Το γεφύρι του Ασφαλιστικού…

Ολημερίς το χτίζουνε, το βράδυ γκρεμίζεται. Όχι δεν είναι το γεφύρι της Άρτας, αλλά το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Θα μπορούσαμε βέβαια να αναφερόμαστε και στο φορολογικό, για το οποίο ισχύουν λίγο έως πολύ τα ίδια, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση τα …μαντάτα έρχονται από το μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης. Ολημερίς το χτίζουνε, το βράδυ γκρεμίζεται. Όχι δεν είναι το γεφύρι της Άρτας, αλλά το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Θα μπορούσαμε βέβαια να αναφερόμαστε και στο φορολογικό, για το οποίο ισχύουν λίγο έως πολύ τα ίδια, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση τα …μαντάτα έρχονται από το μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης.

Πριν καν λοιπόν ισχύσουν οι πρόσφατες ρυθμίσεις που ενεργοποιήθηκαν από 1/1 φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθούν για μεγάλο διάστημα. Έως τις 15/1 αναμένεται η απάντηση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για τις μελέτες της αναλογιστικής αρχής για το ΙΚΑ, τον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ, γεγονός που συνιστά, μέσα στην ευρύτερη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, την αφορμή που ψάχνουν κάποιοι για να ξαναπαίξουν την κλασσική πλέον κασέτα της αδυναμίας των ελληνικών ταμείων να αντέξουν το βάρος των συντάξεων και να προαναγγείλουν με αυτόν τον τρόπο τις πρωτοβουλίες που αναμένεται να πάρει η κυβέρνηση το αργότερο μέχρι το τέλος του γ’ τριμήνου του 2011.

Σ’ εκείνη την περίοδο τοποθετείται άλλωστε η ολοκλήρωση των αναλογιστικών μελετών που έχουν παραγγελθεί για τα τρία μεγάλα επικουρικά ταμεία του Δημοσίου και η οποία αναμένεται να αποτελέσει τον δούρειο ίππο για την άλωση όσο το δυνατόν περισσότερου κοινωνικού κράτους γίνεται, από το μικρό δείγμα που έχει απομείνει. Ωστόσο και στο ενδιάμεσο διάστημα, η κυβέρνηση θα έχει τις «ευκαιρίες» να ξανανοίξει το θέμα του ασφαλιστικού, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Με δεδομένη την αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού κι ενόψει της καταβολής της 4ης δόσης του δανείου από την τρόικα, είναι πολύ πιθανό ήδη από το α’ τρίμηνο του έτους οι εταίροι της κυβέρνησης να ζητήσουν νέα μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Γνωρίζοντας μάλιστα εκ των προτέρων πως το πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας που έχουν καταρτίσει, θα βυθίσει τη χώρα στην ύφεση το 2011 και θα εκτοξεύσει την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα θα αντλήσουν και τα απαραίτητα επιχειρήματα προκειμένου να θεμελιώσουν τις απαιτήσεις τους.

Πέραν όμως των νέων θυσιών που θα κληθούν να αναλάβουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι, όσο θα ξεφεύγουν – που θα ξεφεύγουν- οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος, τόσο θα βλέπουν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να περικόπτονται γεννάται κι άλλο ένα θέμα που αφορά ευρύτερα την ελληνική οικονομία.

Την ώρα που το σύνολο των οικονομολόγων βοά πως η σταθερότητα και η δικαιοσύνη του ασφαλιστικού και του φορολογικού συστήματος μιας χώρας συνιστούν προϋποθέσεις εκ των ων ουκ άνευ, για την σταθερή και βιώσιμη ανάπτυξη της, ως πότε κυβέρνηση και πλέον και τρόικα, θα συνεχίζουν να αποσταθεροποιούν την ελληνική οικονομία αντιβαίνοντας τις ίδιες τις αρχές του φιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης;