Προς ένα αριστερό γαλλο-γερμανικό άξονα

Με την Άνγκελα Μέρκελ, για την ώρα, δεν καταφέρνει να τα «βρει» κανείς. Βεβαίως, για τον Φρανσουά Ολάντ είναι πολύ νωρίς να καταθέσει ακόμη τα όπλα, όμως η μέχρι τώρα εμπειρία του από την αδιαλλαξία της Γερμανίδας Καγκελαρίου δεν του αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Έτσι, με μια κίνηση-ματ θα προσπαθήσει να πιέσει την κα.Μέρκελ εκ των έσω, αναζητώντας συμμάχους από την ίδια της τη γειτονιά.

Πραγματικά, το ραντεβού που έχει κλειστεί για σήμερα το μεσημέρι στο Ελιζέ έχει ιδιαίτερη σημασία για το παιχνίδι που μαίνεται σήμερα στην Ευρώπη. Ο κ.Ολάντ και ο πρωθυπουργός του, Ζαν Μαρκ Ερό, θα υποδεχτούν σύσσωμη την λεγόμενη ηγετική τρόικα του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, τον πρόεδρο Σίγκμαρ Γκάμπριελ, και τα δύο κορυφαία στελέχη της παράταξης, Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγιερ και Πέερ Στάινμπρουκ, με προφανή στόχο τη χάραξη μιας κοινής γραμμής σε πολιτικά και δη, οικονομικά θέματα.

Άλλωστε, ένα από τα τρία στελέχη της σοσιαλδημοκρατικής τρόικα θα είναι και ο υποψήφιος του SPD στις εκλογές, την ερχόμενη χρονιά, για τη Καγκελαρία. Έτσι, με τον τρόπο αυτό ο κ.Ολάντ θα επιδιώξει καταρχήν μια άμεση συνεργασία μεταξύ των δύο σοσιαλιστικών κομμάτων, και κατά δεύτερον τη δημιουργία μιας προσωπικής γέφυρας επικοινωνίας με τον κυριότερο αντίπαλο της κα.Μέρκελ την ερχόμενη χρονιά, αν όχι ίσως τον επόμενο Καγκελάριο.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν ότι η ψαλίδα μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών κλείνει συνεχώς, και παρά το γεγονός ότι για την ώρα η κοινή γνώμη δείχνει εμπιστοσύνη στην Άνγκελα Μέρκελ και τη πολιτική της, πολλά μπορούν να συμβούν μέχρι την επόμενη χρονιά, με φόντο τη κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης και τη διασπορά της σε όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) με τρόπο που δύσκολα θα αφήσει αλώβητη τη γερμανική οικονομία.

Βεβαίως, κάποια γαλλικά media μίλησαν για την απάντηση (αν όχι εκδίκηση) του κ.Ολάντ στο τρόπο με τον οποίο η κα.Μέρκελ στήριξε αναφανδόν το Νικολά Σαρκοζί προεκλογικά, κάνοντας, κυριολεκτικά, ότι μπορούσε για να εμποδίσει τη νίκη των Σοσιαλιστών. Όμως, ακόμη και αν αυτό αποτελεί ένα από τα κίνητρα του νέου προέδρου, το βέβαιο είναι ότι σίγουρα δεν είναι, ούτε το μοναδικό, αλλά ούτε το πιο σημαντικό. Κυριότερος στόχος του είναι η χάραξη μιας κοινής γραμμής μεταξύ των δύο πλευρών, της αριστερής πτέρυγας του γαλλογερμανικού άξονα, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, σε ένα διάστημα που η Ευρωζώνη μάχεται για την ύπαρξη της.

Οι δύο πλευρές, άλλωστε, μοιράζονται ήδη ανάλογες ιδεολογικές απόψεις. Οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν επανειλημμένως επισημάνει την ανάγκη η δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρώπη να εμπλουτιστεί με μέτρα ανάπτυξης που θα στηρίξουν τις βαλλόμενες οικονομίες της περιφέρειας επιτρέποντας στην Ευρωζώνη να ανασάνει. Και ειδικά μετά τη νίκη των Σοσιαλιστών στη Γαλλία αναθάρρησαν και υιοθέτησαν ακόμη πιο σκληρή γραμμή επίθεσης κατά της κα.Μέρκελ εντείνοντας την απομόνωση της εκτός και εντός της Γερμανίας.

Άλλωστε, τη περίοδο αυτή η Γερμανίδα Καγκελάριος χρειάζεται, θέλοντας και μη, τη στήριξη της αντιπολίτευσης, τόσο των Σοσιαλδημοκρατών όσο και των Πρασίνων για το κρίσιμο θέμα της επικύρωσης του περίφημου Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας. Και αυτό διότι η επικύρωση του Συμφώνου συνιστά συνταγματική αναθεώρηση που άρα απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων στη γερμανική Βουλή για να περάσει.

Τη περασμένη εβδομάδα, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε μια συμφωνία επί της αρχής, με τον συντηρητικό κυβερνητικό συνασπισμό ουσιαστικά να ενδίδει στην απαίτηση της αντιπολίτευσης για την επικύρωση του Συμφώνου με αντάλλαγμα τη προώθηση του λεγόμενου φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, μέσω του οποίου θα συγκεντρωθούν κονδύλια για επενδύσεις και αναπτυξιακά έργα στην Ευρώπη. Όμως, η διαπραγμάτευση για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας είναι σκληρή και θα διαρκέσει μέρες, αν όχι εβδομάδες. Και όσο καθυστερεί εκθέτει τη Γερμανίδα Καγκελάριο που αδυνατεί να επικυρώσει από την ίδια της τη Βουλή μία συνθήκη, που η ίδια σχεδίασε και επέβαλε στην ενωμένη Ευρώπη.

Σε εκκρεμότητα, εξάλλου, βρίσκεται και η επικύρωση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, του ESM, που κάποιοι στο SPD έχουν επίσης απειλήσει να καθυστερήσουν για το φθινόπωρο. Αυτό θα καθιστούσε δύσκολη την ενεργοποίηση του στις αρχές Ιουλίου, όπως είναι το πρόγραμμα, ή θα συνεπαγόταν την έναρξη της λειτουργίας του, για την ώρα, δίχως τη Γερμανία.

Ο Φρανσουά Ολάντ θέλει την επικύρωση του ESM, και την έναρξη της λειτουργίας του κανονικά, για τη καλύτερη θωράκιση της Ευρωζώνης. Όμως, θέλει να βοηθήσει και το SPD να πετύχει τα ανταλλάγματα που επιθυμεί. Αναλόγως, επιθυμεί μαζί με το SPD να πιέσει για αλλαγές ή προσθήκες στο κείμενο του Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας με τρόπο που θα ενθαρρύνεται η ανάπτυξη. Άλλωστε, ούτε η Γαλλία έχει επικυρώσει το Σύμφωνο, και οι Γάλλοι Σοσιαλιστές έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα το επικυρώσουν –ειδικά τώρα που, από τη Δευτέρα, θα ελέγχουν και τη πλειοψηφία στη Βουλή- εφόσον δεν λυθεί το θέμα της υιοθέτησης ουσιαστικών μέτρων ανάπτυξης.