Το “πάθημα” της Μάριν θα γίνει μάθημα στον ΣΥΡΙΖΑ;

Με μια οδυνηρή εκλογική ήττα «πλήρωσε» η νεότερη πρωθυπουργός της Φινλανδίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Σάνα Μάριν, την επιλογή να καταστήσει τη ένταξη της χώρας της στο ΝΑΤΟ, πολιτικό μονόδρομο για την ίδια και τους Σοσιαλδημοκράτες.

Κάπως έτσι μια σειρά κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, όπως η βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ο εκσυγχρονισμός του κράτους, το νέο περιβαλλοντικό πλαίσιο που δεν περιλαμβάνει άνθρακα, ακόμα και η περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας πήγαν… στράφι, καθώς έπεσε στην παγίδα της ρητορικής Δεξιών και Ακροδεξιών μέσω Ατλαντικής Συμμαχίας: Αφού θέλετε πρόσδεση στο άρμα του ΝΑΤΟ, αφήστε εμάς που ξέρουμε…

Τελικά η… ροκ σταρ της ευρωπαϊκής πολιτικής Μάριν, παρά την υψηλή δημοφιλία της, την άνοδο του εκλογικού ποσοστού του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο οποίο ηγείται, το κατά γενική ομολογία επιτυχημένο κυβερνητικό έργο της τα τελευταία χρόνια, κατάφερε να έρθει… τρίτη, πίσω από τον κεντροδεξιό Εθνικό Συνασπισμό και το ακροδεξιό Κόμμα των Φινλανδών στις πρόσφατες εκλογές. Μπορεί οι διαφορές να είναι μικρές, μερικές χιλιάδες ψήφοι, η ουσία όμως είναι πως η 37χρονη πολιτικός αποχαιρετά την πρωθυπουργία κυριολεκτικά ώρες πριν την ιστορική είσοδο της χώρας της στη νατοϊκή συμμαχία. Και το ερώτημα είναι: Η εξέλιξη του αιτήματος για ένταξη βοήθησε ή τελικά κατέστρεψε την Μάριν;

Εκ του αποτελέσματος, και αν συμπεριλάβει κανείς τα κυβερνητικά επιτεύγματα της νεαρής πολιτικού, ισχύει μάλλον το δεύτερο. Η εγκατάλειψη της εδώ και δεκαετίες ουδετερότητας υπό τη σκιά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και η εμμονική προσήλωση στην ενταξιακή προοπτική αποτέλεσε το Βατερλώ της Μάριν, που τους τελευταίους μήνες κυριολεκτικά δεν ασχολήθηκε με τίποτα άλλο πέραν συναντήσεων, ταξιδιών, δηλώσεων και παρασκηνίου όλα για το ΝΑΤΟ. Και με τεράστιο πολιτικό κόστος, όπως αποδεικνύεται, αφού στους τελευταίους μήνες η φινλανδική κυβέρνηση φάνηκε υπερβολικά ευάλωτη στους βρυχηθμούς του Πούτιν και…ξεδιάντροπη στα «καλοπιάσματα» της Συμμαχίας, που δεν είχε εξασφαλίσει καν την ομοθυμία των μελών της για την ένταξη Φινλανδίας-Σουηδίας. Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Ελσίνκι από τη μια να εκβιάζει και να πιέζει την Ένωση και τα ευρωπαϊκά κράτη να άρουν τις όποιες επιφυλάξεις και από την άλλη να εκλιπαρεί τον Ερντογάν να επιτρέψει την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Κι όλα αυτά όταν οι Φινλανδοί στην πλειονότητα τους, δεν είχαν εκφράσει τη θέση να εγκαταλείψουν την ουδετερότητα, κάτι που έγινε πολύ αργότερα από την εκδήλωση της ρωσικής εισβολής, αφού προηγουμένως το Ελσίνκι έστειλε όπλα στην Ουκρανία, αντάλλαξε απειλές με τη Μόσχα και οι πολιτικοί φορείς τους διαγκωνίστηκαν για το ποιος θα… κηρύξει τον πόλεμο στον Πούτιν.

Βέβαια τον χορό έσυραν οι Συντηρητικοί, όπως ο πρώην πρωθυπουργός, γνωστός και μη εξαιρετέος για τις ανθελληνικές κορώνες του την περίοδο των Μνημονίων Αλεξάντερ Στούμπε, και οι Ακροδεξιοί Όμως στην άλλη πλευρά του λόφου, στην πεντακομματική κυβέρνηση που πρωταγωνιστούσαν οι Σοσιαλιστές, δεν έγινε καμία προσπάθεια να διαφοροποιηθούν, να δημιουργήσουν αντίβαρο, να καλλιεργήσουν ένα αφήγημα ειρήνης και αδέσμευτου χαρακτήρα για τη χώρα, από τη στιγμή που οι περισσότεροι Φινλανδοί, τουλάχιστον στην αρχή του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, ήταν κατά της ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Οι πατριδοκάπηλοι το κάνουν καλύτερα…

Κάπως έτσι την πάτησε η Σάνα, αφού «έψησε» τους συμπατριώτες της και σήκωσε το βάρος της ένταξης στη δυτική Συμμαχία, τώρα παραδίδει τη σκυτάλη «σε αυτούς που ξέρουν καλύτερα», στους συντηρητικούς και τους ακροδεξιούς που προπαγάνδιζαν υπέρ του ΝΑΤΟ και της εξόδου από την ουδετερότητα. «Έχουμε μια στενή συνεργασία με το ΝΑΤΟ, με έναν στρατό που είναι πιο συμβατός με το ΝΑΤΟ από τα περισσότερα κράτη μέλη του. Έχουμε συμμετοχή σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ και στη διαχείριση κρίσεων. Αγοράσαμε F-18 και F-35. κλπ, κλπ. ΟΧΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ» φώναζε ο φίλος μας ο Στουμπ, επί κυβερνήσεων Εθνικού Συνασπισμού των οποίων υπήρξε μέλος και πρωθυπουργός άρχισαν οι συζητήσεις με την Lockheed για τα F-35, η αγορά των οποίων ολοκληρώθηκε επί Μάριν. Παρασυρμένη κι αυτή πήγε στο Κίεβο και μίλησε για παραχώρηση των Hornets F-18 και των F-16 της φινλανδικής αεροπορίας στην Ουκρανία για να εισπράξει την αποδοκιμασία της αντιπολίτευσης, που προχώρησε σε «δωρεές» χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση…

Αλλά είπαμε, οι… από ‘κει ξέρουν καλύτερα τα παιχνίδια πολέμου, τις συμμαχίες και τις «λυκοφιλίες», τις Ένοπλες Δυνάμεις και το αξιόμαχο τους, τις ανάγκες για την ασφάλεια της χώρας και βέβαια τις αμυντικές συμφωνίες και δαπάνες. Όπως και στα καθ’ ημάς, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Παναγιωτόπουλος και ο Φλώρος, ο Άδωνις και οι γνωστοί του ΛΑΟΣ, θα επιδοθούν τις επόμενες μέρες σε ένα διαφημιστικό κρεσέντο της υπεράσπιστης των συνόρων επί των ημερών τους, της αποτρεπτικής ισχύος των ελληνικών Ε.Δ. και των συμφωνιών, τις οποίες «έκλεισαν» και εξασφαλίστηκε η υπεροπλία μας σε αέρα και θάλασσα για τα επόμενα 50 χρόνια…

Το κακό είναι πως στην Κουμουνδούρου μπερδεύονται και θεωρούν ως ένδειξη πατριωτισμού την υπερψήφιση του πρωτοκόλλου προσχώρησης στο ΝΑΤΟ των Σκανδιναβικών κρατών, συνδέοντας το, για παράδειγμα, με την πίεση προς την κυβέρνηση να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. Όμως αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την έγκριση σου να μεγαλώσει η νατοϊκή συμμαχία, να δίνεις ΟΚ για την πώληση όπλων, αρμάτων ή αεροσκαφών και να περιορίσεις τις πιθανότητες εξεύρεσης ειρηνικής λύσης δια μέσω της διπλωματίας. Γιατί στο θέμα του «προβλέψιμου συμμάχου και φίλου» ξέρουν στην Ουάσιγκτον ποιος είναι ο ιδανικότερος για να εγγυηθεί αυτόν τον ρόλο για τη χώρα μας.