El Publico: Όταν αυτοί,που απαιτούν λιτότητα, ζουν πλουσιοπάροχα σε ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ

Στο «διόλου παράδοξο» φαινόμενο εκείνοι οι αξιωματούχοι της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, που κουνούν το δάχτυλο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες για δημοσιονομική πειθαρχία και περισσότερη λιτότητα, να είναι ταυτόχρονα υψηλά αμειβόμενοι, επανέρχεται με σημερινό της δημοσίευμα, η ισπανική εφημερίδα El Público. Όπως τονίζει η εφημερίδα,«όσοι αμείβονται πιο πλουσιοπάροχα κι από τους αρχηγούς των κρατών, που κατηγορούν ως πολυδάπανα, χαίρουν προνομίων και διευκολύνσεων όσο κανείς άλλος, ενώ παράλληλα και αντίθετα με όσα απεργάζονται για πολλούς λαούςεκείνοι θα βγουν στη σύνταξη με μηνιαίο ύψος που θα φθάνει για να συντηρήσει πολλούς, πάρα πολλούς, χαμηλοσυνταξιούχους».

Όπως υπολογίζει η εφημερίδα, μόνον οι μισθοί και τα πριμ, που λαμβάνουν οι τρεις «άρχοντες» της τρόικας, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ κι ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι φθάνουν το 1,25 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα παράστασης, η διατροφή, τα ταξίδια, τα οποία «καλύπτονται» από τα εξοδολόγια των οργανισμών τους.

Ο Λουξεμβούργιος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μολονότι δεν αποκαλύπτει το ύψος του μισθού του, αυτός καθορίζεται ρητώς από τον κανονισμό 422/67, που επιτάσσει ότι πρέπει να φθάνει το 138% της ανώτατης αμοιβής, που μπορεί να λάβει ένας υπάλληλος της ΕΕ. Με βάση τούτη τη διάταξη, ο μισθός του πρέπει να φθάνει τα 324.377 ευρώ (ποσόν που το περασμένο έτος πήρε αύξηση κατά 3,2%, τρεις φορές περισσότερο από τον ρυθμό του πληθωρισμού στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη). Και δεν είναι μόνον ο μισθός. Ο Γιούνκερ λαμβάνει επιπλέον 48.600 ευρώ (το 15% του μισθού του) για έξοδα διαβίωσης και άλλα 1.418 ευρώ μηνιαίως για έξοδα παράστασης. Κι επιπλέον, τα ταξίδια, οι διαμονές και τα γεύματα πληρώνονται ξεχωριστά από τα παραπάνω επιδόματα.
Αλλά τα πλεονεκτήματα του να είσαι πρόεδρος της Κομισιόν δεν σταματούν με τη λήξη της θητείας. Όταν θα αποσυρθεί από την προεδρία, ο Γιούνκερ θα λαμβάνει επί τρία χρόνια μηνιαία αποζημίωση μεταξύ του 40-65% του μισθού που ελάμβανε, αναλόγως με τα πόσα χρόνια χρημάτισε στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εάν συνταξιοδοτείτο σήμερα και καθώς δεν έχει πάνω από τρία χρόνια στη θέση αυτή, δεν θα έπαιρνε το ανώτατο επίπεδο σύνταξης και στην τριετία τούτη θα ενθυλάκωνε λίγο περισσότερο από μισό εκατ. ευρώ. Σε δύο χρόνια, που θα συμπληρώσει τα 65 έτη, θα έχει δικαίωμα σε ισόβια σύνταξη, η οποία θα υπολογίζεται με βάση τα χρόνια της θητείας του. Σε περίπτωση που, όπως ο προκάτοχός του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζου συμπληρώσει δύο θητείες, τότε θα λαμβάνει ετησίως 100.000 ευρώ. Φυσικά, τούτη η σύνταξη θα έρχεται να προστεθεί στην όποια άλλη σύνταξη θα έχει δικαίωμα να λαμβάνει κι από τα καθήκοντα που ασκούσε στη χώρα του— «το να είσαι διπλό- ή πολλαπλοσυνταξιούχος σε τέτοια υψηλά κλιμάκια δεν αποτελεί αμαρτία».

Η Γαλλίδα διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, όταν διορίσθηκε στη θέση της, έλαβε μία επιστολή στην οποία περιγραφόταν ο μισθός που επέπρωτο να λαμβάνει στο εξής, 440.000 ευρώ τον χρόνο, πέρα από τα επιδόματα και τα έξοδα παράστασης, τα ταξίδια, τα έξοδα διαβίωσης και διαμονής, που θα πληρώνονται από τον οργανισμό. Η κάλυψη των εξόδων αυτών προβλέπονται τόσο για τον-την διευθυντή-τρια του ΔΝΤ όσο και για τους συντρόφους-συζύγους τους.

Βέβαια, τούτος ο μισθός δεν φαντάζει και υψηλός για τόσο εκλεκτούς τεχνοκράτες, και γι’ αυτό προβλέπονται παροχές επιπλέον 6.700 ευρώ τον μήνα, ώστε ο διευθυντής να μπορεί να «διατηρεί ένα επίπεδο ζωής ανάλογο της θέσης του» και να μην εξαναγκάζεται να ζει όπως επιβάλλει να ζουν οι κάτοικοι των χωρών που καλείται να «αναμορφώσει» με τις «μεταρρυθμίσεις» του.
Όταν δε συνταξιοδοτηθεί, η Λαγκάρντ θα συμμετέχει στο ταμείο των υπαλλήλων του ΔΝΤ και θα λαμβάνει ως σύνταξη το 67% του αναλογικού μισθού, που έπαιρνε κατά την θητεία της στο Ταμείο. Βεβαίως εάν η θητεία της διαρκέσει δέκα χρόνια, τότε θα έχει δικαίωμα να λαμβάνει σύνταξη ίση με το 100% του μισθού της, κι όπως ήδη έχει συμπληρώσει έξι χρόνια στο τιμόνι του ΔΝΤ έχει εξασφαλίσει σύνταξη 367.00 ευρώ ετησίως. Σε περίπτωση δε που ο πρώην διευθυντής αποβιώσει πριν τον-την σύντροφό του προβλέπεται πως αυτός-ή θα κληρονομήσει τη σύνταξή του δια βίου, ενώ και τα παιδιά τους θα έχουν δικαίωμα σε μηνιαίο εισόδημα.

Από την άλλη πλευρά, ο μισθός του Ιταλού προέδρου της ΕΚ, Μάριο Ντράγκι, πέρα από τα υπόλοιπα έκτακτα επιδόματα, τα έξοδα που καλύπτονται κλπ, το 2015 έφθανε τα 385.860 ευρώ ετησίως. Πέρυσι ανήλθε στα 379.608, ενώ από το 2007 –έτος καθ’ ο ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση—προβλέφθηκε αύξηση πάνω από 45.000 ευρώ κατ’ έτος για τον μισθό του προέδρου της ΕΚΤ, ώστε αυτός να μπορεί αγόγγυστα να ανταπεξέλθει στα κρίσιμα καθήκοντά του.

Κι ο αρθρογράφος της El Público Χουάν Ολιβέρ αναρωτιέται: «Ενώ αυτοί οι άνθρωποι επιτάσσουν την μείωση των μισθών, των κατώτατων ημερομισθίων και των συντάξεων, επιβάλλουν μειώσεις στις κοινωνικές δαπάνες, στην εκπαίδευση και την παιδεία. Ενώ επιβάλλουν την ελαστικοποίηση της εργασίας και των απολύσεων, ενώ απειλούν με πρόστιμα τις μη συμμορφούμενες χώρες που δεν τηρούν τις δεσμεύσεις για το έλλειμμα. Ενώ αρνούνται συνδρομή προς εκείνους τους εταίρους στην ΕΕ που δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις επιταγές τους για το έλλειμμα και το χρέος, εκείνοι πλουτίζουν με μισθούς κι επιδόματα που ξεπερνούν, για παράδειγμα οκτώ φορές την αποζημίωση του Ισπανού πρωθυπουργού, και ξεπερνούν κατά πολύ το λογικό όριο διαβίωσης και παραμονής στη θέση τους. Μήπως αυτό δεν είναι διαφθορά;».