Ένας χρόνος γλύψιμο

Πολλά γράφονται και ακούγονται για τον ένα χρόνο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό που, φυσικά, δεν γράφεται -παρά μόνο σε αυτήν την ιστοσελίδα- είναι για την επέτειο του ενός χρόνου γλυψίματος στον μεγάλο αρχηγό. 

O κουρνιαχτός από την λίστα της ντροπής με την οποία ο Κυριάκος «τάισε» όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ δεν έχει κάτσει ακόμη και, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα έχουμε αρκετά επεισόδια, ακόμη.

Όμως, το μέγα ερώτημα που προκύπτει από όλη αυτή την κίνηση της κυβέρνησης, είναι το αν, τελικά, στην Ελλάδα λειτουργεί το πολίτευμα.

Αν, δηλαδή, έχουμε δημοκρατία, όχι στα χαρτιά, αλλά επί της ουσίας.

Ή μήπως έχουμε ένα πολίτευμα που ονομάζεται δημοκρατία αλλά ουσιαστικά βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τη δικτατορία.

Ποτέ, στα χρόνια της  μεταπολίτευσης δεν υπήρξε τέτοια χειραγώγηση στην ενημέρωση των πολιτών.

Ποτέ, εδώ και καμιά 50αριά χρόνια, δεν είχε τολμήσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση να ελέγξει σύσσωμο τον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό.

Η ανεξαρτησία του Τύπου και ο πλουραλισμός στην ενημέρωση είναι ακρογωνιαίοι λίθοι κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος.

Στην Ελλάδα του 2020, όλα αυτά έχουν καταργηθεί και ζούμε έναν απίθανο μιντιακό ολοκληρωτισμό, όπου η αντίθετη άποψη όχι απλώς δεν ακούγεται, αλλά χλευάζεται και λοιδορείται και στιγματίζει αυτόν που την εκφράζει. Όπως, κάποτε, στιγματίζονταν οι λεπροί…

Πρόκειται για τακτικές που εφαρμόζονται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Σε στυγνές δικτατορίες.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτό που αποκαλύπτει η λίστα Μητσοτάκη – Πέτσα είναι πως το σύνολο σχεδόν των μίντια της χώρας είναι απολύτως ελεγχόμενα.

Και έχουν ξεσαλώσει. Ώστε να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στον μεγάλο αρχηγό. Έτσι, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι εδώ κι ένα χρόνο βλέπουμε να γίνεται ένας διαγκωνισμός μεταξύ των ΜΜΕ και μιάς μεγάλης μερίδας δημοσιογράφων, για το ποιος θα γλύψει καλύτερα και περισσότερο τον Κούλη.

Φτάνουν στο σημείο να παρουσιάζουν τον Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. σε δημοσκοπήσεις – ντροπή, να φτάνουν σε ποσοστά που θα ζήλευε και ο Τσαουσέσκου.

Θα πει κάποιος, αφού αυτή την ενημέρωση έχει ο κόσμος, αυτές είναι και οι προτιμήσεις τους όταν ερωτάται από τους δημοσκόπους.

Ναι. Ίσως να έχετε δίκιο.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στο δημοψήφισμα του 2015, το «ΟΧΙ» (αυτό που έγινε ναι), οι δημοσκόποι το εμφάνιζαν να κινείται γύρω στο 40% ενώ σύσσωμος ο καθεστωτικός Τύπος έδινε λυσσαλέα μάχη για το ναι.

Το τι επακολούθησε, είναι σε όλους γνωστό.