Στον κόσμο των social media

Πληροφορίες φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα να έχει δώσει στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου αυστηρή εντολή αποφυγής της έκθεσης τους στα social media πέραν βέβαια από τη προβολή του έργου του Υπουργείου και ιδίως των θετικών μέτρων που προωθούν για τους πολίτες.

Αφορμή το “θερμό επεισόδιο” μεταξύ του Παύλου Πολάκη και του υποψήφιου ευρωβουλευτή της ΝΔ Στέλιου Κυμπουρόπουλου που “πείραξε” ευαίσθητες ανθρώπινες και κοινωνικές χορδές, προκαλώντας αφενός κλίμα “διχασμού” στο κυβερνών κόμμα για το αν αντέδρασε όπως έπρεπε ή όχι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας και αφετέρου τη σφοδρή αντίδραση της αντιπολίτευσης σε σημείο που η ΝΔ προς άγρα βέβαια εντυπώσεων και ψήφων εν τέλει να καταθέσει πρόταση μομφής εναντίον του.

Ο κ. Πολάκης με τη στάση του πάντως, άσχετα με την ουσία της αντιπαράθεσης, ανέδειξε ένα μείζον θέμα της εποχής και ενόψει μάλιστα εκλογών. Αυτό της διαχείρισης των social media από τους πολιτικούς, καθώς οι…”προσωπικές στρατηγικές” φάνηκε ότι μπορεί να εξελιχθούν σε μπούμερανγκ με ασύμμετρες επιπτώσεις για τα κόμματα .

Ο μαγικός κόσμος των social media μπορεί να είναι δωρεάν επί της ουσίας, σε σχέση με τις κλασικές μεθόδους μιας πολιτικής καμπάνιας, ταυτόχρονα όμως μπορεί να είναι και αυτοκαταστροφικός ιδίως όταν επιλέγεις να προβληθείς στο όνομα της αμεσότητας, της αυθεντικότητας και μιας υποτιθέμενης αδιαμεσολάβητης σχέση με τον πολίτη-“χρήστη” πλέον του διαδικτύου.

Προφανώς η ψηφιακή εποχή διαμορφώνει νέα δεδομένα στις εκστρατείες κομμάτων και πολιτικών και οι επικοινωνιολόγοι συμβουλεύουν πως αν δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς τα social media, καλύτερα να μην τα χρησιμοποιείς καθόλου. Ωστόσο υπάρχει και η προσέγγιση του …community managment και ιδίως η αλληλεπίδραση που αποτελεί το Νο1 ζήτημα σε μεγάλες εταιρείες αλλά και πολιτικούς οργανισμούς και κόμματα ανά το κόσμο. 

Ιδίως σε αυτό που λέμε αγορά και κόσμο των επιχειρήσεων συσκέψεις επί συσκέψεων λαμβάνουν χώρα στα αρμόδια τμήματα προκειμένου οι αναρτήσεις στα social media αφενός να προωθούν το “προϊόν” και αφετέρου τα μηνύματα να μην προσβάλλουν τον οποιοδήποτε καταναλωτή. Τι ίδιο βέβαια συμβαίνει και στα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και τα παγκόσμια τηλεοπτικά δίκτυα και κανάλια.

Η περίπτωση Πολάκη και όχι μόνο, δεν είναι εύκολο βέβαια να ενταχθεί στα στάνταρ και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ψηφιακής πολιτικής επικοινωνίας. Μπορεί όμως να αποτελέσει αφορμή να ξανα-δούν οι πολιτικοί εν Ελλάδι, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ενόψει μάλιστα εκλογών τον τρόπο που θα εκθέσουν εαυτόν και κόμματα που εκπροσωπούν. Διαφορετικά ότι χτίζουν στα “μπαλκόνια” και στα “talk show” θα γκρεμίζεται εν ριπή οφθαλμού στα “social media” και στην “fake” πολλές φορές εκδοχή τους που τείνει να εξελιχθεί σε στρατηγικό επικοινωνιακό όπλο.