Γλυκόπικρη γεύση

Όσοι τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του, δύσκολα θα βρουν κακό λόγο να πουν. Ο απερχόμενος διοικητής του ΕΦΚΑ, ο Θανάσης Μπακαλέξης, είχε τον τρόπο του να σε προσεγγίζει: Άλλοτε με ευγένεια, άλλοτε με χιούμορ, πάντα ανθρώπινα. Ποτέ με ειρωνεία ή με κομπορρημοσύνη, όπως τόσοι και τόσοι διοικητές, γραμματείς και φαρισαίοι, συνηθίζουν να κάνουν. Η επιμονή του να είναι ταπεινός και προσηλωμένος στον στόχο, είναι το λιγότερο άξια επαίνου. Μόλις χθες, απέστειλε επιστολή στους εργαζόμενους του Φορέα για να τους ενημερώσει και τυπικά, για την αποχώρησή του. Ούτε εκεί, βγήκε η δυσαρέσκεια που θα μπορούσε να βάλει κάποιος που «εν μία νυχτί» του «πήραν το κεφάλι».

Είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες στην Σταδίου 29 ότι οι σχέσεις του Μπακαλέξη με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, δεν ήταν αγαστές. Μάλλον η μία πλευρά ανεχόταν την άλλη και ως εκεί. Είναι προφανές ότι η επιλογή Μπακαλέξη πριν από ένα έτος για τη θέση του διοικητή σε ένα νεοσύστατο φορέα – μαμούθ, όπως είναι ο ΕΦΚΑ, ήταν μια επιλογή ανάγκης. Κοινώς, κανείς δεν ήθελε να αναλάβει αυτή την «καυτή πατάτα», εκτός από τον τότε διοικητή του ΟΓΑ.

Γιατί αλήθεια, ο Μπακαλέξης να θέλει να παίξει «κορώνα – γράμματα» την υστεροφημία του; Γιατί δεν επέλεξε την… ηρεμία του ΟΓΑ, ταμείο από το οποίο προερχόταν και είχε εύκολο έργο να διαχειριστεί;

Όσοι γνωρίζουν τον Θανάση Μπακαλέξη, θα αντιληφθούν ότι η επιλογή του, έγινε από πιο ιδεαλιστικά χαρακτηριστικά. Προερχόμενος από το παλιό ΚΚΕ και εντασσόμενος στον εξίσου παλιό Συνασπισμό, ο απερχόμενος διοικητής του ΕΦΚΑ, θεώρησε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμενε σε όλη του τη ζωή: Να προσφέρει στη δημιουργία ενός Ταμείου, θέτοντας τις βάσεις του με χαρακτηριστικά πιο… αριστερά:  Αλληλεγγύη, ισότητα, συναδελφικότητα, αυταπάρνηση…

Δυστυχώς για τον ίδιο, στην 14άμηνη παρουσία του σε αυτό τον υψηλό θώκο, διαψεύστηκαν πολλές από τις αρχικές προσδοκίες του. Το Ταμείο, ακόμα και σήμερα, έχει πάρα πολλές λειτουργικές αδυναμίες και στην ουσία δεν λειτουργεί ως ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης, παρά ως μωσαϊκό των προηγούμενων ταμείων (ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ). Προφανώς χρειάζεται χρόνος για να λειτουργήσει το «τέρας» που λέγεται ΕΦΚΑ. Προφανώς όμως θα ήταν διαφορετικό το τελικό αποτύπωμα της θητείας Μπακαλέξη, αν η συνεργασία με την πολιτική ηγεσία ήταν καλύτερου επιπέδου. Δεν είναι δυνατόν, ας πούμε, το Οργανόγραμμα του ΕΦΚΑ να έχει εγκριθεί από ΔΣ στις αρχές του περασμένου Αυγούστου και το υπουργείο Εργασίας να αδυνατεί, επτά μήνες μετά, να δώσει και αυτό την έγκρισή του…

Ήταν θέμα χρόνου να έρθει η οριστική ρήξη ανάμεσα στις δύο πλευρές. Το γεγονός ότι έγινε απότομα και άκομψα, δείχνει ότι κάποιοι στο υπουργείο Εργασίας δεν συγχώρησαν την κριτική που τους άσκησε ο Μπακαλέξης. Ο ίδιος φεύγει με μια γλυκόπικρη γεύση: Από τη μία θα μείνει ως ο πρώτος διοικητής του ΕΦΚΑ. Από την άλλη όμως θα μείνει και ότι «ξηλώθηκε» από τους… συντρόφους του, χωρίς κανένα έλεος. Στο επανειδείν…