2023: Η χαρά του πολιτικού συντάκτη

Σωτήριον έτος 2023 («η μόνη σωτηρία τοις ηττημένοις το μη ελπίζειν σωτηρίαν»), εκλογικόν έτος, η χαρά του πολιτικού συντάκτη. Ο οποίος διατείνεται συχνάκις ότι «ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο» και μου γυρίζουν τα έντερα. Καθότι μόνο η μαραμένη του γαρδένια ανέβαινε κάποτες, αλλά πλέον χρειάζεται γερανό και δυσεύρετο πιπίνι, ασυγκράτητο.

Δεν υφίσταται καν θερμόμετρο, που να έχει σχέση με την πολιτική. Και οι συνάδελφοί μας οι συντάκται, που ασχολούνται επαγγελματικώς με αυτήν και ορέγονται όλη μέρα εκλογάς, άσημοι είναι κάθε τετραετία, γιατί στην τελεβίζιον τους τρώνε το παντεσπάνι τα μοντέλα, οι μπαλαδόροι, οι μικροβιολόγοι, οι σεισμολόγοι, οι Πουτινολόγοι, οι γαστρεντερολόγοι, όταν είναι σοβαροί οι λόγοι.

Ωστόσο, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 άρχισα να υπηρετώ το δημοσιογραφικό μας λειτούργημα, οι πολιτικοί συντάκτες των μεγάλων εφημερίδων φάνταζαν μυθικά πρόσωπα. Όλοι οι πρωθυπουργοί τούς σέβονταν, τούς φοβούνταν και ενίοτε τούς συμβουλεύονταν γιατί ήταν πολύ μορφωμένοι, είχαν κρίση και γνώριζαν τα θέματα και την κοινή γνώμη καλύτερα από τους υπουργούς τους. Κι εκείνοι κρατούσαν αποστάσεις ασφαλείας απ τις «πηγές» του ρεπορτάζ τους, ήταν ο φόβος κι ο τρόμος κάθε μπαταχτσή και κάθε λωποδύτη, -φαινομενικά έστω- αδέκαστοι, απρόσιτοι και επικίνδυνοι για τις εξουσίες. Ήταν η εποχή, που ο Τύπος από 4η έγινε 1η εξουσία κι ένας υπουργός, για καψώνι, περίμενε δυόμισι ώρες στον προθάλαμο του γραφείου του Σεραφείμ Φυντανίδη στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» γιατί είχε δήθεν πολύ σοβαρή σύσκεψη με την αφεντομουτσουνάρα μου κι άλλους παρόμοιους και ακόμα χειρότερους από μένανε.

Έτος εκλογών το 2023 κι όλα τα φώτα της δημοσιότητας ανάβουνε για τον -θα χάσει ο- Ερντογάν (;) και την Τουρκία, αλλά εμείς εδώ ζούμε σε δικό μας γαλαξία. Όπου να σταθώ κι όπου βρεθώ, με ρωτάνε το ίδιο όλοι, «Ποιος θα κερδίσει;», μάχη που δεν έχει δοθεί, νικητή δεν βγάζει. Για να ‘μαι καθαρός του λόγου μου, που δεν μ’ αρέσει να τα στρογγυλεύω, αλλά να έχουνε γωνίες τα πράγματα, συμφωνώ με την Ντόρα: Ξεπέρασε κάθε προσδοκία ο Κυριάκος και δεν ειρωνεύομαι γιατί, όποιος ειρωνεύεται τους άλλους, ειρωνεύεται πρώτα απ όλους τον εαυτό του. Του ‘χανε βάλει χαμηλά τον πήχη, τον ελέγανε «Κούλη» κι είδες τι τους έκαμε κι ύστερα η πιο επιθετική αντιπολίτευση που αντιμετώπισε ήταν το χρυσαυγιτικοσεξιστικό «mhtsotakh_gamiesai», κάτι που εγώ δεν το βρίσκω κακό, ευχή είναι μάλλον, ο λίβελος θα τον ήθελε ανέραστο.

Τον ευνόησε η συγκυρία. Ενώ μας προκαλούσε ότι θα μας βγάλει τις κουκούλες, μας φόρεσε μάσκες για να μην έχουμε πρόσωπο, μας μπουντρούμιασε στα σπίτια μας και συνέτριψε τη μαρξιστική θεωρία με τη νέα μπιχεβιοριστική φιλοσοφία της κοινωνικής αποστασιοποίησης, βοηθούντος του κορονογιού, που ‘ταν δικό του πείραμα στη Γιουχάν. Ό,τι έπρεπε να γίνει με τα μνημόνια και δεν έγινε, δηλαδή κεϋνσιανισμός, το ‘καμε τώρα η Ε.Ε. χάριν του κορονογιού και κάτσε σπίτι, μη δουλεύεις πασά μου,θα σου πληρώνω εγώ τον μισθό σου και θα δώσω μη επιστρεπταία προκαταβολή στο αφεντικό σου και πάρε εν είδει κοινωνικού κρυπτονομίσματος ένα κουπόνι, μια επιταγή να βάλεις πετρέλαιο και βενζίνη, που λόγω Πούτιν έχει ακριβύνει, να πάρεις καινούργιο ερκοντισιονάκι και υπολογιστή, να βάλεις φωτοβολταϊκά και ηλιακό θερμοσίφωνα στην οροφή, τροφεία να πας σουπερμάρκετ κι ένα 250άρι να πάρεις πάνες και γάλα για το παιδί. Αυξήθηκαν -λέει- και οι συντάξεις 7,75%! Δεν φταίει που έχει μαζί του όλα τα ΜΜΕ, αλλά ότι η αντιπολίτευση δεν είναι ικανή να πει το πιο απλό: «πρόκειται για μια, επιτέλους, μικρή μείωση, αλλά επ’ ουδενί για αύξηση, δεδομένου, κύριοι, ότι ο κλέψιμο-πληθωρισμός σκαρφάλωσε εφέτος στο 9% και αυτή η δήθεν “αύξησις” υπολείπεται κατά 1,25%». Καμιά σχέση με την ΑΤΑ της ΠΑΣΟΚάρας.

«Δηλαδή, δικέ μου, μου λες πως θα ξαναβγεί Μητσοτάκης;». Όχι απαραιτήτως. Αλλά το «αυτή είναι η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης», «έξω οι κλεφτές και οι ψεύτες», «ας φύγει ο γκαντέμης με κλωτσιές κι ας έρθει όποιος να ‘ναι», δεν παίζει. Πόσο μάλλον, που το μάνεϊ απ’ το νέο σχέδιο -σε στυλ μίνι Μάρσαλ- της Ε.Ε. δεν έχει εκταμιευτεί ακόμη και ό,τι εμπροσθοβαρές φαγώθηκε από τους ημετέρους επιτήδειους, δεν επαρκεί για να στοιχειοθετήσει αρκούντως την κατηγορία του «κλέφτη» που ‘ναι η μοναδική που ημπορεί να ρίξει κυβέρνηση, χωρίς να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της η αντιπολίτευση. Οκέι; Και με τις υποκλοπές δεν τον επιάσανε στα πράσα, το ερευνά η ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Θα μου πεις, στο «ο μη χείρων, βέλτιστος», τουτοσδώ είναι ο καταλληλότερος για βέλτιστος;!!! Τι να σου πω, ρε φιλαράκι… Αν είναι να υποκύψω στο δίλημμα, προτιμώ Τσιπροανδρουλάκη. Όμως, δεν τα ‘χουνε βρει να παρουσιάσουνε απ’ την αρχή μια κοινή, αξιόπιστη και κοινωνικά δικαιότερη εναλλακτική, όπως κάμανε οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί. Κι ο Τσίπρας, που κάποτε κάμαμε μαζί στον 99,5 ραδιοσταθμό της Γιάννας Αγγελοπούλου εκπομπή, δεν είχε διαβάσει το «Δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν το παιδί, πήγε στην Κροατία και την αποκάλεσε Ναόμι Κάμπελ, έπηξε μεσ’ τα γιουρογκρούπια τόσο καιρό, χωρίς ένα μοντέλο να του γλυκαίνει την ψυχή. Και τον κλείσανε σε ένα δωμάτιο, όπως όλους τους άλλους και του κάμανε ότι ακριβώς έγραφε το βιβλίο, μέχρι ο Ομπάμας τον επήρε στο κινητό και του ‘πε «υπόγραψε ό,τι σου δίνουνε γιατί όταν γυρίσεις πίσω, δεν θα βρεις τη χώρα σου στη θέση της», «θα σε κρεμάσουνε» λέγανε οι άλλοι, κάπως έτσι, τι να λέμε τώρα; Κι εμείς, ενώ τον ταπεινώσανε τον μικρό που θα τους χόρευε πεντοζάλι κι έτσι, τον ξαναψηφίσαμε γιατί στο πρόσωπό του ταπεινώνανε την Ελλάδα… Αλλά, δεν υπάρχει λόγος να εφεύρουμε νέο Καμμένο τώρα, σε 99,5 χρονάκια, άντε καθαρίσαμε, τέρμα τα μνημόνια και τα ξεπουληματέξ υπερταμεία, όση μας απομείνει θα ‘ναι όλη δική μας η δημόσια περιουσία.

Υπάρχει, υπό αυτάς τας συνθήκας, πιθανότητα να ‘ρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑς, το επόμενο εύλογο ερώτημα. Αν με συμβουλευτεί η -πολύ καλή επιλογή- Ποπάρα και κάνει ό,τι ακριβώς της πω, βεβαίως! Αλλά, θέλω πολλά και μεγάλα ανταλλάγματα, όχι πάλι στο τζαμπέ κι ούτε που με ξέρετε μετά.

Να ολοκληρώσω το πόνημά μου, όπως ξεκίνησα, με οριτζινάλε όμως, πολιτική θερμομέτρηση, ήτοι: «Κάτσε κάτω κουλοχέρη», «Αυτός, αυτός είναι ο αρχηγός και όχι ο μεθύστακας, ο Αμερικανός», πεθαίνει ο Κουτσόγιωργας από ανακοπή στο Ειδικό Δικαστήριο και πάει φτιαγμένος ο Τόλης στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου είχε καταφύγει ο Μητσάρας ο Τσοβόλας για να μηντονεσυλλάβουνε και λέει: «Εγώ είμαι δεξής, αλλά ήρθα εδώ για να του συμπαρασταθώ γιατί είναι ‘σερνικός». Μόνο τέτοια!

Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία και, κυρίως, Κοινωνική Απελευθέρωση. Όλα τα άλλα, είναι απλώς οδοντόκρεμες.