Ποια ενότητα;

Μέσω των zoornalistas“αντιγράφω” το ρεπορτάζ του Ηarddog.   

Μια ζωή ίδιοι μοιραίοι άνθρωποι, οι “επαγγελματίας συνδικαλιστές” του χώρου μας. Για αυτό τα έχουν κάνει μπάχαλο και δεν θα τους ακολουθήσουμε άλλο στον “προσχηματικό αγώνα”. Διαβάστε:  

«Όλα τα σφυριά πρέπει να χτυπούν στο ίδιο αμόνι», είπε κάποιος από τους ομιλητές στην γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Δυστυχώς, η βεβαιότητα που μας δημιουργήθηκε ήταν ότι πολλά σφυριά χτυπούσαν πολλά αμόνια και δεν ατσάλωναν το σίδερο της επίθεσης του κλάδου για τη διατήρηση των κεκτημένων, αλλά έφτιαχναν απλώς ανώδυνους μεταλλικούς ήχους.

Κατ’ αρχάς, εκφράστηκε από πολλούς αντίθεση και έλλειψη εμπιστοσύνης για τις αποφάσεις της ΠΟΕΣΥ που την ίδια ώρα συνεδρίαζε στον τέταρτο όροφο με τα διοικητικά συμβούλια των Ενώσεων που την απαρτίζουν. Και υπήρξε πρόταση «να ανέβουμε τώρα όλοι επάνω για να ασκήσουμε πίεση ώστε να αποφασίσουν κινητοποιήσεις διαρκείας».  

Ενότητα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για τους εργαζόμενους του κλάδου δεν υπάρχει. Ομιλητές καταφέρθηκαν κατά των τεχνικών που δεν μετείχαν στην απεργία και εκεί πήρε τον λόγο ο πρόεδρος τη ΕΣΗΕΑ, ο Σταματης Νικολόπουλος, για να πει ότι είναι ευκολότερο να διαλυθούμε παρά να ενωθούμε. Είπε χαρακτηριστικά, μάλιστα, ότι πρέπει να βάλουμε στην άκρη τα «τσεκούρια του πολέμου», εννοώντας προφανώς τις μεταξύ των ανθρώπων του Τύπου αντιθέσεις. 

Ο Δημήτρης Τσαλαπάτης προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα, αλλά δέχτηκε πολύ έντονη φραστική επίθεση από παριστάμενο – πιθανόν τεχνικό-  («Αυτά που λες είναι μπούρδες», «Είστε απατεώνες»). Αλλά και η κίνηση της Μαρίας Αντωνιάδου να ανέβει στο βήμα και αμέσως μετά να αναχωρήσει μαζί με ομάδα συναδέλφων για τα γραφεία του ΕΔΟΕΑΠ (χωρίς να περιμένει την απόφαση των υπολοίπων) όπου συνεδρίαζε το διοικητικό του συμβούλιο, δεν ήταν προσφορά στην ενότητα – το αντίθετο μάλιστα”.   

Κατώτεροι των περιστάσεων (όπως πάντα).