Απόφαση–σταθμός για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο

Στην εκτίμηση ότι οι τράπεζες «ροκανίζουν» τον χρόνο έτσι ώστε να αποφύγουν αυτήν την περίοδο που βάλλονται πανταχόθεν να προχωρήσουν σε οριστικές ρυθμίσεις των 70.000 δανείων σε ελβετικό φράγκο, ενόψει και των πολύ πιθανόν καταδικαστικών αποφάσεων του Αρείου Πάγου καταλήγουν εκπρόσωποι των δανειοληπτών.

Την άποψη αυτή διατυπώνουν μετά την αναβολή που δόθηκε την περασμένη εβδομάδα στη συζήτηση στο ανώτατο δικαστήριο της συλλογικής αγωγής 4.500 δανειοληπτών σε βάρος της Eurobank. Η αναβολή αποφασίστηκε μετά από αίτημα της Τράπεζας ενόψει της έκδοσης απόφασης από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για το ίδιο θέμα, μετά από αναίρεση που έχει ασκηθεί κατά εφετειακής απόφασης.

Παρόλα αυτά οι δανειολήπτες αισθάνονται ότι «έχουν το δίκιο με το μέρος τους». Και αναμένουν ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα στην κατάθεση τροπολογίας που θα προβλέπει συγκεκριμένες δεσμεύσεις τραπεζών και δανειοληπτών στις από τούδε και εξής συμβάσεις δανείων με βάση «πρόγραμμα αντιστάθμισης» .

Αυτό πρακτικά θα σημαίνει ότι το ανώτατο ποσό που θα κληθούν να πληρώσουν δανειολήπτες δεν θα υπερβαίνει ένα ποσοστό ( περί το 20%) των αρχικού δανείου ακόμα και στις περιπτώσεις αλλαγής συναλλαγματικών ισοτιμιών. Θα αποφεύγεται δηλαδή η περιπέτεια που αντιμετωπίζουν σήμερα 70.000 νοικοκυριά που συνήψαν δάνεια σε ελβετικό φράγκο και βρέθηκαν να οφείλουν μέχρι και το διπλάσιο του κεφαλαίου λόγω της δραματικής ανατίμησης του φράγκου έναντι του ευρώ .

Πρέπει να σημειωθεί ότι το μαρτύριο τα δανειοληπτών διαρκεί περίπου δέκα χρόνια αφού το μεγαλύτερο μέρος των επίμαχων δανειακών συμβάσεων καταρτίστηκε την περίοδο 2006-2008 και τα δάνεια που χορηγήθηκαν φθάνουν τα 13 δις ευρώ .

Πάντως οι δανειολήπτες θεωρούν ότι διαθέτουν ένα πολύ ισχυρό «χαρτί» κατά την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης : Πρόκειται για την εισήγηση του Αρεοπαγίτη Γ. Αγγελή ο οποίος ζητά να γίνει δεκτή η αναίρεση των δανειοληπτών κατά της εφετειακής απόφασης που δικαίωσε την τράπεζα.

Σύμφωνα με την εφετειακή απόφαση, τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο δεν είναι επενδυτικά προϊόντα, δεν ενέχουν συναλλαγματικό κίνδυνο και ως εκ τούτου δεν απαιτείτο ειδική και εμπερειστατωμένη πληροφόρηση των δανειοληπτών κατά την χορήγησή τους.

¨Όπως όμως αναφέρει η δικηγόρος Αναστασία Μήλιου που έχει ασχοληθεί επί του θέματος δια μακρόν υπάρχει απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, η οποία δέχθηκε ότι οι τράπεζες έχουν υποχρέωση ενημερώσεως των δανειοληπτών σχετικά με τον κίνδυνο από ενδεχόμενη διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας και ότι ο καταναλωτής πρέπει να κατανοεί πλήρως τη συναλλακτική του θέση κατά την κατάρτιση της συμβάσεως.

Καθ’ότι οι υποχρεώσεις αυτές από την μεριά της τράπεζας, δεν τηρήθηκαν, το δικαστήριο αναγνώρισε ότι είναι ολικώς άκυρη ως καταχρηστική η καταρτισθείσα τροποποιητική σύμβαση του αρχικού στεγαστικού δανείου από το νόμισμα του ευρώ σʼ εκείνο του ελβετικού φράγκου. Παράλληλα αναγνωρίζει « την υποχρέωση της τράπεζας αφενός να δεχθεί την αποπληρωμή του τοκοχρεωλυτικού στεγαστικού δανείου στο εγχώριο νόμισμα του ευρώ και αφετέρου να συνυπολογίσει σε ευρώ όλες τις χρεώσεις, δηλαδή τους τόκους των δόσεων και τις εκ μέρους των εναγόντων καταβολές που πραγματοποιήθηκαν, κατόπιν της μετατροπής, δυνάμει της άκυρης πρόσθετης πράξεως, του προαναφερθέντος στεγαστικού δανείου από το νόμισμα του ευρώ σʼ εκείνο του ελβετικού φράγκου που έγιναν μέχρι τότε  είτε σε ευρώ είτε σε ελβετικό φράγκο και θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον σε ευρώ, με βάση το ποσό των ευρώ που εκταμιεύθηκε πράγματι, τους όρους και το συμβατικό επιτόκιο της αρχικής συμβάσεως αυτού, με συνέπεια οι ενάγοντες να υποχρεούνται να αποπληρώσουν το αρχικό δάνειο σε ευρώ, όπως είχε διαμορφωθεί δυνάμει της αρχικής δανειακής συμβάσεως σε ευρώ.»

Επίσης καταδικάζει την τράπεζα να καταβάλει σε έκαστο των εναγόντων το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική τους βλάβη!

Η γνωστή δικηγόρος αναφέρει ακόμα ότι ουσιαστικά η απόφαση ακυρώνει την σύμβαση τροποποίησης του δανείου σε ελβετικό φράγκο, την ξαναγυρίζει στην αρχική σύμβαση με το αρχικό επιτόκιο και εφόσον γίνει αυτό υπολογίζει όλες τις καταβολές που έγιναν σε ευρώ και με το αρχικό επιτόκιο, της αφαιρεί από το αρχικό κεφάλαιο και το δάνειο συνεχίζει να αποπληρώνεται σαν να μην είχε ποτέ γίνει αυτή η μετατροπή.