Σχέδιο εξόδου από το σχέδιο… εξόντωσης

Μπορεί ο Φιγιόν, ο Γάλλος Σόιμπλε, να έδωσε στην ευρωπαϊκή ελίτ μία ανάσα, ωστόσο στην Ευρωζώνη καταφθάνει το νέο διπλό… σοκ. Και την επομένη ξημερώνει η… τσαγκαροδευτέρα του Eurogroup. Αν Σόιμπλε και ΔΝΤ επιμείνουν, τότε ο Αλέξης ας τους πει «αφού το θέλετε, διαλύστε το μαγαζί».

Κυριακή βράδυ, Δευτέρα πρωί όλη η κουστωδία των Θεσμών θα δηλώνει πάλι σοκαρισμένη από την επικράτηση του ακροδεξιού στην Αυστρία και των αντιευρωπαϊστών στην Ιταλία. Θα είναι η τέταρτη φορά που θα «σοκάρεται» μετά την ψήφο των Βρετανών και το Brexit και την ψήφο των Αμερικανών και τον Τραμπ. Με την κυβέρνηση Ρέντσι να μπαίνει στο βιβλίο της ιστορίας, στις αγορές θα χύνεται άφθονο αίμα. Άλλωστε, ο «πυρετός» των άρρωστων ιταλικών τραπεζών κτυπά, ήδη, κόκκινο και οι παρενέργειές του στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι, ήδη, εμφανείς.

Ακόμη και αν, σε μία από τις δύο περιπτώσεις, τη γλυτώσουν οι Ευρωπαίοι, ο βαθύς διχασμός σε δύο χώρες με σημαντική ιστορία στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι θα ενισχύσει την Λεπέν, η οποία ξεκίνησε την πορεία της για τα Ηλύσια Πεδία. Γιατί ποιος θα της ανακόψει τον δρόμο; Ο αποτυχημένος Ολάντ ή ο, κάτι σαν την Χίλαρυ, υποψήφιος της γαλλικής δεξιάς;

Εάν και εφόσον, μετά από όλα αυτά -και με το Προσφυγικό-Τουρκία να αποτελεί τον άλλο συστημικό κίνδυνο για τη σταθερότητα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα- το δίδυμο Σόιμπλε-ΔΝΤ επιμείνουν στην πολιτική της «καταστροφής», τότε αυτή τη φορά, όχι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά συνολικώς η Ελλάδα, πρέπει να τους απαντήσει: «Αυτό είναι το πακέτο. Ή το παίρνετε ή το αφήνετε. Ή κλείνουμε την αξιολόγηση χωρίς τέταρτο μνημόνιο, ρυθμίζουμε το χρέος και οι ελληνικές τράπεζες εισέρχονται στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, προκειμένου εντός του 2017 να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές ή καλό κουράγιο Ευρωπαίοι. Το δικό μας σώθηκε».
Εξάλλου, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Αρκετούς συμβιβασμούς κάναμε, αγαπητέ Αλέξη.

Υ.Γ. Την οικονομική ιστορία δεν μπορεί να την ξαναγράψουν το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε. Το «αμερικανικό όνειρο» στηρίχτηκε από τον 19ο αιώνα στις υψηλές αμοιβές των εργαζόμενων, στη νομισματική επέκταση και στις επενδύσεις στην καινοτομία. Ούτε μπορεί να διαστρεβλώσει τη σημερινή πραγματικότητα.

Την τελευταία 4ετία οι επενδύσεις φεύγουν από τη Βραζιλία και την Κίνα, παρά το χαμηλό εργατικό κόστος, ενώ οι άμεσες επενδύσεις αυξάνονται στη Βόρεια Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, εκεί που το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών παραμένει υψηλό.