Ολυμπιακός: Η ήττα στο Βελιγράδι απόρροια και της ρητορικής για το πρωτάθλημα

Ο Ολυμπιακός έχασε τη μεγάλη ευκαιρία, από αουτσάιντερ να γίνει φαβορί για την δεύτερη θέση του ομίλου του στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Και είναι κρίμα κι άδικο, γιατί την ώρα που οι Πειραιώτες δεν μπορούσαν να διασφαλίσουν το υπέρ του 0-1 του πρώτου ημιχρόνου, η κάκιστη Τότεναμ «έτρωγε» 7άρα από την Μπάγερν στο Λονδίνο.

Για αυτήν την εξέλιξη, φταίνε πολλά.

Πρώτα από όλα, κατά την προσωπική μου άποψη, το γεγονός ότι ο ίδιος ο οργανισμός Ολυμπιακός, δεν δείχνει να έχει ως πρώτη προτεραιότητα την Ευρώπη, αλλά τις εγχώριες διοργανώσεις. Κάτι που φάνηκε (και) από τις επιλογές του Μαρτίνς στην πρώτη 11άδα, καθώς άφησε πρωτοκλασάτα στελέχη εκτός, ενόψει Άρη (υποθέτω).

Δεύτερον, οι ίδιοι οι παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν, και σε κάθε περίπτωση ήταν ικανοί να πάρουν τη νίκη στο Βελιγράδι και μάλιστα με σκορ ακόμη κι όταν έμειναν 10, η απόδοσή τους σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο κυμάνθηκε κάτω του 40% των δυνατοτήτων τους.

Οι όποιες δικαιολογίες –αποβολή Μπενζιά- είναι για τους «τυφλούς» οπαδούς, που «καταπίνουν» αμάσητο ότι τους πλασάρει η προπαγάνδα της κάθε ομάδας.

Για την ήττα του Ολυμπιακού και την απώλεια της τεράστιας ευκαιρίας να βρεθεί δεύτερος στην βαθμολογία του ομίλου του, μερίδιο ευθύνης έχει και η διοίκηση.

Όταν θεωρείς την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό τεράστια αποτυχία, αυτό που κάνεις είναι να δείξεις στον προπονητή και τους παίκτες ότι βασικός στόχος είναι ο τίτλος στην Ελλάδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι Μαρτίνς και παίκτες δεν έχουν  μερίδιο ευθύνης για όσα έγιναν και δεν έγιναν στο Βελιγράδι.

Έχουν και μάλιστα το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ.  

Με την λογική που επικρατεί στου Ρέντη το διακινδυνεύω, αλλά το γράψω: Ο Ολυμπιακός δεν έχει τύχη ούτε και για την 3η θέση στον όμιλό τους, που θα τον «οδηγήσει» στην 2η φάση του Γιουρόπα Λιγκ.

Εκτός αν αλλάξει μυαλά…