Charlie Hebdo, Κοιτώντας την πραγματικότητα…. αιώνια
Ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε το νέο εξώφυλλο του γνωστού γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo
Η τελευταία έκδοση του περιοδικού, το οποίο είχε δεχθεί τις επιθέσεις ενόπλων τζιχαντιστών- τρομοκρατών το 2015 με 12 νεκρούς και τον διευθυντή της έκδοσης Riss βαριά τραυματισμένο, δείχνει δυο ανθρώπους σε μια λίμνη αίματος, αφού ένα φορτηγό έχει περάσει απο πάνω τους. Το κείμενο που συνοδεύει το σκέτς είναι το εξής: «ισλάμ, θρησκεία της αιώνιας… ειρήνης».
Ο ίδιος ο εκδότης του εντύπου δήλωσε:«σήμερα, σχεδόν κανείς δεν διερωτάται για τον ρόλο του ισλάμ στην ιδεολογία του Ντάες. Η πλύση εγκεφάλου κατάφερε να μας κάνει να παραδεχθούμε ότι το “θρησκευτικό ζήτημα” δεν πρέπει να συζητείται».
Πολλές φορές το κείμενο ενός δημοσιογράφου μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ή ακόμη και διφορούμενα συναισθήματα , και το συγκεκριμένο δύναται να διαβαστεί και να προκαλέσει θυμό και οργή σε πιστούς μουσουλμάνους, οι οποίοι ανέρχονται στον αριθμό του 1,5δισ. παγκοσμίως και δεν ανήκουν στους εξτρεμιστές και θα θεωρήσουν οτι το άρθρο θα ενισχύσει μια πιθανή ισλαμοφοβία, όπως και οτι συνδέει όλη τη θρησκεία με την τρομοκρατία. Σημειωτέον αρκετοί μουσουλμάνοι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Ισπανία κατά της τρομοκρατίας κρατώντας πανό με το σλόγκαν “Όχι στο όνομα μου”(Not in my name).
Υπάρχει όμως και η κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν οτι τα θρησκευτικά θέματα πρέπει να είναι κομμάτι της πραγματικότητας που ζούμε και πως όλα θα πρέπει να μπορούν να συζητούνται.
«Το να προκαλείται σύγχυση είναι κάτι το πολύ επικίνδυνο. Το να λέμε ότι το Ισλάμ στο σύνολό του είναι μια θρησκεία “της ειρήνης”, υπονοώντας μια θρησκεία του θανάτου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο» δήλωσε ο βουλευτής του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Στεφάν Λε Φολ, μιλώντας στα τηλεοπτικά δίκτυα BFMTV και RMC.
Στο παρελθόν χιλιάδες κόσμου είχαν διαδηλώσει υπέρε του δικαιώματος της ελευθερίας του τύπου, καταδικάζοντας με τον τρόπο τους την επίθεση, το σλόγκαν που κυριαρχούσε τότε “Je suis Charlie” (“I am Charlie”).
Δεν είναι απαραίτητο να διαλέγουμε πλευρά, αλλά να ακούμε και να αφουγκραζόμαστε.
