Ώρα για σύγκρουση…

Η ανείπωτη τραγωδία που έπληξε τη Ανατολική και Δυτική Αττική πριν από μια εβδομάδα ανέδειξε τους ρόλους του πολιτικού συστήματος. Όπως το 2007 έτσι και τώρα η μεν κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει την κατάσταση επιχειρώντας να περιορίσει το πολιτικό κόστος, η δε αντιπολίτευση τυμβωρυχεί αποσκοπώντας στο πολιτικό όφελος.

Λένε ότι κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που τους αξίζει. Ωστόσο στην περίπτωση της Ελλάδας η φράση αυτή μπορεί να συμπληρωθεί κάλλιστα και με τη φράση…κάθε κυβέρνηση έχει και την αντιπολίτευση που της αξίζει. Και αυτό γιατί πράγματι από το πρώτο λεπτό της τραγωδίας στόχος της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ ήταν η πολιτική εκμετάλλευση με στόχο την πτώση της κυβέρνησης εδώ και τώρα.

“Πάτησε” βέβαια η αντιπολίτευση και στην αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση πέφτοντας από το ένα λάθος στο άλλο σε επικοινωνιακό επίπεδο και όχι μόνο, και με ένα πρωθυπουργό φανερά εξουθενωμένο πολιτικά από το μέγεθος της τραγωδίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς επέστρεψε άρον άρον από τη Βοσνία γιατί ενημερώθηκε -έστω μια πρώτη εικόνα- για το μέγεθος της καταστροφής ενδεχομένως και των θυμάτων. Έπεσε όμως στην παγίδα των “συμβούλων” του οι οποίοι έστησαν ένα “θάλαμο επιχειρήσεων” για τα ΜΜΕ, κρύβοντας την πραγματική αλήθεια και σε μια φανερή προσπάθεια να απεκδυθούν των ευθυνών τους, πολιτικών και επιχειρησιακών, παραγνωρίζοντας ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια σώζει.

Η κήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους και η ανάληψη ακέραιας της πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, αλλά και η αντιμετώπιση της τραγωδίας από τον κρατικό μηχανισμό μπορεί να έσωσαν τα προσχήματα. Τι σημαίνει όμως ανάληψη πολιτικής ευθύνης; Προφανώς παραιτήσεις. Και επειδή όντως αυτές δεν συνάδουν την ώρα της μάχης για να σώσεις οτιδήποτε αν σώζεται, όλοι πλέον αναμένουν την επόμενη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Χρόνος για πανηγύρια με αφορμή την έξοδο από τα μνημόνια την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση σοκ και πένθους δεν υπάρχει. Το αφήγημα της εξόδου σε επικοινωνιακό επίπεδο “απανθρακώθηκε”. Ο χρόνος μετρά ήδη αντίστροφα για έναν ευρύ ανασχηματισμό της κυβέρνησης, που αφενός θα αποτυπώνει την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και αφετέρου θα δίνει τη δυναμική μιας διακυβέρνησης απαλλαγμένης από τα “γκέμια” των δανειστών.

Και κυρίως μιας κυβέρνησης που να μπορεί να πείσει ότι θα σπάσει αβγά και θα συγκρουστεί με συμφέροντα και κακώς κείμενα. Όχι για το θεαθήναι, αλλά προκειμένου να μην πέσουν ξανά οι πολίτες θύματα στην κυριολεξία ενός ανερμάτιστου κρατικού μηχανισμού.