Ο πολιτικός πίσω από τον τραπεζίτη
Δεν χρειάστηκε παρά ενάμισι χρόνος για να ξεσπάσει μετωπική σύγκρουση μεταξύ του Μαξίμου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε αντιδράσει σφόδρα στην ξαφνική κίνηση της κυβέρνησης Σαμαρά, λίγο πριν έρθει στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ να… φυγαδευθεί στην “ασφάλεια” της ΤτΕ. Η σύγκρουση ήταν επί της ουσίας προδιαγεγραμμένη, με όσους στο κυβερνητικό επιτελείο να ευελπιστούσαν σε μία ισορροπία τρόμου για “βελούδινη” συμβίωση να αποδεικνύονται απλά αιθεροβάμωνες.
Οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις ζυμώσεις στην Κεντροαριστερά και την προώθηση του Γιάννη Στουρνάρα ως το πρόσωπο που να μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας επιβεβαιώνει πλήρως τους φόβους του Μαξίμου. Στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα έχουν φτάσει εδώ και καιρό οι πληροφορίες που θέλουν τον επί της ουσίας “ανεξέλεγκτο” κεντρικό τραπεζίτη να προαλείφεται με τις ευλογίες συμφερόντων εντός και εκτός συνόρων για πρωθυπουργός σε μία διάδοχη κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” που θα ρίξει τη σημερινή. Από την πρώτη στιγμή του “παρκαρίσματός” του στην ΤτΕ εξάλλου, τα σενάρια για την τύχη του Στουρνάρα «διαπλέκονται» όχι μόνο με τις επιθυμίες των δανειστών, αλλά και με κύκλους της εσωτερικής πολιτικής σκηνής και της «συμμαχίας» Σαμαρικών της ΝΔ και Βενιζελικών του ΠΑΣΟΚ.
Πέραν του αυταπόδεικτου, ότι δηλαδή η πρωτοβουλία για την αναρρίχηση Στουρνάρα στον πρωθυπουργικό θώκο αποτελεί την επιτομή του σεναρίου της αριστερής παρένθεσης, οργανωμένη ήδη από το καλοκαίρι του 2014, ο ιθύνων νους πίσω από την προώθησή του στο τιμόνι της Κεντροαριστεράς που επιχειρεί να ηγεμονεύσει ο Τσίπρας διαθέτει εξαιρετικά νεοφιλελεύθερα ρεφλέξ: Σημίτης, Πάγκαλος, Αννα Διαμαντοπούλου, Τάσος Γιαννίτσης, Γιώργος Φλωρίδης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος δίνουν μία σαφή εικόνα για την νεκρή φράξια του ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί νεκρανάσταση μέσω του Στουρνάρα.
Ως εκ τούτου, πολλές από τις κινήσεις του κεντρικού τραπεζίτη ερμηνεύονται ως προσπάθειες υπονόμευσης του κυβερνητικού έργου. Ενδεικτικά είναι τα όσα ισχυρίζεται για το κόστος της διαπραγμάτευσης από την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, δημιουργώντας μία οιωνεί πολιτική πλατφόρμα και παράλληλα δίνοντας επί της ουσίας εύσημα στον εαυτό του για τις πολιτικές του επί υπουργίας του στο Οικονομικών: «Το 2014 είχαμε μπει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, πρωτογενές πλεόνασμα και έξοδο στις αγορές».
Σε αυτό το πλαίσιο, μονάχα τυχαία δεν είναι η επίθεση που εξαπέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας κατά των τεχνοκρατών που προωθεί το νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό μπλοκ για την κατάληψη των κυβερνήσεων σε βάρος της λαϊκής βούλησης, κατά τη διάρκεια των ανακοινώσεών του για την Συνταγματική Αναθεώρηση στο προαύλιο της Βουλής. Για αυτό το λόγο και πρότεινε να τεθεί συνταγματικός όρος ο πρωθυπουργός, εκτός φυσικά των υπηρεσιακών που αναλαμβάνουν όταν προκηρύσσονται εκλογές, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από το λαό, δηλαδή να μπορεί να είναι μόνο εν ενεργεία βουλευτής.
