ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου: Κρύφτηκε πίσω από το «παρών» ο Αλέξης Τσίπρας

Η απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει «παρών» στην ψηφοφορία για την κύρωση της συμφωνίας Ελλάδας και Αιγύπτου για την μεταξύ τους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποτελεί πολιτική υπεκφυγή, ανεπίτρεπτη σε μία τόσο κρίσιμη για τα εθνικά θέματα περίοδο.

Σε ζητήματα μείζονος εθνικής σημασίας, υπάρχουν μόνο δύο πολιτικά υπεύθυνες θέσεις, το «ναι» και το «όχι».

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πραγματικά, όπως καταγράφηκε στη χθεσινή συνεδρίαση της διευρυμένης Κ.Ο., ότι υπήρχε πίεση για μια συμφωνία με την Αίγυπτο που θα «ακύρωνε» τοις πράγμασι το μνημόνιο μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας και εφόσον αναγνωρίζει ότι η σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας στη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου αποδεικνύει την ορθότητα της συγκεκριμένης κίνησης, οφείλει να βάλει «πλάτη» στην κυβέρνηση και να ψηφίσει «ναι».

Αν, από την άλλη πλευρά, θεωρεί ότι η συμφωνία δεν υπερασπίζεται επαρκώς τα ελληνικά συμφέροντα και ανοίγει «κερκόπορτες», όντας τμηματική και αφήνοντας εκτός όλη τη θαλάσσια περιοχή ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού, η μόνη υπεύθυνη και πατριωτική επιλογή στην επικείμενη ψηφοφορία είναι το «όχι».

«Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα», κύριε Τσίπρα, δεν γίνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κόμμα εξουσίας και ως τέτοιο οφείλει να λέει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό, ακόμη και σήμερα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ποια είναι η θέση του για κάθε τέτοιο σημαντικό ζήτημα. Με άλλα λόγια, ο Έλληνας πολίτης πρέπει να μπορεί να καταλάβει τι θα έκανε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στο εν λόγω θέμα, εάν ήταν στην κυβέρνηση: Θα οριοθετούσε ΑΟΖ με την Αίγυπτο, με τους συγκεκριμένους όρους ή όχι; Πάντως, «παρών» δεν θα έλεγε….

Ασκήσεις εσωκομματικής ισορροπίας, για να τα έχουμε καλά και με τους «πατριώτες» και με τους «νεοσημιτικούς» της Κουμουνδούρου, δεν χωρούν στη συγκεκριμένη ζέουσα συγκυρία, κύριε Τσίπρα. Και δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση στον πολιτικό που, κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργός, επέδειξε θαυμαστή γενναιότητα σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με αποκορύφωμα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στον άνθρωπο, δηλαδή, που δεν υπολόγισε το πολιτικό κόστος και πήρε το ρίσκο να «σπάσει αυγά», ακόμη κι όταν αυτό το οποίο έκρινε εθνικά επωφελές, τον οδηγούσε με βεβαιότητα στην εκλογική ήττα.