Τι κρύβουν τα νερά του Αιγαίου

Η «ναυαρχίδα» του σοβαρού συστημικού Τύπου, με αυτό τον τίτλο έδωσε γραμμή την Κυριακή υπέρ της σχολής Σημίτη – Μητσοτάκη. Ο Σημίτης μας οδήγησε το 2005 σε έναν… θριαμβευτικό συμβιβασμό και οι «σκεπτικιστές» που τον ακολούθησαν, τον ακύρωσαν.

Βεβαίως, κανείς από τους υποστηρικτές της γραμμής Σημίτη – Μητσοτάκη δεν μας είπε ποτέ πόσα έχασε η Εθνική από τη… θεάρεστη επένδυση της Finansbank. Τι; Άλλο θέμα είναι αυτό, άσχετο το ένα με το άλλο; Άσχετο είναι για όσους είναι άσχετοι με το γεωπολιτικό παιχνίδι και το ανατολίτικο παζάρι στις σχέσεις όλων των γειτόνων και όχι μόνο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Εννοείται ότι η Εθνική Τράπεζα και η ελληνική οικονομία έχασαν από την επένδυση Αράπογλου. Όπως εννοείται ότι κάποιοι πολύ υψηλά ιστάμενοι της γραμμής Σημίτη – Μητσοτάκη φούσκωσαν για τα καλά τις τσέπες τους, από το αποτυχημένο αυτό deal.

Αυτά για τη Finansbank και την Εθνική για να μην νομίζουν όσοι κατοικοεδρεύουν στο Κολωνάκι ότι, όλοι οι Έλληνες -και ειδικότερα κάποια Μέσα Ενημέρωσης- είμαστε λωτοφάγοι.

Επιστρέφοντας στην παρ’ ολίγον συμφωνία του 2005. Όντως φτάσαμε κοντά σε μία συμφωνία και, μάλιστα, με την Τουρκία του Ερντογάν. Θέλουν όμως να ξεχνούν οι απολογητές της πολιτικής Σημίτη – Μητσοτάκη ότι, φτάσαμε σε αυτή μετά τα Ίμια και τη Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία ο Σημίτης νομιμοποίησε την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, αποδεχόμενος τις «γκρίζες ζώνες». Φτάσαμε σε αυτήν επειδή παραλίγο, με το σχέδιο Ανάν, να μετατρέψουν την Κύπρο από ανεξάρτητη χώρα σε κοινότητα.

Να δούμε, όμως, επίσης και τι έλεγε η μισή συμφωνία του 2005. Έλεγε ότι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας των νησιών του Αιγαίου παραπέμπεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ενώ το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας ορίζουν σαφώς ότι τα νησιά, ακόμη και οι βραχονησίδες, έχουν πλήρη υφαλοκρηπίδα.

Σαφέστατη υποχώρηση έναντι της Τουρκίας, την οποία ευτυχώς ακύρωσε έπειτα το δίδυμο Κώστας Καραμανλής – Πέτρος Μολυβιάτης. Διότι συνιστούσε αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδος ότι ορισμένα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες έχουν μειωμένη υφαλοκρηπίδα και στο πλαίσιο αυτό παραχωρούσαμε μέρος των θαλάσσιων υδάτων βορείως της Χίου, της Λήμνου και της Λέσβου.

Δεύτερη υποχώρηση, την οποία φυσικά δεν αναφέρει κανένας απολογητής της γραμμής Σημίτη – Μητσοτάκη. Όλα τα παραπάνω μαζί, άνοιγαν την όρεξη των Τούρκων για ικανοποίηση της απαίτησής τους, να επεκταθεί το FIR της Κωνσταντινούπολης περίπου ως τα μισά του Αιγαίου.

Τρίτη κραυγαλέα υποχώρηση: Επίσης η συμφωνία δικαίωνε την τουρκική άποψη ότι, η Ελλάδα δεν δικαιούται να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο έως τα 12 ναυτικά μίλια.

Προφανώς, όλα αυτά που δεν πρόλαβε να υπογράψει ο Σημίτης, μόνο ένας Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ικανός να τα υπογράψει. Αυτό υπονοεί και αυτό έχει στο μυαλό του ο σημερινός επικεφαλής του Μαξίμου, όταν μιλάει στη Βουλή και λέει ότι «κατά περιόδους η εξωτερική πολιτική της χώρας έμοιαζε να έχει αμυντικά χαρακτηριστικά και η αναβλητικότητα δεν απέχει από την παθητικότητα».

Ας μας πουν, όμως, όσοι είναι υπέρμαχοι μια τέτοιας συμφωνίας με την Τουρκία, ποια θα είναι τα οφέλη της Ελλάδας. Να μας τα πουν καθαρά και να μας τα εξηγήσουν τεκμηριωμένα. Γιατί, στο δια ταύτα, η επιχειρηματολογία τους πάσχει.