Οι χρυσές μπίζνες του (εμπορικού) πολέμου

Η απειλή ενός εμπορικού πολέμου συνεχίζει να ρίχνει βαριά τη σκιά της πάνω από τις διεθνείς αγορές. Όμως, υπάρχουν και συμφέροντα που «βλέπουν» κέρδη στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει και τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις που μαίνονται, προκειμένου συγκεκριμένες χώρες και συγκεκριμένοι κλάδοι να καταφέρουν να αποφύγουν την «εκδικητική» μανία του κυρίου Τραμπ και τη διάθεση του να μοιράσει… σωρηδόν νέους δασμούς.

Η άσκηση διπλωματικών πιέσεων είναι ένας πρώτος προφανής τρόπος για να επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος. Όμως, στη χώρα που ανέδειξε σε υψηλή τέχνη το lobbying, πολύ συχνά ο πιο επιτυχημένος τρόπος είναι ο… πλάγιος. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με δημοσιεύματα αμερικανικών media, είναι ενδιαφέρον ότι οι προστατευτικές τάσεις του κυρίου Τραμπ έχουν προκαλέσει μια φρενίτιδα δραστηριότητας στην K Street, καθώς πολλές υποψήφιες θιγόμενες χώρες (και κλάδοι) στράφηκαν σε έγκριτους λομπίστες προκειμένου να βρουν διαύλους επικοινωνίας και πίεσης με τον Λευκό Οίκο. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, οι πρώτες προσλήψεις ξεκίνησαν από πέρυσι, καθώς οι διαθέσεις του κυρίου Τραμπ στο εμπορικό πεδίο ήταν σαφείς από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του.

Για τους μη γνωρίζοντες, η K Street είναι μια κεντρική λεωφόρος της Ουάσιγκτον, το όνομα της οποίας ταυτίζεται πλέον με την πανίσχυρη βιομηχανία του lobbying, καθώς μερικές από τις κορυφαίες εταιρίες του κλάδου έχουν εδώ την έδρα τους.

Ενδεικτικά, σύμφωνα με δημοσίευμα της πολιτικής ιστοσελίδας «The Hill» τουλάχιστον οκτώ χώρες έχουν προχωρήσει στην πρόσληψη 25(!) εταιριών lobbying, προκειμένου να παρέμβουν στην εμπορική στρατηγική του Λευκού Οίκου. Οι χώρες της συγκεκριμένης λίστας είναι η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, το Μπαχρέιν, η Αυστραλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο Καναδάς, το Μεξικό και βέβαια η Κίνα.

Να θυμίσουμε ότι στις εξαιρέσεις της τελευταίας στιγμής που αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα ο κύριος Τραμπ, αναφορικά με τους νέους δασμούς στα προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου, ήταν η Νότιος Κορέα, ο Καναδάς, το Μεξικό και η Αυστραλία. Που σημαίνει ότι για τις συγκεκριμένες χώρες, η εν λόγω επένδυση απέδωσε καρπούς.

Για τι επένδυση μιλάμε; Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι συγκεκριμένες οκτώ χώρες έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να στρατολογήσουν άρον-άρον επιπλέον λομπίστες, δαπανώντας άλλα 4 εκατ. δολάρια για τα νέα συμβόλαια. Μάλιστα, αν συνυπολογιστούν οι δαπάνες που ήδη μετρούσαν για υπάρχοντα συμβόλαια με εταιρίες lobbying, το συνολικό ποσό που ξόδεψαν για να κρατούν επικοινωνιακά… κοντά τους, όχι μόνο το Λευκό Οίκο αλλά και τα μέλη του Κογκρέσου –διότι μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η ανάγκη άσκησης πιέσεων προς το Καπιτώλιο- πλησιάζει τα 13,7 εκατ. δολάρια, μόνο την τελευταία χρονιά. Και μιλάμε, βέβαια, μόνο για τις συγκεκριμένες οκτώ χώρες και τα επίσημα(!) καταγεγραμμένα συμβόλαια lobbying, που είναι ένα ελάχιστο κομμάτι της συνολικής χρυσοφόρου πίτας του κλάδου. Δεν υπολογίζουμε δε, καν τα χρήματα που μπορεί να έχουν ξοδέψει στοχευμένα επιμέρους επιχειρηματικοί κλάδοι και βιομηχανίες, που εκτοξεύουν τον τζίρο σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια.

Τα λεφτά δεν είναι λίγα, αλλά τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται είναι –προφανώς- ακόμη μεγαλύτερα. Αν λάβουμε δε, υπόψη ότι ο κύριος Τραμπ δείχνει διάθεση για επιπλέον μέτρα, για διάφορους κλάδους και κυρίως δε, κατά της Κίνας συνολικά, οι λομπίστες της Ουάσιγκτον προμηνύεται να κάνουν… χρυσές δουλειές. Θα είναι, ίσως, η μόνη πληθυσμιακή κοινότητα στην Αμερική που η δημοτικότητα του κυρίου Τραμπ θα παραμένει ψηλά, ενώ τα ποσοστά του σε εθνικό επίπεδο συρρικνώνονται.