ασφάλισης εμπορικών πιστώσεων και είσπραξης επισφαλών απαιτήσεων), η πλειονότητα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα δείχνουν να επιλέγουν τέσσερα εργαλεία προκειμένου να διασφαλιστούν όσο περισσότερο μπορούν έναντι των συνεργατών τους. Τα τέσσερα αυτά εργαλεία είναι το credit control, η ασφάλιση πιστώσεων, το factoring και η συνεργασία με Τράπεζες Επαγγελματικής Πληροφόρησης-Data Bank.

Όσον αφορά το πρώτο εργαλείο, το credit control, ο Μάκης Τζέης επισημαίνει ότι οι επιχειρήσεις σήμερα επενδύουν σημαντικά κεφάλαια στην οργάνωση ενός τμήματος ελέγχου των συνεργατών τους. Ο μοναδικός ρόλος του συγκεκριμένου τμήματος είναι να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τις οφειλές του κάθε πελάτη, τον χρόνο λήξης των επιταγών, τη ρευστότητα, την ακίνητη περιουσία που διατηρεί ο οφειλέτης κ.λπ. Πλέον, όπως αναφέρει ο ίδιος, η εικόνα του κάθε οφειλέτη-πελάτη είναι συνυφασμένη με τον τζίρο και τα κέρδη που παρουσιάζει η εταιρεία του, καθώς και με ένα φάσμα βασικών αριθμοδεικτών, ενώ είναι αδιάφορα άλλα στοιχεία, όπως επί παραδείγματι η ιστορία που μπορεί να έχει αναπτύξει η επιχείρησή-συνεργάτης.

Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότερες εταιρείες-προμηθευτές επιλέγουν να ασφαλίσουν τις πιστώσεις τους, ελαχιστοποιώντας το ρίσκο από την ενδεχόμενη μη καταβολή των οφειλών. Σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι, ο γενικός διευθυντής της Atradius αναφέρει ότι σήμερα παρατηρείται αύξηση κατά 40% των αιτήσεων που γίνονται από την πλευρά των προμηθευτικών εταιρειών -από 30% που ήταν πέρυσι- για ασφάλιση των πιστώσεων που παρέχουν. Οι περισσότερες αιτήσεις προέρχονται από εταιρείες που δραστηριοποιούνται στους κλάδους των καταναλωτικών αγαθών, τις κατασκευές, τα φάρμακα, τα χημικά, τη σωληνουργία και τα ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά είδη.

Οι εταιρείες που έχουν ασφαλίσει τις πιστώσεις τους γνωρίζουν, σύμφωνα με τον Μάκη Τζέη, ότι σε περίπτωση ζημιάς -π.χ. χρεοκοπίας του οφειλέτη- αποζημιώνονται από την ασφαλιστική εταιρεία κατά 80%-85%, εντός εξαμήνου από την υποβολή της αίτησής τους. Επίσης, συνεχίζει ο ίδιος, αποδεδειγμένα οι εταιρείες που έχουν προχωρήσει σε ασφάλιση των πιστώσεων τους χρηματοδοτούνται πιο εύκολα από τους τραπεζικούς ομίλους, καθώς θεωρούν ότι μέσω αυτού του εργαλείου προστατεύονται περισσότερο τις συναλλαγές τους.

Εντωμεταξύ, με στόχο την επίτευξη ρευστότητας, αρκετές είναι και οι προμηθεύτριες επιχειρήσεις που επιλέγουν την οδό του factoring. Δηλαδή πωλούν σε κάποιον οίκο factoring -που συνήθως είναι θυγατρική τράπεζας- το σύνολο των απαιτήσεων που έχουν, λαμβάνοντας το 95% της αξίας τους (άρα το κέρδος του οίκου είναι 5%). Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι δύο είναι οι μορφές factoring που υπάρχουν και συγκεκριμένα, με ανάκληση ή χωρίς ανάκληση. Στην πρώτη περίπτωση εάν ο οίκος δεν πάρει τα χρήματα από τον οφειλέτη, απαιτεί πίσω την καταβολή που έχει δώσει στον προμηθευτή, γεγονός που δεν μπορεί να πράξει στη δεύτερη περίπτωση. Όπως επισημαίνει ο Μάκης Τζέης, η οικονομική ασφυξία της αγοράς και οι υψηλοί δείκτες αφερεγγυότητας που υπάρχουν ωθούν τους περισσότερους οίκους factoring στην επιλογή να ασφαλίσουν και οι ίδιοι τις πιστώσεις που έχουν αναλάβει.

Τέλος, έχουν αυξηθεί σε διψήφιο ποσοστό οι συναλλαγές των εταιρειών με τις Τράπεζες Επαγγελματικής Πληροφόρησης-Data Bank. Οι εταιρείες θεωρούν ότι οι Data Bank μπορούν να αποτελέσουν ένα δεύτερο ‘μάτι’ ελέγχου των συνεργατών τους, ελαχιστοποιώντας έτσι ακόμη περισσότερο το ρίσκο στις πιστώσεις που παρέχουν.