«Αυθαίρετες διώξεις» τραπεζιτών

Υφίστανται σε αυτή τη χώρα (προσοχή: δεν μιλάμε για την Τουρκία του Ερντογάν, για την Ελλάδα μιλάμε) «αυθαίρετες διώξεις»; Και έχουν τον κίνδυνο «αυθαίρετης δίωξης» οι τραπεζίτες μας;

Διαβάζοντας προσεκτικά την αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχεδίου με τα μέτρα της δεύτερης αναθεώρησης του μνημονίου, διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι ο νομοθέτης επικαλείται, για να δικαιολογήσει τη ρύθμιση που δίνει ασυλία σε τραπεζικά στελέχη για τις ρυθμίσεις δανείων, τον κίνδυνο «αυθαίρετων διώξεων».

Ίσως δεν το έχουν αντιληφθεί και πρέπει να το επισημάνουμε: σε μια δημοκρατική πολιτεία, όπου λειτουργούν κανονικά οι θεσμοί, αυθαίρετες διώξεις δεν υπάρχουν. Ουδείς διώκεται χωρίς να υπάρχουν κάποιες ενδείξεις και στοιχεία για την τέλεση αδικήματος και όσα αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση είναι τουλάχιστον προσβλητικά για τους εισαγγελείς.

Ιδιαίτερα για τους τραπεζίτες μας, αν υπάρχει ένα φαινόμενο που σηκώνει κριτική είναι η υπερβολική ελαστικότητα εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, όχι η τάση της Δικαιοσύνης να τους στέλνει αυθαίρετα στο εδώλιο…