To be or not to be… γραβατωμένος

Δεν κατάλαβα ποτέ, το πώς και κυρίως το γιατί, η γραβάτα, ένα από τα ελάχιστα αξεσουάρ που απασχολεί τον τυχερό ανδρικό πληθυσμό (ας μην κάνουμε σύγκριση με τη λίστα των αξεσουάρ με την οποία πρέπει να ασχολούμαστε εμείς, οι γυναίκες) κατέληξε να αποτελέσει έκφραση πολιτικής δήλωσης.

Τα περί… αντικομφορμισμού, προσωπικά τα ακούω… βερεσέ, για να χρησιμοποιήσω τη λαϊκή έκφραση. Και στις όποιες συζητήσεις μου με… ιδεολογικούς εχθρούς της γραβάτας, δεν κατάφερα να κατανοήσω ή να πειστώ από τα επιχειρήματα. Όμως, ομολογώ ότι με ξεπερνά το γεγονός ότι η πολιτικοποίηση της χρήσης της γραβάτας, όπως την βιώσαμε καταρχήν εμείς οι Έλληνες με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έγινε και πάλι αντικείμενο συζήτησης και διενέξεων, αν και με αντίστροφο τρόπο, με την ανάδειξη της κυβέρνησης Τραμπ.

Στην Ελλάδα επί κυβέρνησης Αλέξη Τσίπρα η γραβάτα δεν είναι πολιτικά ορθή. Στις ΗΠΑ, επί κυβέρνησης Ντόναλντ Τραμπ, η γραβάτα (κατά προτίμηση σε κάποια απόχρωση του κόκκινου) όχι μόνο είναι πολιτικά ορθή, αλλά… επιβάλλεται διά ροπάλου.

Το τελευταίο, βεβαίως, σχετίζεται με το άνευ προηγουμένου dress code που επέβαλε ο νέος πλανητάρχης σε όλο το προσωπικό του Λευκού Οίκου, με το υπονοούμενο να είναι σαφές και προς οποιονδήποτε άλλον θα βρεθεί, οπουδήποτε, και με οποιαδήποτε αφορμή, στον ίδιο χώρο μαζί του. Το τελευταίο, πιθανότατα είναι και ο λόγος που ακόμη και ο υπουργός ΨΠΤΕ, κύριος Νίκος Παππάς, έκανε την καρδιά του και την ιδεολογία του… πέτρα και εμφανίστηκε γραβατωμένος στην τελετή ορκωμοσίας του πλανητάρχη, πυροδοτώντας μία αντίστοιχη πληθώρα χαριτωμένων(!) σχολίων στον εγχώριο ελληνικό Τύπο.

Βεβαίως, στις ΗΠΑ, η οδηγία του κ. Τραμπ για την πρωτοφανή τήρηση συγκεκριμένου dress code (σ.σ. η δεύτερη λειτουργική εντολή για τα του οίκου του, μετά την αλλαγή προς το… βαθύ χρυσαφί στις κουρτίνες του Οβάλ Γραφείου) δεν προκάλεσε τόσο σάλο ως προς την υποχρεωτική χρήση γραβάτας, όσο προς τη σύσταση προς τις γυναίκες υπαλλήλους «να ντύνονται σαν γυναίκες».

Το τι ακριβώς σημαίνει «ντύνομαι σαν γυναίκα», τουλάχιστον κατά τα στάνταρ του μέχρι πρότινος αφεντικού των αμερικανικών καλλιστείων –δυστυχώς τον έχασαν τα καλλιστεία, αλλά τον κέρδισε ο πλανήτης- προφανώς σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Κάτι που έχει γίνει, ήδη, υπέρ του δέοντος στα social media. Ωστόσο, σε μια χώρα, όπου οι αγωγές πάνε… σύννεφο, τα εγχώρια media και οι φερέλπιδες δικηγόροι-αστέρες οσμίζονται από τώρα «λαυράκι» από την πρώτη άτυχη εργαζομένη που θα «κοπεί» από τα τραμπικά στάνταρ και θα βρεθεί, με κάποιο τρόπο, εκτός Λευκού Οίκου.

Επιστρέφοντας, πάντως, στην πολύπαθη γραβάτα, αν και οι περισσότεροι εργαζόμενοι ή ακόμη και οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν το Λευκό Οίκο, ήδη πληρούσαν τα προεδρικά κριτήρια, το γεγονός ότι τους κατέστη πλέον υποχρεωτικό, δεν… έκατσε καλά. Μάλιστα αρκετοί δημοσιογράφοι, από όσους συμμετέχουν στο ημερήσιο briefing, άρχισαν να σκέφτονται μια μίνι… εξέγερση με έντονα κακόγουστες ή πολύχρωμες γραβάτες, δεδομένου ότι η οδηγία δεν περιλάμβανε «βιομετρικές» λεπτομέρειες αποδεκτής γραβάτας. Εκτός, βέβαια, κι αν ακολουθήσει συμπληρωματικό προεδρικό διάταγμα. Ο κ. Τραμπ έχει, άλλωστε, αρκετές ημέρες να υπογράψει κάποιο προεδρικό διάταγμα, το twitter του «τρώει» όλο τον πολύτιμο προεδρικό του χρόνο.