Γερμανία vs Τουρκίας: Nηνεμία πριν τη νέα καταιγίδα

Εμφανή προσπάθεια να τα… βρουν έκαναν σήμερα, με την κατ’ ιδίαν συνάντηση τους, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Όμως, είναι πολύ νωρίς για να συμπεράνουμε αν η γερμανοτουρκική «εκεχειρία» θα έχει διάρκεια και κυρίως βάθος, με τις προειδοποιητικές βολές που εξαπέλυσαν αμφότεροι στις δηλώσεις τους, να μην αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας.

Καταρχήν, με δεδομένο ότι τα πράγματα μεταξύ τους είχαν εκτροχιαστεί, με εκατέρωθεν αιχμηρές έως προσβλητικές δηλώσεις, το διμερές κλίμα είχε γίνει τόσο βαρύ που η όποια συνάντηση μόνο πρόοδο θα μπορούσε να φέρει. Υπό την έννοια αυτή, η ανταλλαγή εξηγήσεων εκτόνωσε λίγο την ένταση, χωρίς όμως να δίνει πραγματική λύση στα θέματα εκείνα που πυροδότησαν καταρχήν την κρίση. Και βέβαια λύσεις δεν μπορούν να βρεθούν, τουλάχιστον με τρόπο ικανοποιητικό και για τους δύο, όταν αμφότερες οι χώρες βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία και έχουν ένα καυτό εσωτερικό μέτωπο που τους επιτρέπει ευελιξία και ανοχή.

Στη Γερμανία, οι προεκλογικές συγκεντρώσεις Τούρκων πολιτικών προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση στην εγχώρια κοινή γνώμη, όχι μόνο για την ίδια τη διεξαγωγή τους, όσο κυρίως για τον τρόπο που στήθηκαν, το ύφος τους, το μπλοκάρισμα εγχώριων αστυνομικών και γερμανικών media. Σε μια χώρα, όχι ιδιαίτερα συνηθισμένη σε ανοιχτές, παθιασμένες πολιτικές συγκεντρώσεις, το να βλέπει το ντόπιο κοινό να διεξάγονται από Τούρκους πολιτικούς, την ώρα που δεν το πράττουν καλά-καλά οι δικοί τους πολιτικοί και υποψήφιοι βουλευτές, λίγους μήνες πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές, ήταν το άκρως άωτον της πρόκλησης. Οπότε το ερώτημα παραμένει: θα συνεχιστούν οι συγκεντρώσεις αυτές, με αποκορύφωμα, βέβαια, την πολυαναμενόμενη επίσκεψη-ομιλία του ίδιου του Ερντογάν.

Από τη δήλωση Τσαβούσογλου ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει ή όχι, αν θα συνεχίσει να έχει φίλη την Τουρκία, τα στοιχεία απειλής ήταν σαφή. Άλλωστε, ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι βλέπει τα πράγματα και τα πρόσωπα γύρω του, είτε άσπρα είτε μαύρα, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να προκύπτει από αυτό. Στη δε, παρούσα φάση, που μακράν η πρώτη προτεραιότητα του είναι το δημοψήφισμα του ερχόμενου μήνα και η λαϊκή επικύρωση της συνταγματικής μεταρρύθμισης που θα του δώσει υπερ-εξουσίες είναι σαφές με τι κριτήρια επιλέγει ποιος είναι εχθρός και ποιος είναι φίλος του: όποιος τον στηρίξει στο δημοψήφισμα είναι φίλος του, όποιος του δημιουργήσει εμπόδια, θα γίνει εχθρός του.

Η ψήφος της πολυάριθμης τουρκικής μειονότητας στη Γερμανία (αλλά και όχι μόνο στη Γερμανία) θεωρείται στρατηγικής σημασίας για την έκβαση της κάλπης. Η ίδια η τουρκική κυβέρνηση το έχει, σχεδόν, παραδεχτεί δημοσίως και το επιβεβαίωσε με την έναρξη στοχευμένης προεκλογικής εκστρατείας για την τουρκική ομογένεια. Όμως, απέφυγε σχεδόν επιδεικτικά να ρωτήσει και να ενημερώσει τις ντόπιες αρχές, με τρόπο που οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να αγνοήσουν. Και αν ήθελαν να το αγνοήσουν, ο σάλος που ξέσπασε στα media, δεν τους το επέτρεψε.       

Που βρισκόμαστε, λοιπόν, τώρα;  Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, κ. Τσαβούσογλου, στη συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι συζήτησε με τον ομόλογο του κ. Γκάμπριελ την εξεύρεση πιθανής τοποθεσίας για μια προεκλογική εκδήλωση του Ερντογάν στη Γερμανία. Όμως, ποιες τοποθεσίες θα προτείνουν οι Γερμανοί και αν αυτές ικανοποιήσουν τον Σουλτάνο, θα φανεί στην πορεία…

Θυμίζουμε ότι ο ίδιος ο Τσαβούσογλου, μετά την ακύρωση της εκδήλωσης που είχε οργανώσει, την Τρίτη, στο Αμβούργο (οι αρχές επικαλέστηκαν πρόβλημα πυρασφάλειας), αναγκάστηκε να την… μετακομίσει στο σπίτι του Τούρκου προξένου, περιορίζοντας έτσι το μέγεθος της. Όμως, κάτι ανάλογο δεν θα ήταν εύκολα αποδεκτό από τον Ερντογάν, που οραματίζεται να μιλήσει με πάσα επισημότητα στα… πλήθη των ενθουσιασμένων οπαδών του και όχι να κλειστεί σε κάποια διπλωματική κατοικία. Αν δεν τον αφήσουν, που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να τον αφήσουν εν μέσω γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας, είναι λίαν απίθανο να το δεχτεί αγόγγυστα ή σιωπηλά και οι δύο χώρες θα βρεθούν και πάλι με μια… ωραία ατμόσφαιρα!