Το «Όχι» και η ντροπή των τελευταίων δεκαετιών

Πριν από έναν χρόνο, τέτοια ώρα, οι πολιτικοί αρχηγοί βρίσκονταν στο Προεδρικό Μέγαρο και συζητούσαν, πίσω από κλειστές πόρτες και δίχως πρακτικά, για την στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης την επαύριον του «Όχι». Η Ιστορία είναι εν ολίγοις, και δυστυχώς όχι εν πολλοίς και σε βάθος, γνωστή έκτοτε.

Το «Όχι» μπορεί να μην κατήργησε τα μνημόνια και να έφερε και ένα νέο, όμως η ευθύνη που γέννησε είναι πολύ μεγαλύτερη. Και παρά την… στροφή στον ρεαλισμό, η κυβέρνηση την κουβαλάει ακόμη στις πλάτες της και δεν μπορεί να την παραβλέψει.

Η ηχώ της λαϊκής ετυμηγορίας τον περσινό Ιούλιο, ήχησε στο εσωτερικό της χώρας τόσο γοερά, όσο και στο εξωτερικό. Μία σειρά από υποθέσεις που βρίσκονται σήμερα ανοιχτές, περιγράφουν πολύ γλαφυρά το «ως εδώ» που φώναξε η πλειοψηφία του κόσμου μέσα από εκείνη την κάλπη.
Μόλις εχθές, Δευτέρα, και μόλις δέκα χρόνια μετά την έναρξη της δικαστικής έρευνας, η δίκη για την υπόθεση της Siemens ξεκίνησε… για να σταματήσει αμέσως μετά από λίγο, λόγω «προβλημάτων στην μετάφραση». Οι κατηγορούμενοι για τη «σύμβαση 8002/97» του ΟΤΕ με τη Siemens επιμένουν να επιχειρούν με κάθε τρόπο την καθυστέρηση της δίκης, γνωρίζοντας πως, κατά δήλωση του εισαγγελέα του Εφετείου, Χαράλαμπου Τζώνη, «κάθε λεπτό παραγράφονται αδικήματα».

Αρκεί μόνο να αναφέρουμε πως, όπως σημείωσε ο εισαγγελέας, «από την έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος ήδη έχει παύσει η ποινική δίωξη για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα για μισούς από τους κατηγορούμενους». Να προσθέσουμε επίσης πόσες αντίστοιχες υποθέσεις χρονίζουν στις δικαστικές αίθουσες, και πολλές από αυτές έχουν ήδη… καταφέρει να παραγραφούν.

Την ίδια ώρα, η Επιτροπή της Βουλής για την δανειοδότηση πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ βγάζει κάθε ημέρα και από μία, τουλάχιστον, σκανδαλώδη είδηση. Το ΠΑΣΟΚ έλαβε δάνειο 5,2 εκατ. ευρώ από τη Eurobank με την επίδοση, απλώς, μίας υποσχετικής επιστολής. Το Πρώτο Θέμα «έπεισε» την Εθνική Τράπεζα να του παράσχει δάνειο 4 εκατ. ευρώ ενεχυριάζοντας, επίσης απλώς, τον τίτλο της ιστοσελίδας “PROTOTHEMA.GR”, ενώ το Mega Channel κατάφερε να χρησιμοποιήσει την ταινιοθήκη του ως εγγύηση ύψους 117 εκατ. ευρώ. Εντυπωσιακές συμφωνίες για κάποιους.

Σύμφωνα με προηγούμενα στοιχεία, τα δάνεια σε ΜΜΕ αγγίζουν τα 900 εκατ. ευρώ, ενώ για πολλούς υπολογίζονται σε περισσότερα από 1,4 δισ. ευρώ. Όπως προκύπτει και από την Επιτροπή μέχρι σήμερα, οι ακάλυπτοι κίνδυνοι υπολογίζονται από 50% έως 90%. Και έπεται και συνέχεια, με την εξέταση και των υπολοίπων εκπροσώπων των τραπεζών.

Στο μεταξύ, υποθέσεις όπως του καρτέλ των εργολάβων, επί τριακονταετία και αιτία να απειλείται ακόμα και η χρηματοδότηση των νέων ΕΣΠΑ από τις Βρυξέλλες, ή η… δικομανία των καναλαρχών, που έχουν κάνει δεκάδες προσφυγές κατά του διαγωνισμού αδειοδότησης πριν καν αυτός ξεκινήσει, δίνουν ακόμα μεγαλύτερο βάθος στον ζόφο των προηγούμενων ετών.
Η δε υπόθεση της χρεοκοπίας του ομίλου Μαρινόπουλου ίσως θα έπρεπε να διδάσκεται στα μελλοντικά «μαθήματα Οικονομίας», αφού μοιάζει να περιλαμβάνει αρκετά από τα βασικά «εργαλεία» του συστήματος της διαπλοκής στην Ελλάδα της κρίσης. Από την διασπορά του κινδύνου, την διάχυση του στις μικρότερες «κυψέλες» της οικονομίας, τα φέσια στο Δημόσιο και τους εργαζόμενους, έως τις αγαστές σχέσεις με συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης που, με τη σειρά τους, αδυνατούσαν να διαπιστώσουν τα χρόνια προβλήματά του.

Έναν χρόνο μετά την απόφαση για «συμφωνία να ‘ναι», η κυβέρνηση Τσίπρα εφαρμόζει το παραδειγματικό μνημόνιο που ετοίμασαν οι Βρυξέλλες για τη χώρα μας. Το πως θα αποτιμηθεί αυτή του η επιλογή θα κριθεί στο άμεσο μέλλον, από τα αποτελέσματα της εφαρμογής του προγράμματος στην οικονομία, την αντίδραση της αγοράς, αλλά πάνω απ’ όλα, από την αντίδραση της πλειοψηφίας των πολιτών.

Όμως επειδή στην κυβέρνηση επαναλαμβάνουν συνεχώς πως «δεν είναι όλοι ίδιοι», ο κόσμος συνεχίζει να απαιτεί άμεσα και ουσιαστικά αποτελέσματα κατά του συστήματος της που ρουφούσε το αίμα της οικονομίας της χώρας για χρόνια. Όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς σε σωρεία υποθέσεων, όποια πέτρα κι εάν σηκώσεις στην ελληνική αγορά, θα βρεις, πιθανότατα, και κάποιο μικρό ή μεγάλο σκάνδαλο.

Ας αποδείξει λοιπόν αυτή η κυβέρνηση πως το «ξέπλυμα αυτής της ντροπής που έλαβε χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες» όπως αρέσκεται να λέει, δεν το εννοεί όπως το εννοούσαν και οι περισσότερες κυβερνήσεις αυτών των δεκαετιών.