Με τέτοιους… φίλους τεχνοκράτες, τι να τους κάνουμε τους εχθρούς!

Έχοντας, από τα χρόνια της ελληνικής κρίσης, την «φανταστική» εμπειρία του τρόπου που σκέφτονται και λειτουργούν οι τεχνοκράτες των διεθνών οργανισμών (ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει τον Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ), τα όσα διάβασα στις προτάσεις των τεχνοκρατών του ΟΟΣΑ, στο πλαίσιο της έκθεσής τους για την παγκόσμια αγορά εργασίας εν μέσω πανδημίας, δεν θα έπρεπε να μου προκαλέσουν εντύπωση. Αλλά μου έκαναν, διότι φαίνεται τελικά πως… όσο μεγαλώνω, ακόμη μαθαίνω! 

Τα όσα δυσμενή αναφέρει η έκθεση για τις συνέπειες της πανδημίας στην απασχόληση, έχουν αναπαραχθεί από πολλά Μέσα και είναι λίγο-πολύ γνωστά.

Επέλεξα, όμως να σταθώ συγκεκριμένα σε ένα επιμέρους πεδίο που έχει να κάνει με τις συστάσεις του ΟΟΣΑ αναφορικά με τα προγράμματα κρατικής στήριξης των θέσεων εργασίας που δρομολόγησαν πολλές χώρες, κυρίως της Ευρώπης (μεταξύ τους και η Ελλάδα) με την έναρξη της πανδημίας, επιδοτώντας τους εργοδότες προκειμένου να μην απολυθούν δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι.

Με τις συνέπειες της κρίσης να εμμένουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δέχτηκαν, μάλιστα, να παρατείνουν τα επιδοτούμενα αυτά προγράμματα προστασίας των θέσεων εργασίας για αρκετούς μήνες ακόμη. Προφανώς τα κονδύλια που απαιτούνται,  πιέζουν τα κρατικά ταμεία και τα δημοσιονομικά δεδομένα, όμως προφανώς ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά έχει λογική να θέλεις να αφήσεις εκατομμύρια εργαζομένους στο δρόμο.

Κάπως έτσι, ειδικά η Ευρώπη κατόρθωσε να περιορίσει τις πιέσεις προς την αγορά εργασίας και παρουσιάσει μόλις μικρή άνοδο της ανεργίας τους προηγούμενους κρίσιμους μήνες, σε αντίθεση για παράδειγμα με το τεράστιο πλήγμα που υπέστησαν οι ΗΠΑ, όπου η ανεργία από το 3,8% τον Φεβρουάριο εκτοξεύτηκε στο 13% το Μάιο (πριν κατέβει και πάλι ελαφρά στο 11% τον Ιούνιο).  

Προφανώς τα προγράμματα αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν… επ’ άπειρον, αν και ήδη η Γαλλία για παράδειγμα σκέφτεται την παράταση του δικού της προγράμματος για μια διετία(!). Όμως, οι… φωστήρες του ΟΟΣΑ που «διαβάζουν» βέβαια μόνο αριθμούς και ουδόλως ενδιαφέρονται για τους πραγματικούς ανθρώπους πίσω από τα νούμερα και το πώς τα βγάζουν πέρα, έχουν πολύ διαφορετική άποψη.

Στις συστάσεις τους, λοιπόν, επισημαίνουν πως η μαζική αυτή στήριξη στις θέσεις εργασίας θα πρέπει να σταματήσει άμεσα, διότι είναι ασύμφορη και αδόκιμη, έτσι ώστε οι αγορές εργασίας να ξεκινήσουν «να προσαρμόζονται» στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας. Και πως οι εργαζόμενοι αντιστοίχως θα πρέπει να… ενθαρρυνθούν (;) να «φύγουν» από κλάδους που συρρικνώνονται και να αναζητήσουν άλλες δουλειές και άλλες κατευθύνσεις.

«Θα πρέπει να επιτρέψουμε στους εργαζόμενους να κινηθούν σε νέες θέσεις εργασίας», τόνισε χαρακτηριστικά ο Στέφανο Σκαρπέτα, διευθυντής του αρμόδιου τμήματος για θέματα απασχόλησης του ΟΟΣΑ.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω! Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω!