Ένα φιλί…

Στον καθένα που παρακολούθησε τον χτεσινοβραδινό τελικό του Γιουρόπα Λιγκ με θριαμβεύτρια την Ατλέτικο (3-0), αποτυπώθηκαν στο μυαλό και το υποσυνείδητό του κάποιες στιγμές ποδοσφαιρικής δράσης.

Προσωπικά έμεινα στο φιλί του Γκριζμάν, στον Πογιέτ, όταν ο αρχηγός της Μαρσέιγ τραυματίσθηκε, δεν μπορούσε να συνεχίσει και είχε ξεσπάσει σε κλάματα με λυγμούς. Λίγο μετά την συμπλήρωση των μισών του πρώτου ημιχρόνου.

Και ο συμπατριώτης του, πλην όμως αντίπαλός του στο συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά και δήμιος της Μαρσέιγ, ο Γκριζμάν, πήγε και τον φίλησε στο μάγουλο.

Σκέφτηκα να είχε γίνει κάτι αντίστοιχο σε ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.

Όχι μεταξύ Ελλήνων ποδοσφαιριστών, αλλά, για παράδειγμα, δύο Αργεντίνων ή δύο Βραζιλιάνων ή Σέρβων.

Και με θλίψη σκέφτομαι τα σημερινά πρωτοσέλιδα των καφρικών εφημερίδων, αλλά και μερίδας των «σοβαρών» αθλητικών και πολιτικών εφημερίδων και ιστοσελίδων.

Και το ανάθεμα που θα είχε υπάρξει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μεσαίωνας, δυστυχώς, στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Δ.Δ.