Έτοιμο το κουαρτέτο να γίνει τρόικα…

Το παιχνίδι των καθυστερήσεων σε σχέση με τη δεύτερη αξιολόγηση μπορεί να έχει γίνει ήδη μπούμερανγκ στα χέρια του κ. Σόιμπλε.

Ορθή χαρακτηρίζεται από πολλούς η στρατηγική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να επιδιώξει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, αποκρούοντας τις παράλογες απαιτήσεις που εμφάνιζαν μέχρι σήμερα οι δανειστές. Η τακτική αυτή έχει αρκετές πιθανότητες να δικαιωθεί, δεδομένου ότι οι τελικές συζητήσεις για μια συνολική συμφωνία θα διεξαχθούν μετά την Εαρινή Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Με όλα τα ενδεχόμενα να παραμένουν ορθάνοιχτα -ακόμη και αυτό της μη συμμετοχής του ΔΝΤ στο χρηματοδοτικό σκέλος του ελληνικού προγράμματος-, εάν η κυβέρνηση αποδεχόταν τα «πακέτα» λύσεων που εμφάνιζαν κάθε τόσο οι Θεσμοί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα κινδύνευε να βρεθεί εγκλωβισμένη στην εξής παγίδα: να συγκατανεύσει στην εφαρμογή «συνταγών» του Ταμείου, χωρίς αυτό να διαθέτει παρουσία στο πρόγραμμα.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η (όποια) τελική συμφωνία δεν θα περιλαμβάνει σοβαρούς περιορισμούς, έστω και στην σφαίρα της δυνητικής εφαρμογής. Όπως, επίσης, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι σύντομα θα εγκαταλειφθούν οι εμμονές «τύπου ΔΝΤ», ως προς τις συντάξεις και τα εργασιακά, υπό το βάρος που δημιουργεί το (διαφαινόμενο) αδιέξοδο στην ιστορία του χρέους.

Μάλλον ήρθε η ώρα να κερδίσει κάτι και η Ελλάδα από τη μάχη των βουβαλιών. Άλλωστε, οι ελιγμοί οπισθοχώρησης δεν ήταν και λίγοι το προηγούμενο διάστημα. Τα «λαμπρά» στατιστικά που θα μας επέτρεπαν την σύναψη μιας συμφωνίας χωρίς νέα μέτρα, για μετά τη λήξη του προγράμματος, πήγαν περίπατο. Το ίδιο και οι αισιόδοξοι αριθμητές της Eurostat για την ελληνική οικονομία, οι οποίοι, τελικώς, τράκαραν πάνω στα σκληρά στατιστικά του ΔΝΤ.

Επιμένουμε στην πρόβλεψη ότι το Ταμείο δεν θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα με νέα χρηματοδότηση.