Οι παράγοντες κλειδί για την επανεκκίνηση και τα ερωτηματικά για την πραγματική προετοιμασία της Ελλάδας

Η χαλάρωση του lockdown είναι το βασικό θέμα συζήτησης, τις ημέρες αυτές, ημερών, κυρίως στην Ευρώπη. Δεδομένου, λοιπόν, πως και στη χώρα μας βρισκόμαστε στο κρίσιμο αυτό σημείο, καλό είναι να λάβουμε υπόψη μας δύο πολύ βασικούς παράγοντες που ήδη οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θεωρούν ως κλειδί για την επόμενη ημέρα.

Ο πρώτος είναι η διατήρηση των προστατευτικών μέτρων, είτε σε επίπεδο κοινωνικής απόστασης σε μαγαζιά, σχολικές αίθουσες κλπ είτε κυρίως σε υποχρεωτική χρήση μασκών. Και ο δεύτερος αφορά τη δρομολόγηση σαρωτικών τεστ για τον κορονοϊό στον πληθυσμό, ιδανικά ακόμη και σε ασυμπτωματικούς πολίτες, προκειμένου να υπάρχει συνεχής εικόνα της διασποράς του ιού, έτσι ώστε να διαμορφώνονται τα επόμενα βήματα και να γίνονται διορθωτικές κινήσεις.

Οι δυσκολίες που εμφανίζουν και τα δύο αυτά σημεία απασχολούν έντονα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οπότε ελπίζουμε να απασχολούν και την ελληνική κυβέρνηση. Αν και δυστυχώς, αν λάβουμε υπόψη το τι ισχύει ήδη, δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας…

Το πρόβλημα για το πρώτο είναι ήδη αισθητό, σε όποιον πάει να αγοράσει αντισηπτικά ή μάσκες στα φαρμακεία. Οι ποσότητες δεν επαρκούν, ενώ παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του κ. Γεωργιάδη προσωπικά, η κερδοσκοπία πάει… σύννεφο. Κυριολεκτικά! Η ίδια αγόρασα με… χίλια παρακάλια από τον φαρμακοποιό μου, πέντε μάσκες χύμα προχθές (και λέω χύμα, διότι κάποτε τις αγόραζες συσκευασμένες και αποστειρωμένες) έναντι 1,5 ευρώ η μία. Τζάμπα πράγμα…

Αν οι μάσκες είναι δυσεύρετες και πανάκριβες, ενώ όλος ο κόσμος παραμένει κατά βάση σπίτι, τι θα γίνει, όταν αρθούν τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας; Όταν επιστρέφοντας στα γραφεία, όταν μπαίνοντας στα μέσα μεταφοράς, οι μάσκες θα είναι σε καθημερινή βάση υποχρεωτικές, για όλους.

Υπόψη δε, ότι εφόσον το ίδιο πρόβλημα θα έχει ταυτόχρονα και όλη η Ευρώπη, μιλάμε για εκατομμύρια μάσκες για εκατομμύρια εργαζόμενους, σε καθημερινή βάση. Και μάλιστα για άγνωστο χρονικό διάστημα. Ποιος θα πρωτοπαράγει και ποιος θα πρωτοεισαγάγει και από που;

Το δεύτερο και ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα αφορά τα τεστ για τον κορονοϊό. Ήδη χώρες που έχουν ξεκινήσει να χαλαρώνουν το lockdown, όπως η Δανία, η Αυστρία, η Γερμανία, έχουν ανακοινώσει κάθετη αύξηση των τεστ στον πληθυσμό (σε δειγματολογική βάση), θεωρώντας το μέτρο ως βασικό για την προστασία του κοινού σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας της αγοράς. Το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν η Ισπανία και η Γαλλία, που αύριο θα ανακοινώσουν τα σχέδια άρσης της καραντίνας τους. Αυτό προϋποθέτει τεράστιες ποσότητες από test kits. Και το ζήτημα δεν είναι τα κονδύλια, αλλά να βρεθούν, να εισαχθούν εγκαίρως, οι ποσότητες αυτές.

Για παράδειγμα στη Γαλλία που σήμερα τεστάρει 25.000 άτομα ημερησίως, το Ελιζέ έχει διατάξει έως και τριπλασιασμό του νούμερου αυτού πριν την άρση των μέτρων, που μάλλον τοποθετούνται στις 11 Μαϊου. Η Δανία των περίπου 6 εκατ. κατοίκων έχει ήδη τεστάρει περίπου το 10% του πληθυσμού και συνεχίζει ακάθεκτη αυξάνοντας περαιτέρω τον ημερήσιο ρυθμό.

Εμείς τι θα κάνουμε; Και όχι μόνο τι θα κάνουμε, αλλά κυρίως πως θα το κάνουμε. Αυτή τη στιγμή, με βάση όσα γνωρίζουμε επισήμως, τα δημόσια νοσοκομεία αναφοράς τεστάρουν μόνο ύποπτους ασθενείς με σοβαρά συμπτώματα, ενώ όσοι έχουν ήπια συμπτώματα λαμβάνουν συστάσεις να μένουν σπίτι και να μιλούν με το γιατρό τους για την περίπτωση που χειροτερέψουν. Οι περισσότεροι από τους τελευταίους δεν έκαναν λοιπόν ποτέ το τεστ του κορονοϊού, εκτός βέβαια αν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν από την τσέπη τους τα ιδιωτικά εργαστήρια.

Κοινώς, η γενική εντύπωση είναι πως ο ημερήσιος αριθμός των τεστ που πραγματοποιούμε καθημερινά είναι μικρός, συγκριτικά και με άλλες χώρες. Και οι αρμόδιοι δεν το έχουν διαψεύσει ποτέ, αποφεύγοντας άλλωστε να απαντήσουν επισήμως στην επίμονη ερώτηση, πόσα ακριβώς τεστ γίνονται κάθε μέρα.

«Υπάρχει επάρκεια» είναι η συνηθισμένη, λίαν αόριστη, απάντηση. Επάρκεια, άραγε, ενώ «είμαστε σπίτι» ή για όταν… δεν θα είμαστε σπίτι; Ας μας απαντήσει κάποιος, επιτέλους, αρμοδίως! Κατά προτίμηση δε, πριν… μας ξαμολήσουν!