Στο καναβάτσο η Μέρκελ – Συνεχίζουν την επίθεση οι Βαυαροί
Δεν ξέρουμε αν η Άνγκελα Μέρκελ έχει αρχίσει να μετανιώνει που δεν αποχώρησε από την πολιτική σκηνή στο απόγειο της καριέρας και της δύναμης της. Το βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι η πέμπτη της θητεία ξεκίνησε με το αριστερό και με ελάχιστες, για την ώρα, ελπίδες, να βελτιωθεί.
Το κυριότερο πρόβλημα της, εξάλλου, έρχεται από το εσωτερικό πεδίο, παρά το γεγονός ότι τα σημεία τριβής έχουν να κάνουν κυρίως με ευρωπαϊκά και όχι αμιγώς γερμανικά ζητήματα. Και όπως φάνηκε χθες από το νέο «χτύπημα» των Χριστιανοκοινωνιστών, αυτή τη φορά διά στόματος του τοπικού πρωθυπουργού Μάρκους Σέντερ, το πρόβλημα με τους Βαυαρούς δεν είναι παροδικό, έστω κι αν θεωρητικά πηγάζει από την δύσκολη εκλογική μάχη που αντιμετωπίζουν τον Οκτώβριο, στις τοπικές εκλογές της Βαυαρίας και την πίεση που δέχονται από τα δεξιά από την εθνικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η κυρία Μέρκελ θα πρέπει να δείξει μέγιστη υπομονή μέχρι τον Οκτώβριο, για να δώσει χώρο και χρόνο στους εταίρους της, το μέγα ερώτημα είναι αν μπορεί τόσο η ίδια όσο και η Ευρώπη να περιμένουν. Και άραγε, θα περιμένει μόνο μέχρι το φθινόπωρο ή θα έχουμε και συνέχεια με νέα μέτωπα;
Η ίδια η επίθεση του κυρίου Σέντερ χθες, κατά της συμφωνίας της Καγκελαρίου με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, για τη δημιουργία ενός κοινού προϋπολογισμού για την Ευρωζώνη (που προφανώς θα «κλειδώσει» στη Σύνοδο Κορυφής), δείχνει ότι η κόντρα των πάλαι ποτέ αδελφών κομμάτων δεν περιορίζεται στο Προσφυγικό. Ο βαυαρός πρωθυπουργός κατηγόρησε ευθέως την Καγκελάριο ότι προσπαθεί να «εξαγοράσει» την υποστήριξη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών για το Προσφυγικό, μέσω οικονομικών υποσχέσεων, κάτι που όπως ισχυρίστηκε θα θέσει σε κίνδυνο(!) τη σταθερότητα του ευρώ.
Να υποθέσουμε ότι ο κύριος Σέντερ ξέρει κάτι παραπάνω από μας, για τα όσα θα συζητηθούν και τι ανταλλάγματα θα πέσουν στο τραπέζι στην αναγγελθείσα μίνι σύνοδο κορυφής για το Προσφυγικό, την ερχόμενη Κυριακή, ώστε οι χώρες του νότου να εμποδίζουν τις μετακινήσεις των προσφύγων από το έδαφος τους προς τις χώρες του βορρά;
Βέβαια, υπάρχει και ο παράγοντας του εσωκομματικού μπρα-ντε-φερ μεταξύ Μάρκους Σέντερ και Χορστ Ζεεχόφερ για την ισχυρότερη (και πιο σκληροπυρηνική) φωνή στο κόμμα. O Ζεεχόφερ (που θυμίζουμε ότι συγκρούστηκε άγρια, την τελευταία εβδομάδα, με την Καγκελάριο για το Προσφυγικό) παραμένει αρχηγός του CSU και υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Μέρκελ. Όμως, μετά την πίεση που δέχτηκε, λόγω της κακής επίδοσης του κόμματος στις περσινές ομοσπονδιακές εκλογές, αναγκάστηκε να παραδώσει την πρωθυπουργία της Βαυαρίας. Θέση, την οποία ανέλαβε, από τον Μάρτιο, ο μέχρι τότε τοπικός υπουργός Οικονομικών. Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι ο 51χρονος Σέντερ αδημονεί για την… συνταξιοδότηση του 68χρονου Ζεεχόφερ, ώστε να αναλάβει και την κομματική αρχηγία, γεγονός που δημιουργεί έναν αναπόφευκτο σιωπηλό ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος εκπροσωπεί καλύτερα τα συμφέροντα του κόμματος και της Βαυαρίας.
Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για εσωκομματικό είτε για ενδοκυβερνητικό πρόβλημα, τελικός αποδέκτης είναι η κυρία Μέρκελ. Ο κύριος Σέντερ εμφανίστηκε να επιμένει ότι το ζήτημα του ευρω-προϋπολογισμού (άρα και των όποιων μεταρρυθμίσεων αποφασιστούν για την Ε.Ε.) θα πρέπει να τεθούν σε συζήτηση από ειδική διακομματική επιτροπή των τριών εταίρων (Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών και Σοσιαλδημοκρατών) και άρα να πάρουν το πράσινο φως και από τους τρεις. Η κυρία Μέρκελ είναι πρόθυμη να ενημερώσει και να συζητήσει με τους εταίρους, αλλά όχι και να περνά την κάθε της απόφαση από κόσκινο. Και ναι μεν για την ώρα απολαμβάνει της στήριξης της δικής της κοινοβουλευτικής ομάδας, όμως οι μεταρρυθμίσεις και η πρωτοβουλία για τον προϋπολογισμό αριθμούν αρκετούς εχθρούς και στον σκληρό νεοφιλελεύθερο πυρήνα του CDU.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, γιατί η κυρία Μέρκελ υπήρξε φειδωλή με τα όσα προσέφερε στον κύριο Μακρόν, σε σχέση με το πολύ πιο φιλόδοξο όραμα του Γάλλου ηγέτη για την μεταρρύθμιση της Ε.Ε. Όπως και το γιατί η γερμανική πλευρά παραμένει (ακόμη και δίχως τον Σόιμπλε) προσεκτική, αν όχι αυστηρή, στην ελληνική υπόθεση.
