ΕΚΤ: Ραντεβού τον Δεκέμβρη
Με τη μάχη μεταξύ γερακιών και περιστεριών στο συμβούλιο να μαίνεται, η σημερινή συνεδρίαση της ΕΚΤ έχει τη σημασία της για τις αγορές. Μπορεί, άλλωστε, να μην αναμένονται εξελίξεις και αλλαγές σήμερα, όμως οι πάντες θα «κρέμονται» από τα χείλη του Μάριο Ντράγκι, ώστε να αντλήσουν συμπεράσματα για τις επόμενες κινήσεις της κεντρικής τράπεζας.
Είναι σαφές ότι η πίεση που ασκείται προς τον Μάριο Ντράγκι από τους Γερμανούς γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, όσο οι συνέπειες της χαλαρής πολιτικής της ΕΚΤ στη κερδοφορία των γερμανικών τραπεζών προκαλεί προβλήματα στην εγχώρια αγορά, σε μια περίοδο που το Βερολίνο ετοιμάζεται για εκλογές.
Αντιστοίχως, τα οικονομικά στοιχεία κρατούν ζωντανό το δίλημμα, και τη διαμάχη στους κόλπους του συμβουλίου, καθώς οι ρυθμοί ανάπτυξης, αλλά και ο πληθωρισμός, δεν λένε να ανακάμψουν, ενώ η ανεργία εμμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.
Μπορεί, άλλωστε, για την ώρα τουλάχιστον, η απειλή ενός οικονομικού κραχ λόγω του brexitνα έχει αποφευχθεί, προσφέροντας στην ΕΚΤ πολύτιμες ανάσες, και χρόνο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η οικονομία της Ευρωζώνης (αλλά και της Ε.Ε. ευρύτερα) είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Οι ρυθμοί ανάπτυξης για το τρίτο τρίμηνο αναμένεται να διαμορφωθούν στο 0,3%, όσο δηλαδή και το προηγούμενο τρίμηνο, αλλά κάτω του 0,5% του πρώτου τριμήνου. Ποσοστά που, σε κάθε περίπτωση, παραπέμπουν σε μια ασθμαίνουσα οικονομία, που μόλις οριακά παραμένει σε θετικό έδαφος.
Υπό την έννοια αυτή, οι περισσότεροι αναλυτές επιμένουν ότι σύντομα το συμβούλιο δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να προχωρήσει σε παράταση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, πέραν του Μαρτίου του 2017, οπότε και εκπνέει το πρόγραμμα. Οι κρίσιμες αποφάσεις δε, για παράταση του QE, έως και το Σεπτέμβριο του 2017, τοποθετούνται στη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι το συμβούλιο θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο ομόφωνα, και δίχως αντιρρήσεις από τους σκληροπυρηνικούς, με επικεφαλής βεβαίως τον πρόεδρο της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν.
Θυμίζουμε ότι ο Βάιντμαν είχε ψηφίσει, από τη πρώτη στιγμή, κατά της ίδιας της δρομολόγησης του QE, οπότε θα είναι ακόμη πιο αρνητικός στη προοπτική επέκτασης του. Η δε, κλιμάκωση των τόνων από τη γερμανική πλευρά, ακόμη και με προσωπικές επιθέσεις κατά του Μάριο Ντράγκι (θυμίζουμε την ανεκδιήγητη επίθεση του Σόιμπλε κατά του Ιταλού) μάλλον φαντάζει μονόδρομος, δεδομένης της απήχησης του θέματος στην εγχώρια κοινή γνώμη και της προετοιμασίας των κομμάτων για τις εκλογές του επόμενου φθινοπώρου.
