Αποζημίωση για τον θάνατο εφήβου από ιατρικό λάθος

Δεκαεννέα χρόνια μετά το θάνατο 14χρονου από ιατρικό λάθος (λανθασμένη διάγνωση) η Ελληνική Δικαιοσύνη επιδίκασε οριστικά και αμετάκλητα στους γονείς και στους συγγενείς του αποζημίωση ύψους 260.000 ευρώ για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από τον πρόωρο και άδικο θάνατο του γιου, αδελφού και εγγονού.

Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) επικύρωσε απόφαση του Εφετείου με την οποία είχε επιδικαστεί το προαναφερόμενο ποσό στους γονείς και στους συγγενείς του άτυχου ανήλικου.

Η υπόθεση αφορά το θάνατο μέσα σε ένα 24ωρο ενός 14χρονου από μηνιγγιτιδοκοκκική σηψαιμία, ενώ ο εφημερεύων γιατρός νοσοκομείου της Ηπείρου είχε διαγνώσει  ότι το αγόρι είχε ιογενή λοίμωξη και το έστειλε σπίτι του.

Ο 14χρονος το μεσημέρι της 22ας Φεβρουαρίου 1998 είχε μεταφερθεί από τη μητέρα του στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου με  υψηλό πυρετό (40ο C), πονοκέφαλο, βήχα, ναυτία, ζάλη και τάση προς εμετό.

Ο εφημερεύων ειδικευόμενος γιατρός, που εξέτασε τον 14χρονο, παρήγγειλε νέα θερμομέτρηση, όπως και την διενέργεια ακτινογραφίας προσώπου, αιματολογικών και βιοχημικών εξετάσεων και του τοποθέτησε ορό. Στην συνέχεια του έγινε ενδομυϊκή ένεση και του χορηγήθηκε αντιπυρετικό φάρμακο, με αποτέλεσμα, μετά την πάροδο μισής ώρας, ο πυρετός να υποχωρήσει στους 38,5ο C και αργότερα στους 37,5ο C.

Μετά τις εξετάσεις ο γιατρός, απέκλεισε την περίπτωση μηνιγγίτιδας και διέγνωσε ιογενή λοίμωξη με πιθανότητα επιπλοκής από τα ιγμόρια. Ο γιατρός, παράλληλα,  έκρινε ότι  δεν ήταν αναγκαία η εισαγωγή του ανήλικου  στο νοσοκομείο. Έτσι συνταγογράφησε φαρμακευτική αγωγή (αντιβιοτικό και αντιπυρετικό φάρμακο για τον 14χρονο, ο οποίος αποχώρησε από το νοσοκομείο.

Στην απόφαση του ΣτΕ επισημαίνεται ότι ο 14χρονος παρέμεινε στο νοσοκομείο επί 4 ώρες, διάστημα κατά το οποίο ο άτυχος ανήλικος δεν εξετάσθηκε από ειδικευμένο γιατρό (παθολόγο, επιμελητή Β΄), ο οποίος φέρεται να ήταν συνεχώς απασχολημένος στο Παθολογικό Τμήμα.

Γύρω στις 03:00  τα ξημερώματα 23ης Φεβρουαρίου 1998 ο  14χρόνος μεταφέρθηκε σε κατάσταση σοκ από τους γονείς του και πάλι εσπευσμένα, στο νοσοκομείο. Όταν έφτασε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες στο νοσοκομείο παρουσίαζε «γενικευμένο πορφυρικό εξάνθημα, είχε μεν δική του αναπνοή, αλλά ευρίσκετο σε κατάσταση σοκ». Παρά τις, επί δίωρο περίπου, «προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού για καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, ο μαθητής απεβίωσε περί ώρα 5:45΄».

Πειθαρχικά η υπόθεση κατέληξε στο αρχείο, καθώς από την Ε.Δ.Ε. που διέταξε ο πρόεδρος του νοσοκομείου «δεν προέκυψαν ευθύνες και παράλειψη ιατρικών πράξεων από το προσωπικό του νοσοκομείου».

Αντίθετα, το ποινικό δικαστήριο έκρινε ένοχο για  ανθρωποκτονία από αμέλεια τον εφημερεύοντα ειδικευόμενο γιατρό γιατί «δεν εκτίμησε ορθά τα κλινικά συμπτώματα και διέγνωσε εσφαλμένα ότι επρόκειτο περί ιογενούς λοίμωξης, ενώ με βάση τα κλινικά συμπτώματα όφειλε να εισαγάγει αμέσως τον ασθενή στην παθολογική κλινική χορηγώντας ισχυρή αντιβίωση τελών άμα εν αναμονή της καλλιέργειας του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, ως μόνης ασφαλούς εξέτασης για την διάγνωση της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου που ήταν ραγδαία».

Το ΣτΕ  αφού μελέτησε τα στοιχεία του φακέλου, κατέληξε να επικυρώσει την Εφετειακή απόφαση που επιδίκασε στους δύο γονείς του άτυχου ανήλικου, στην αδελφή, στον παππού και στις δύο γιαγιάδες του το ποσό των 260.000 ευρώ.