ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ποια είναι τα σχέδια των Ευρωπαίων για την Ελλάδα

Πληθώρα σεναρίων στο παρασκήνιο με φόντο την Ακρόπολη. Τα στρατόπεδα, οι συμμαχίες και ο κομβικός ρόλος της Κομισιόν.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες σε Αθήνα, Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσινγκτον, με θέμα την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου ελληνικού προγράμματος, στον απόηχο της είδησης ότι επίκειται συνεδρίαση του Eurogroup στις 9 Μάιου. Το ευρωπαϊκό τμήμα των Θεσμών (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) καταβάλλει συστηματικές προσπάθειες, προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ωστόσο, οι αντιδραστικές δυνάμεις δεν δείχνουν, ως στιγμής, διάθεση να δώσουν τέλος στο παρατεταμένο κλίμα αβεβαιότητας. Η πλευρά του ΔΝΤ και οι συντηρητικοί σύμμαχοί του θα επιδιώξουν, με προσχηματικές αιτιάσεις, να «κλωτσήσουν» την επίτευξη της συμφωνίας προς το άδηλο μέλλον. Μοχλός πίεσης παραμένει ο χρόνος. Οι ταμειακές αντοχές της Ελλάδας εξαντλούνται, ενώ ως τον Ιούλιο θα πρέπει να καταβάλουμε σε δανειακές δόσεις και ομόλογα, περίπου 3,5 δισ. ευρώ.

Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος στο παρελθόν έχει συμμαχήσει, με την ίδια ευκολία, τόσο με το Θεό όσο και με τον Διάβολο, θέλει να αποφύγει τις δυσάρεστες εκπλήξεις, υπό το βάρος του δημοψηφίσματος στη Μ. Βρετανία, του Προσφυγικού και των εκλογών στην Ισπανία. Ο Λουξεμβουργιανός έμπειρος πολιτικός, το τελευταίο διάστημα (ακούγεται ότι) έχει προβληματιστεί πολύ σοβαρά και με δύο άλλα θέματα: την άνοδο της ακροδεξιάς και τα αυξανόμενα ποσοστά απέχθειας των πολιτών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση – η οποία πλέον χαρακτηρίζεται ως ένας άκαμπτος γραφειοκρατικός και διεφθαρμένος μηχανισμός, ακόμα και από πρώην υψηλόβαθμα κοινοτικά στελέχη, όπως είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, κοινή πεποίθηση όσων γνωρίζουν τι διαμείβεται στους κοινοτικούς διαδρόμους είναι ότι «η αξιολόγηση θα κλείσει, αλλά αυτό δύσκολα θα συμβεί πριν από τις 20 Μάιου ή τα τέλη του ίδιου μήνα». Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το ευρωπαϊκό τμήμα των Θεσμών (Κομισιόν) ήδη επεξεργάζεται μία ενδιάμεση λύση στο θέμα των «προληπτικών» μέτρων, η οποία «παντρεύει» την πρόταση του ΔΝΤ και την αντιπρόταση Τσακαλώτου. Η ενδιάμεση, αυτή, πρόταση, θα παρέχει το δικαίωμα στον Έλληνα ΥΠ.ΟΙΚ. να παρεμβαίνει στην εκτέλεση του προϋπολογισμού με μία απλή Υπουργική Απόφαση. Θα μπορεί, δηλαδή, ο κ. Τσακαλώτος, να κάνει «διορθωτικές» κινήσεις ανά πάσα στιγμή και όχι κατ΄ ανάγκην στο τέλος του 2018. Η συγκεκριμένη φόρμουλα, αφενός εξανεμίζει εντελώς τις ανασφάλειες του ΔΝΤ για την παρέκκλιση των εσόδων, αφετέρου δίνει την ευχέρεια στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να παρεμβαίνει μόνο όταν καθίσταται απόλυτη ανάγκη, χωρίς να θίγεται η νομική και συνταγματική τάξη.

Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει, είναι γιατί η σκληρή πτέρυγα των δανειστών επιμένει σε παρελκυστική τακτική, από τη στιγμή που ήδη γίνονται κινήσεις για να φθάσουμε σε μία θετική κατάληξη; Η απάντηση έρχεται από έγκυρο κοινοτικό στέλεχος με γνώση του παρασκηνίου: «Γιατί θέλουν να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, ενόψει της συζήτησης για το χρέος, βασιζόμενοι στο κλίμα απόγνωσης που θα έχει στο μεταξύ δημιουργηθεί». Πάντως, παρά τις «πυροσβεστικές» προσπάθειες της Κομισιόν, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αυτή τη στιγμή, ότι το «happy end» είναι ήδη εξασφαλισμένο. Γιατί στο μυαλό των εμμονικών υπάρχει ως δεύτερη σκέψη ακόμα και η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στο εσωτερικό της χώρας μας. Το πρόβλημά τους είναι, όμως, ότι τα «κουκιά», προς το παρόν τουλάχιστον, δεν βγαίνουν. Ούτε στην περίπτωση της οικουμενικής, αλλά ούτε και στην περίπτωση των εκλογών…