Μέγαρο Μαξίμου: Άρχισαν τα παρακάλια στο Βερολίνο
Με το που ανακοινώθηκε ότι επήλθε συμφωνία στη Γερμανία για σχηματισμό κυβέρνησης ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθερους και «Πράσινους», στο Μαξίμου επικρατεί «πυρετός» προκειμένου να βρεθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τους νέους υπουργούς του Όλαφ Σολτς, κυρίως με αυτούς που αφορούν στη χώρα και οι αποφάσεις τους επηρεάζουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο την ελληνική πολιτική ατζέντα.
Ο «σκληρός» Κρίστιαν Λίντνερ, ο φιλελεύθερος νέος «τσάρος» της γερμανικής οικονομίας και η «πράσινη» ΑναλέναΜπέρμποκ που ανέλαβε το Εξωτερικών, είναι οι δυο βασικοί κρίκοι της ελληνογερμανικής αλυσίδας. Υπάρχουν, ωστόσο, κι άλλοι, όπως ο υπουργός Οικονομίας και Επενδύσεων, συμπρόεδρος των «Πρασίνων» και αντικαγκελαριος Ρ. Χάιμπεκ, που θα παίξουν ρόλο στα ελληνικά πράγματα ανοίγοντας την «κάνουλα» των γερμανικών κεφαλαίων προς τη χώρα. Και μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί επισήμως η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, το περιβάλλον Μητσοτάκη, όμως, φροντίζει να… εξασκήσει τα γερμανικά του για να φτιάξει «κλίμα» με το Βερολίνο ενόψει της Συνόδου της 16-17ης Δεκεμβρίου.
Ήδη τα συστημικά ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία σύνδεσης της νέας γερμανικής κυβέρνησης με τη χώρα μας, προς όφελος μας. Έτσι παρότι το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται στα χέρια ενός «διαδόχου» του Σόιμπλε και του Ρέσλερ, του γερμανο-βιετναμέζου πρώην υπ. Οικονομιών που διαχειρίστηκε την ένταξη της Ελλάδας στο πρώτο Μνημόνιο, πριν καταποντιστεί στις εκλογές του 2013 και παραδώσει το FDP στον σημερινό «τσάρο», τα ελληνικά μέσα… πανηγυρίζουν.
Η επιχειρηματολογία τους βασίζεται στο ότι θα συνεχιστεί η «γραμμή Μέρκελ-Σολτς» στη χαλάρωση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών και επειδή θα τεθεί το ζήτημα των αλλαγών στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, κατ’ «απαίτηση» Μητσοτάκη. Ο Λίντνερ, όμως, το «γεράκι της πειθαρχίας» όπως λέγεται στην χώρα του, είναι κάθετα αντίθετος σε αυτό ενώ είναι υπέρμαχος της συγκράτησης του δημόσιου χρέους για όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Πως το αντιμετωπίζουν αυτό οι ελληνικές γραφίδες; Θα του πουν ο Ντράγκι και ο Μακρόν να ακολουθήσει «ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική»!
Για να κοπεί η όρεξη της ελληνικής κυβέρνησης κι όποιων άλλων σκέφτονται χαλάρωση, ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ εμφανίζουν κομμάτια από τη συμφωνία των τριών κομμάτων που αφορούν στην οικονομία στη βάση ότι δεν αλλάζει τίποτα στο Συμφωνο Σταθερότητας που έχει αποδείξει ότι έχει αρκετή ευελιξία.
Προκαταλαμβάνοντας και τη γερμανική στάση στο κομμάτι των επενδύσεων, στην Ελλάδα έχουμε αρχίσει να γράφουμε… λίστα για αυτές που θα αποφασίσει ο Χάιμπεκ (που ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί ως υπουργός). Πέραν των γνωστών για ενέργεια και μεταφορές, το καινούργιο «φρούτο» είναι αυτό της «ασημί επένδυσης», της επένδυσης δηλαδή σε ακίνητα στη χώρα μας από Γερμανούς συνταξιούχους, για να απολαύσουν τα χρόνια που τους μένουν στην ηλιόλουστη Ελλάδα. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, το οποίο βεβαίως και έχει προοπτικές από τη στιγμή που η Ελλάδα ήδη αποτελεί «συνταξιοδοτικό προορισμό», απέχει όμως πολύ από το να εκφραστεί διευρυμένα ως διακρατική συμφωνία.
Μπέρμποκ, η… Τουρκοφάγος!
Από την άλλη η «Πράσινη» συμπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών Αν. Μπέρμποκ, κοντεύει να εμφανιστεί ως… Μπουμπουλίνα ή στη χειρότερη άξια συνεχιστής του Γκαίτε, του Βίλχελμ «Έλληνα» Μύλλερ και του φον Τιρς, των μεγάλων Γερμανών Φιλελλήνων του 19ου αιώνα!
Η αλήθεια είναι πως οι Πράσινοι «πέρασαν» στο κείμενο του Συνασπισμού το θέμα του εμπάργκο όπλων σε τρίτες χώρες, στις οποίες περιλαμβάνεται η Τουρκία λόγω παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Για μια περιοριστική πολιτική εξαγωγών οπλικών συστημάτων χρειαζόμαστε πιο δεσμευτικούς κανόνες και θέλουμε, συνεπώς, με τους Ευρωπαίους εταίρους μας να διαμορφώσουμε έναν Ευρωπαϊκό Κανονισμό για τις Εξαγωγές Οπλικών Συστημάτων. Τασσόμαστε υπέρ και ενός εθνικού νομοθετικού πλαισίου για τον περιορισμό εξαγωγών όπλων […] Μόνο σε αιτιολογημένες μεμονωμένες περιπτώσεις, οι οποίες θα τεκμηριώνονται επαρκώς δημοσίως, μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις», σημειώνεται στο κείμενο.
Το «Deutschland, Deutschland über alles» όμως, εκτός από πρώτος στίχος του γερμανικού εθνικού ύμνου, είναι και βασικό κοινό χαρακτηριστικό όλων των Γερμανών πολιτικών, που αν κρίνουν ότι κινδυνεύουν ζωτικά οικονομικά συμφέροντα, αλλάζουν και κείμενα συμφωνιών και πολιτικές αποφάσεις.
