Αυστρία: Κλίνατε επί (ακρο)δεξιά

Το παζλ της υπερσυντηρητικής, για να μην πούμε ακροδεξιάς στροφής της Ευρώπης συμπληρώθηκε με το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών της Αυστρίας. Δεν έχει, άλλωστε σημασία σε ποια θέση «έκατσε» τελικά το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας, αν δηλαδή ήρθε τελικά τρίτο και όχι δεύτερο, όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις. Διότι ένα μεγάλο κομμάτι των απόψεων του θα υπηρετηθεί… μια χαρά από τον επόμενο Καγκελάριο, τον Σεμπάστιαν Κουρτς, ο οποίος δεν έχει το όνομα, αλλά έχει όλη την (ακροδεξιά) χάρη.

Πραγματικά, η Ευρώπη θα ζήσει νέες… ένδοξες ημέρες με τον 31χρονο Κουρτς στο τιμόνι μιας ισχυρής χώρας του πυρήνα της Ευρωζώνης. Ο ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος θα γίνει ο νεαρότερος Καγκελάριος στην ιστορία της χώρας και ο νεαρότερος ηγέτης στην Ευρώπη (για να μην πούμε στον κόσμο, την παρούσα χρονική περίοδο). Όμως, το ιδεολογικό του προφίλ μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν η στροφή στο… νέο σημαίνει απαραιτήτως και κάτι καλό. Διότι ναι μεν είναι νέος στην ηλικία και σχετικά νέος στην πολιτική σκηνή, όμως οι εξτρεμιστικές του ιδέες δεν θα φέρουν μια νέα πνοή στην αυστριακή και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο.

Το «παιδί θαύμα», όπως τον αποκαλούν, είναι ένα νεοφιλελεύθερο γεράκι (γνήσιο τέκνο της σχολής Σόιμπλε), που έχει τηρήσει ιδιαίτερα σκληρή στάση σε θέματα που έχουν να κάνουν με την κρίση χρέους και τη χώρα μας ειδικότερα. Προφίλ που εμπλουτίζεται με άκρως υπερσυντηρητικές απόψεις σε κοινωνικά ζητήματα και κυρίως στο Προσφυγικό. Κοινώς δεν είναι λιγότερο ρατσιστής από τους κατ’όνομα ακροδεξιούς.

Δεν είναι τυχαίο ότι προεκλογικά «έπαιζαν» ψηλά τα σενάρια μιας πιθανής συγκυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος με το εθνικιστικό Κόμμα της Ελευθερίας. Κι αυτό με δεδομένο ότι η χώρα παραδοσιακά κυβερνάται από κυβερνήσεις συνασπισμών, παράδοση που δεν θα σπάσει ούτε μετά τα αποτελέσματα της χθεσινής κάλπης. Όμως, η καλύτερη από την αναμενόμενη επίδοση των Σοσιαλδημοκρατών, που από την πρώτη θέση στις προηγούμενες εκλογές υποχώρησαν τελικά μόλις στη δεύτερη, κρατά ζωντανές τις ελπίδες για μια επανάληψη του μεγάλου συνασπισμού. Αρκεί, βεβαίως και ο κύριος Κουρτς να θέλει μια τέτοια συνεργασία, δεδομένου ότι μόλις το καλοκαίρι προκάλεσε την πρόωρη προσφυγή της χώρας στις κάλπες, όταν αποφάσισε να αποσύρει τη στήριξη του προς την κυβέρνηση συνασπισμού Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατών, υπό τον κεντροαριστερό Κρίστιαν Κερν.

Σε κάθε περίπτωση ακόμη και αν το καλύτερο σενάριο μιας κυβέρνησης μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας επιτευχθεί, αυτή τη φορά το πάνω χέρι θα έχει το Λαϊκό Κόμμα και ο νεαρός, (κρυφό;) ακροδεξιός ηγέτης του. Αν λάβουμε δε, υπόψη συνδυαστικά την νίκη του Κουρτς και την ενδυνάμωση του Κόμματος της Ελευθερίας (που κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό εδώ και δύο δεκαετίες) είναι σαφές ότι συνολικά η αυστριακή κοινωνία έχει στραφεί προς ανησυχητικά υπερσυντηρητικά μονοπάτια. Κάτι που δεν θα περίμενε κανείς από μια χώρα με οικονομικό και πολιτισμικό πλούτο, υψηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο. Συνέβη, όμως. Και αυτό κρούει ένα ακόμη καμπανάκι κινδύνου για την Ευρώπη και τους κυβερνώντες της, οι οποίοι όλο και ανησυχούν για την ακροδεξιά λαίλαπα, αλλά δεν λένε να ξυπνήσουν και να αποφασίσουν να την αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά!