ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΟΥΒΛΙΖΟΥΜΕ Τ΄ ΑΡΝΙ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟ -χοΐδη ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ περιλαμβάνει και τις ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝAΥΛΙΕΣ με ψαλμωδίες και τσίτα τα μεγάφωνα, με τα βεγγαλικά και τις στρακαστρούκες που ρίχνουνε οι γνωστοί αναρχοχριστιανοί ακόμη και στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου στην Μπουμπουλίνας.

Εμένανε με πήγε πίσω στον χρόνο και θυμήθηκα τον οριντζινάλε χριστιανοσοσιαλιστή φίλο μου τον “ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ” ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο της ΕΦΕΕ και την πρώτη ΠΑΝΚ ΣΥΝΑΥΛΙΑ δωδίπλα, που βάλανε φωτιά να κάψουνε την ΑΣΟΕΕ, τότε που κρυβόμουνα για να γλιτώσω το αυτόφωρο. Και τι έπαθε ο Μιλτιάδης ο ΕΒΕΡΤ, παραδίπλα, στο ΠΕΔΙΟΝ του ΑΡΕΩΣ που δεν με άκουσε και αγνόησε την εμπειρία μου. Χρόνια Σας Πολλά! Πάμε μαέστρο;

“ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΟΥΒΛΙΖΟΥΜΕ Τ΄ ΑΡΝΙ”! Οι σύνεδροι τα χανε παίξει. Κανονικά. ΞΗΜΕΡΩΝΕ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων είχαν αποσυρθεί στα ενδότερα και διαπραγματεύονταν λέξη προς λέξη το κοινό κείμενο της απόφασης του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου την οποία θα επικύρωνε επισήμως το ΚΣ της ΕΦΕΕ. Το κοινό ανακοινωθέν ήταν τότε κάτι περισσότερο από επιβεβλημένο. Υποχρεωτικό. ΚΎΛΗΣΕ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ ΣΤ’ ΑΥΛΑΚΙ, περάσανε πολλά χρόνια μέχρι αυτό το υπέροχο, αδιανόητο, φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης να εκφυλιστεί, η ΕΦΕΕ να μην μπορεί να βγάλει καμία κοινή απόφαση και οι παρατάξεις να δίνουν δικά τους, αντικρουόμενα, αποτελέσματα, στις φοιτητικές εκλογές.

“ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ”! Το διαπαραταξιακό σύνθημα των αγανακτισμένων επαρχιωτόπαιδων ξύπνησε απότομα όσους -ες είχαν αφεθεί στην εφήμερη αγκαλιά του Μορφέα κι είχανε πάρει, δικαιολογημένα, έναν μικρό “πλάγιο δεύτερο” γερμένοι στα έδρανα, λαχταρώντας τα μοσχοβολιστά σεντονάκια, για να μη πω και τα γαρδουμπάκια της μαμάς. Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ αυτη ήταν μια ιεροφανής τελετουργία, τι σχεδόν (;) – εντελώς ιδεοψυχαναγκαστική μιλάμε! Διαφωνούσαν μέχρι και στα και, στα κόμματα, στις τελείες, στα πάντα – όλα, έτσι ώστε να μη μπορέσει μεν να “καπελώσει” η μια παράταξη την άλλη, αλλά και να βγει, έστω κατά κατά πλειοψηφία, η βαρύνουσα, βαθυστόχαστη για να μη πω βαρύγδουπη, απόφαση του Συνεδρίου, ξεκινώντας πάντα από μια σπουδαιοφανή ανάλυση των παγκόσμιων γεωπολιτικών εξελίξεων κι έτσι.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΤΟ παραδοσιακό ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ. ΚΝιτες εναντίον αριστεριστών, και στη μέση ΠΑΣΠίτες (του παλαιού ΠΑΣΟΚ του επαναστατικού, με Σαμίρ Αμίν, Μπεντελέμ κι έτσι, όχι οι σημερινές μ@λ@κίες) να τρώνε κάτι ανάποδες που προορίζονταν για τα ορφανά του Λιν Πιάο, σπάσανε τα έδρανα, βάζανε παγάκια να περάσει το καρούμπαλο, τι να σου εξηγώ τώρα;

“ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ”! ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΕΒΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ιερατώντας στο Πάνθειον των σκεπτομορφών του φοιτητικού μας κινήματος Ο “ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΣ,” κατά κόσμον Κώστας Καμαριάρης, εξέχον στέλεχος της ριζοσπαστικής “Χριστιανοσοσιαλιστική Σπουδαστική Κίνηση” (Χ.Σ.Κ) φοιτητική παράταξη της “Ελληνικής Χριστιανοσοσιαλιστικής Οργάνωσης Νέων”- Ε.Χ.Ο.Ν δια την δράση της οποίας ελάχιστα έχουν γραφτεί (επρόσκειτο στο κόμμα “Χριστιανική Δημοκρατία” που είχε ιδρύσει από το 1953 ο αξιομακάριστος, ο γλυκύτατος Νίκος Ψαρουδάκης, η πολιτική δραστηριότητά του οποίου είχε απαγορευθεί στο διάστημα της δικτατορίας των Συνταγματαρχών 1967-1974). Τα γραφεία της ΧΣΚ η εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ,” το βιβλιοπωλείο “Μήνυμα,” το περιοδικό “Σύναξη’ κάποια στιγμή συστεγάζονταν και είχαν κοινή έδρα σε μια υπόγα ακριβώς απέναντι απ το παλιό Χημείο, στη Σόλωνος, λίγο κάτω απ την Νομική.

“ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ”! Το μπουνίδι σταμάτησε και ξεσπάσαμε όλοι τουγκέδερ στα γέλια όταν άρχισε να διαβάζει αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και να τα συγκρίνει με όσα υποστηρίζουν τα, φερόμενα, ως απόκρυφα Ευαγγέλια, καταγγέλλοντας τόσο τις σέχτες των Ευαγγελιστών όσο και την αίρεση των Προτεσταντών. Μιλούσε για ώρες, επεφυμούμενος, εξαντλώντας και όλα τα μη θρησκευτικά θέματα μέχρι το ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ που μας ξύπνησαν όλους ψηφίσαμε ομοφωνούντες μες τις διαφωνίες μας για να πάμε στα χωριά μας να σουβλίσουμε μπας και διατηρηθεί το πιο άγριο έθιμο μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.

“ΤΡΕΙΣ ΚΑΚΟΙ ΣΤΟΝ ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ” ονομαζόταν η θρυλική νυχτερινή εκπομπή που κάναμε με τον σύντροφο “Ψυχραιμία” στο 4ο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας – ΕΡΑ, στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Εμείς δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα και προσπαθούσαμε να του κλείσουμε το μικρόφωνο όταν έλεγε ότι η μεγάλη Γιουγκοσλαβία του Τίτο θα γίνει πέντε κομμάτια και θα χυθεί πολύ αίμα και πως οι Σέρβοι με τους Βόσνιους μισούνται θανάσιμα.

ΜΕΤΑ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑ, ΚΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΕΓΙΝΕ ΜΕΓΑΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΧΤΗΣ, ΔΙΕΘΝΗΣ, ΄μάθαινα νέα του από ομογενείς, τον έχασα, τον “ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.” ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ 90΄ς ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ σ ένα κατάμεστο αμφιθέατρο ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ. Ο θρυλικός (χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον) ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ νομίζω δήμαρχος Υμηττού τότε, ο εξτρεμιστικότατος ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΜΠΕΛΙΑΣ από τη ΡΗΞΗ κι εγώ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Πρώτη σειρά, στους επισήμους, είναι ένας νεότατος ρασοφόρος, αξιωματούχος της εκκλησίας, με χρυσούς σταυρούς, κάτι σε μητροπολίτη τον έκανα ο άσχετος.

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ο “μητροπολίτης” ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ και μας φωνάζει: “ρε μαλάκες, ρε μαλάκες, δεν με γνωρίσατε; Είμαι ο τάδε ταδόπουλος της ΧΣΚ από την κατάληψη στου Χημείου!” …

ΠΟΛΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΡΕΝΟ, ελάχιστα έχουν γραφτεί για την ΧΣΚ. Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ απ αυτή την οργάνωση, στην μετά -χίπις και προ ΑΙDS εποχή του ελεύθερου έρωτα που έζησε η γενιά μας, αποσχίστηκε μια ομάδα χριστιανοσοσιαλιστών η οποία ζούσε σ ένα ελευθεριακό κοινόβιο, όπου κάποιος ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: “Σηκωθήκατε γρήγορα, ντυθείτε, θα χάσουμε πάλι τον Όρθρο!”

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΜΕ ΚΑΝΑΝΕ.

Ωραίο παιδί ψιλόλιγνο, με μαλιά σγουρά κοράκου χρώμα ήμουνα 20 χρονών, είχα τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά ο σαγγελέας ζήτησε να με συλλάβουν και να με πάνε αυτόφωρο γιατί είχα υπογράψει στη Σχολή για την διοργάνωση της πρώτης πανκ συναυλίας που έγινε δωδίπλα στην ΑΣΟΕΕ, όπου σπούδαζα.

ΝΑ ΜΗ ΣΤΑ ΠΟΛΥΛΕΩ έβλεπα τα πρώτα πανκιά να βγαίνουνε από τον ηλεκτρικό σταθμό της Πλατείας ΒΙΚΤΩΡΙΑ και σκέφτηκα να δώσουμε ελεύθερο βήμα στο νέο μουσικό είδος, βάζοντας κάτι δικούς μου να ρίξουνε σύρμα στις γειτονιές, μπας και βρούμε κανασυγκροτηματάκι.

ΝΑ ΜΗ ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΛΕΩ, ΑΙΦΝΗΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΣΦΥΧΤΙΚΆ Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΟΦΙΑ, σκάνε μύτη καμιά 50αριά νεοσύστατα γκρουπάκια και πλακώνονται ποιο θα πρωτοπαίξει και βγαίνει, που λες, ένα συγκρότημα ονόματι “Σάτανας” (και ουχί Σατανάς) με κάτι 15χρονα από Αιγάλεω μεριά που κάνανε εμετό και γρατσουνάγανε, δαγκώνει ο ένας την κιθάρα του, κουτρουβαλάει στα σκαλοπάτια και ουρλιάζει: “Σάτανα, πατέρα του σκότους, αίμα, αίμα, φωτιά, φωτιάααα”!

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΜΕΝΑ ΛΟΦΙΑ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΟΕΕ και ευτυχώς να λέτε που ρθε γρήγορα η πυροσβεστική και, τουλάχιστον, δεν είχαμε θύματα. ΝΑ ΜΗ ΣΤΑ ΠΟΛΥΛΕΩ παίρνω τηλ τον Μιλτιάδη τον ΕΒΕΡΤ και του λέω: “ΜΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΚ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ γιατί γώ έπαθα το και το” … ΜΟΥ ΛΕΕΙ: “ΕΓΩ ΑΝΔΡΕΑ ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, εσύ ήσουνα ένα πιτσιρίκι, ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ”; Αν το θυμάσαι του τα σπάσανε όλα, μηχανήματα εκατομμυρίων, ΜΑΤ, ανοίξανε κεφάλια, κόλαση.

Κι εμείς ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, αλλά ψιλοκυριλέ, δωδίπλα και λίγο παραδίπλα …