Ψήφισες, τέλειωσες;

Συμπληρώνονται δώδεκα 24ώρα από τη στιγμή που ασκήσαμε το εκλογικό μας δικαίωμα ψηφίζοντας ο καθένας το κόμμα της επιλογής του. Σημαίνει αυτό ότι η ενασχόλησή μας με τα κοινά τελείωσε; Σημαίνει ότι θα μείνουμε απλοί θεατές των εξελίξεων και των γεγονότων που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας για τα επόμενα (πολλά χρόνια); Σημαίνει ότι για μια ακόμη φορά θα λειτουργεί ο καθένας για την πάρτη του αδιαφορώντας για το σύνολο;  

Είτε επέλεξε κάποιος να ψηφίσει το κυβερνών κόμμα είτε όχι, είτε το εμπιστεύεται είτε όχι, είτε διαφωνεί με τους χειρισμούς είτε όχι, είτε γουστάρει τα κυβερνητικά στελέχη να επισκέπτονται προεδρικά μέγαρα χωρίς γραβάτες είτε όχι, το γεγονός είναι ένα: γίνεται μια προσπάθεια να χαλαρώσει ο ασφυκτικός κλοιός των μνημονίων, να ανασταλούν έστω ορισμένα από τα μέτρα που έπεφταν πάνω μας βροχή και να εξοικονομηθούν πόροι έτσι ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη αλλά και η ανακούφιση όσων έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτό σημαίνει το να περιοριστεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με αυτό;

Γίνεται επίσης μια προσπάθεια –έστω και σε επίπεδο ρητορείας- να οργανωθεί μια προσπάθεια καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής. Και εδώ υπάρχει κάποιος που μπορεί να διαφωνήσει; (πέραν ίσως αυτών που κρατούσαν επί τόσα χρόνια την κουτάλα;). Αν λοιπόν μπορούμε ανεξαρτήτως κομματικής ή άλλης ταυτότητας να συμφωνήσουμε στα μεγάλα ξεχνώντας τα μικρά, μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να κάτσουμε στη γωνιά του καναπέ μας βλέποντας τηλεόραση και σχολιάζοντας τις εξελίξεις. Όχι, δεν προτρέπουμε κανέναν να κατέβει στον δρόμο και να διαδηλώσει για τα ελληνικά αιτήματα. Αυτό είναι ατομική απόφαση του καθενός. Όμως, εκτός από την ατομική επιλογή, υπάρχει και η ατομική ευθύνη.

Δεν μπορείς κύριε (ή κυρία) να ρητορεύεις για το πόσο απαραίτητο και αναγκαίο είναι η κυβέρνηση σου να αντισταθεί στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων να συνεχιστεί η παράλογη πολιτική των μνημονίων και την ίδια στιγμή να έχεις φροντίσει να σηκώσεις και το τελευταίο 500άρικο από τον τραπεζικό σου λογαριασμό «δια παν ενδεχομένον». Αντίσταση και ATMδεν πάνε μαζί. Δεν μπορείς να κατηγορείς τους ηγέτες που έφυγαν γιατί δεν έκαναν τίποτα για να βρουν αυτούς που τα έφαγαν, ή γιατί δεν έφεραν πίσω τα κλεμμένα και την ίδια στιγμή να δέχεσαι να ψωνίζεις χωρίς απόδειξη ή να εισπράττεις «μαύρα» αδειάζοντας ακόμη περισσότερο τον κρατικό κορβανά. Και τα δικά σου ψίχουλα (αυτό δεν θα πεις; Ή μήπως ότι ας βρουν πρώτα τους μεγαλοκαρχαρίες και μετά να μιλήσουμε για τον μικροπαραβάτη) μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Η χώρα αυτή τη στιγμή χρειάζεται ενεργούς πολίτες. Ο καθένας στο μέτρο των δυνατοτήτων του…