Τελικά ο κύριος Σόιμπλε ξέρει να κάνει κωλοτούμπες…

Εν αναμονή των τελικών προτάσεων της Κομισιόν αναφορικά με το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης, που πιθανότατα θα δημοσιοποιηθούν την Τετάρτη, οι διαπραγματεύσεις στο παρασκήνιο φουντώνουν με βάση και το σχέδιο που κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα ο γαλλογερμανικός άξονας.

Τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα ευρωπαϊκού βορρά και νότου είναι γνωστά και έχουν κάνει αναλόγως σαφείς τις απόψεις τους, με βασικό σημείο αιχμής το αν τα κονδύλια του Ταμείου θα διατεθούν υπό τη μορφή επιχορηγήσεων ή δανείων. Όμως αυτό που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι η συζήτηση που έχει προκληθεί στο εσωτερικό της Γερμανίας δεδομένου πως η σχεδόν 180 μοιρών στροφή της Άνγκελα Μέρκελ αιφνιδίασε ακόμη και το κόμμα της.

Άλλωστε, η γαλλογερμανική πρόταση οδηγεί έμμεσα σε αμοιβαιοποίηση του χρέους, έστω και μέσω της Κομισιόν, γεγονός που προκάλεσε εύλογα τεράστια εντύπωση δεδομένης της αρνητικής στάσης του Βερολίνου απέναντι στην προηγούμενη πρόταση για τα κορονο-ομόλογα.

Τι άλλαξε σε λίγες εβδομάδες; Η επιβεβαίωση του μεγέθους του πλήγματος της πανδημίας για την ευρωπαϊκή οικονομία και όχι μόνο, μέσα από τη ροή των νέων οικονομικών στοιχείων, ήταν ένα ηχηρό καμπανάκι για πολλές κυβερνήσεις, πόσο μάλλον για μια καθαρόαιμη εξαγωγική δύναμη, όπως η γερμανική.

Κάπως έτσι η παρέμβαση του αρχιστράτηγου των γερακιών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξη του στην κυριακάτικη WeltamSonntag, δεν ήταν διόλου τυχαία.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν μιλά εύκολα. Και το τελευταίο δίμηνο κατάφερε να κάνει άλλες δυο φορές πάταγο, πρώτον όταν έβαλε… χέρι στην Ευρώπη για την πιθανή προοπτική των κορονομολόγων και δεύτερον όταν τόλμησε να πει πως η προστασία της γερμανικής οικονομίας μετρά περισσότερο από τις ανθρώπινες ζωές, με αφορμή τη συζήτηση για το ρυθμό άρσης των περιοριστικών μέτρων.

Αυτή τη φορά «ξαναχτύπησε» για να μας πει πως αν η Ευρώπη θέλει να έχει την παραμικρή ελπίδα, θα πρέπει να αποδειχτεί αλληλέγγυα και ικανή για δράση και πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την γαλλογερμανική πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης.

Το να μιλά ο… αγαπημένος μας κύριος Σόιμπλε περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι από μόνο του έκπληξη, αλλά το να μιλά υπέρ μιας πρότασης που προσβλέπει σε αμοιβαιοποίηση χρέους είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και βέβαια δεν έχουμε αυταπάτες για το αν τρέχουσα κρίση «ξύπνησε» τον χαμένο φιλοευρωπαϊσμό του κ. Σόιμπλε, όσο κυρίως ότι «ξύπνησε» την ανησυχία του για τον κλονισμό των συμφερόντων του επιχειρηματικού και βιομηχανικού κατεστημένου που προστατεύει.

Η γερμανική μηχανή δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς εξαγωγές, χωρίς αγοραστές. Και αυτό αφορά καταρχάς τους καλύτερους πελάτες της, ήτοι τον ευρωπαϊκό νότο, ειδικά σε ένα διάστημα που η προοπτική αναζωπύρωσης του σινοαμερικανικού εμπορικού πολέμου θα προσθέσει επιπλέον πίεση στο σύστημα και την οικονομία της.  

Την εποχή της ελληνικής κρίσης ήταν σχετικά εύκολο για τον κύριο Σόιμπλε να αγνοήσει την σχετικά μικρή ελληνική αγορά. Όμως, αυτή τη φορά το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει η γειτονική Ιταλία και η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία που έχει υποστεί την μεγαλύτερη καθίζηση με βάση το ΑΕΠ. Για να ανακάμψουν οι χώρες αυτές χρειάζονται πολύ σοβαρότερα μέτρα από τα μέχρι τώρα ημίμετρα που έχουν δρομολογηθεί, γεγονός που στην τελική ευθεία θα επηρεάσει συνολικά την ευρωπαϊκή οικονομία και άρα την γερμανική ατμομηχανή της.

Ήταν ο ίδιος λόγος που έκανε την κυρία Μέρκελ να ανακρούσει πρύμναν με το γαλλογερμανικό σχέδιο προκαλώντας χλιαρές αντιδράσεις από τους σκληροπυρηνικούς. Και οι δηλώσεις Σόιμπλε το αποτύπωσαν ακόμη καλύτερα.  

Είναι, ίσως, σημάδι της πανδημίας, όμως τελικά ζήσαμε ακόμη και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να επιδίδεται σε… κωλοτούμπες.