Πρώτη φορά… αντισυστημικά – μουδιασμένη η Ευρώπη, αβέβαιος ο σχηματισμός κυβέρνησης

Στις Βρυξέλλες δεν πρόλαβαν να απολαύσουν τις καλές ειδήσεις από τη Γερμανία και την προοπτική να κλείσει, επιτέλους, η αβεβαιότητα που υπήρχε για την κυβέρνηση στην ατμομηχανή της Ευρώπης. Ο ιταλικός λαός τους… σέρβιρε ένα εκλογικό αποτέλεσμα-γροθιά, που φέρνει τα πάνω κάτω στην κυριότερη οικονομία του ευρωπαϊκού νότου και στέλνει ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα κατά των συστημικών και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων στην Ευρώπη.

Την πρωτιά, βεβαίως, του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, την περίμεναν, καθώς ήταν «καρφωμένο» στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων εδώ και μήνες. Ήλπιζαν πως θα αποφευχθεί, αλλά δεν αιφνιδιάστηκαν, παρά το γεγονός ότι περίμεναν μικρότερο ποσοστό από το 32% που «έγραψε» η κάλπη. Όμως, το μετεκλογικό τοπίο περιπλέκεται σαφώς από την επίσης δυναμική άνοδο της Λέγκας του Βορρά, που μπορεί να βρίσκεται διαμετρικά στο αντίθετο πολιτικό και ιδεολογικό άκρο με το 5SM, όμως εντάσσεται επίσης στις λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις.

Ο ίδιος ο Ματέο Σαλβίνι, ο νεαρός φιλόδοξος ηγέτης της, επέμενε από την περασμένη εβδομάδα ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη έναντι του γηραιού εν δυνάμει συμμάχου του, του Σίλβιου Μπερλουσκόνι και της συστημικής Φόρτσα Ιτάλια. Το είχαμε γράψει και εμείς στις αναλύσεις μας, ότι η Λέγκα παρουσιάζει εσχάτως μια αξιοπρόσεκτη δυναμική, ακόμη και στον ιταλικό νότο, όπου θεωρητικά αποτελεί… ξένο σώμα, δεδομένου ότι ιδρύθηκε κάποτε ως η φωνή της αυτονομιστικής διάθεσης του πλούσιου βιομηχανικού βορρά. Όμως, σε αυτές τις εκλογές ο Σαλβίνι έπαιξε έξυπνα με την οργή και την απογοήτευση του κόσμου, πόνταρε -όπως και το 5SM- στην φτώχεια και την ανεργία, αλλά προερχόμενο από τον υπερσυντηρητικό χώρο ανέβασε τους τόνους και στο Προσφυγικό εκμεταλλευόμενο την αυξανόμενη ξενοφοβία. Έτσι κέρδισε την Forza Italia, στη μεταξύ τους μάχη για την πρωτιά στον δεξιό χώρο, ενώ ταυτόχρονα βρέθηκε μια ανάσα κάτω από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στη νέα Βουλή.  

Η εξέλιξη αυτή είναι που, κυρίως, αποτελεί τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο για την Ευρώπη που είχε λίγο-πολύ συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα πρέπει να ανεχθεί στην εξουσία την δεξιά/ακροδεξιά συμμαχία του Μπερλουσκόνι (Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκα και ακροδεξιοί «Αδελφοί της Ιταλίας») προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα: ήτοι μια κυβέρνηση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, έστω και με την συμμετοχή της συστημικής κεντροαριστεράς. Η αλλαγή στις ισορροπίες στο εσωτερικό της δεξιάς συμμαχίας βάζει τον Σαλβίνι στην κορυφή του τραπεζιού και ενδεχομένως και στον πρωθυπουργικό θώκο. Και αυτό είναι κάτι που κανείς στην Ευρώπη δεν υπολόγιζε.

Ακόμη χειρότερα καταρρέει και το back up σενάριο –που κάποιοι ευρωπαϊκοί κύκλοι ήθελαν διακαώς να πιέσουν να γίνει- ενός μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Φόρτσα Ιτάλια και Δημοκρατικού Κόμματος, για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης με αμιγώς φιλοευρωπαϊκές και συστημικές δυνάμεις. Τα… κουκιά πλέον δεν βγαίνουν, άσε που θα ήταν κοροϊδία για τον ιταλικό λαό και την ψήφο του να σχηματιστεί κυβέρνηση μεταξύ των δύο χαμένων.

Τι θα γίνει τώρα; Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο παρατεταμένης αβεβαιότητας και μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης που είναι δε, λίαν αμφίβολο αν θα καταλήξουν σε αποτέλεσμα.