Οι… σοφοί δεν έχουν απάντηση

Διαβάζει κανείς τα κατεβατά του Προβόπουλου, του Dallara και του κάθε… γκουρού και βγάζει ένα συμπέρασμα: Κανένας τους δεν προτείνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την ανάπτυξη.

Κανένας τους δεν προτείνει ένα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ για την έξοδο της Ελληνικής οικονομίας από την κρίση και την ύφεση. ΄Ολοι τους γνωρίζουν πολύ καλά τις συνταγές της λιτότητας και των αυστηρών περικοπών, αλλά κανένας ξένος ή ντόπιος «σοφός» (πολιτικός, οικονομολόγος, τραπεζίτης, τεχνοκράτης) δεν μας καταθέτει μια ιδέα, μια λύση, μια πρόταση για την περίφημη ανάπτυξη.

Μας λέει, χθες, ο κ. Dallara ότι «αποτελεί τεράστια πρόκληση η εξισορρόπηση μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης. Οι αρχές πρέπει να βρουν μια χρυσή τομή, διαφορετικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να επανέλθει η ανάπτυξη». Τι νόημα βγάζετε; Αοριστολογίες. Χρειάζεται να είναι κανείς ο Dallara για να το αντιληφθεί αυτό; Όχι. Τον κάθε Dallarra τον χρειαζόμαστε για να μας προτείνει το πώς θα βρούμε την χρυσή τομή.

Από την άλλη ο κ. Προβόπουλος. Υποστηρίζει στην Έκθεση του για τη Νομισματική Πολιτική ότι «η διατηρήσιμη ανάπτυξη αποτελεί ίσως τον κρισιμότερο παράγοντα προκειμένου να θεωρείται διατηρήσιμο και το δημόσιο χρέος». Ούτε αυτός μας εξηγεί το πώς θα γίνει αυτό. Μας μιλά γενικώς και αορίστως για «μεταρρυθμιστική αποφασιστικότητα» την οποία προφανώς περιορίζει στα θέλω του ΣΕΒ. Δηλαδή, στον εργασιακό μεσαίωνα και στην καταβαράθρωση των μισθών.

Οι μεταρρυθμίσεις, φαίνεται, εξαντλούνται (και) για τον κ. Προβόπουλο στην περικοπή του μισθολογικού κόστους. Μεταρρυθμίσεις… δεν χρειάζονται για την καταπολέμηση των καρτέλ που, ενώ η εσωτερική αξία του ευρώ στην χώρα μας έχει μειωθεί 30% περίπου σε επίπεδο μισθών, αυτά σε επίπεδο τιμών συνεχώς τις αυξάνουν. Προς όφελος των πολυεθνικών (βλέπε Danone, McCain, Golgate, Coca Cola κ.λ.π.).

Εν κατακλείδι, τις λύσεις και τις πολιτικές για την ανάπτυξη ας τις ψάξουμε αλλού. Έξω από τα συστήματα και τα πρόσωπα της κρίσης.