Netflix: Γιατί καλείται να πληρώσει 56 εκατ. στην Ιταλία;

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του Reuters, το Netflix συμφώνησε να διευθετήσει μια φορολογική διαφορά με τις ιταλικές Αρχές.

Οι εισαγγελείς του Μιλάνου εξέδωσαν ανακοίνωση, υποστηρίζοντας ότι επήλθε συμβιβασμός με μία πολυεθνική εταιρεία “ροής βίντεο” για την περίοδο 2015 – 2019 έναντι 55,8 εκατ. ευρώ.

Όπως αναφέρει το τηλεγράφημα, γνωστοποίησαν τον αριθμό του διακανονισμού, χωρίς να κατονομάσουν την εταιρεία που εμπλέκεται, αλλά πηγές με γνώση του θέματος επιβεβαίωσαν ότι ήταν το Netflix.

Από την πλευρά του, εκπρόσωπος του Netflix δήλωσε ότι η εταιρεία ήταν σε θέση να οριστικοποιήσει το θέμα.

“Διατηρήσαμε συνεχή διάλογο και συνεργασία με τις ιταλικές Αρχές και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι ενεργήσαμε σε πλήρη συμμόρφωση με τους ιταλικούς και διεθνείς κανόνες”, ανέφερε ο εκπρόσωπος, σύμφωνα με το Reuters.

Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι οι εισαγγελείς ξεκίνησαν έρευνα για πιθανή φοροδιαφυγή πριν από τρία χρόνια.

Ισχυρίστηκαν ότι το Netflix θα έπρεπε να είχε πληρώσει φόρους στην Ιταλία, για τη ψηφιακή ροή περιεχομένου σε 2 εκατ. χρήστες.

Μάλιστα, στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι “ως φόντο της συμφωνίας πληρωμής, το Netflix άνοιξε τώρα ένα γραφείο στην Ιταλία, δημιουργώντας μια βάση στη Ρώμη και προσέλαβε περισσότερους από 40 υπαλλήλους”.

Η έρευνα, από τους εισαγγελείς του Μιλάνου που υποστήριξαν ότι τα καλώδια και οι διακομιστές υπολογιστών που χρησιμοποιούσε το Netflix ισοδυναμούσαν με φυσική παρουσία στην Ιταλία, διεξήχθη από την ιταλική φορολογική αστυνομία.

Η ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία

Στην Ελλάδα, το εν λόγω ζήτημα, σύμφωνα με αναλυτές της τηλεπικοινωνιακής αγοράς, θεωρείται “ύψιστης σημασίας”.

Αυτό, διότι το Netflix υπολογίζεται ότι διαθέτει 500.000 συνδρομητές στην Ελλάδα, όταν αθροιστικά COSMOTE TV, NOVA – WIND και VODAFONE εκτιμάται ότι διαθέτουν περί το 1,1 εκατ. συνδρομητές.

Στελέχη της τηλεπικοινωνιακής αγοράς κάνουν λόγο για “αθέμιτο ανταγωνισμό”, υποστηρίζοντας ότι, ενώ το Netflix τυγχάνει φορολογικής “ασυλίας” (και) στη χώρα μας, οι εγχώριες πλατφόρμες επωμίζονται όλους τους προβλεπόμενους φόρους (φόρος συνδρομητικής, φόρος επί των επιχειρήσεων, ΦΠΑ, κ.α.).

Στο σημείο αυτό, υπερθεματίζουν τις επενδύσεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα σε υποδομές και στελεχιακό δυναμικό, σε αντίθεση με τις εξεταζόμενες διεθνείς ψηφιακές πλατφόρμες, πλην κάποιων ελάχιστων παραγωγών (π.χ. η ταινία Beckett).

Σημειώνεται ότι, σε επίπεδο ΕΕ, με την αναθεώρηση της Οδηγίας 2010/13/ΕΕ για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων (Οδηγία 2018/1808), επικαιροποιήθηκαν οι κανόνες της ΕΕ για τα οπτικοακουστικά μέσα, με σκοπό τη δημιουργία ενός δικαιότερου περιβάλλοντος .

Στο ως άνω πλαίσιο, ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρόβλεψη της Οδηγίας 2018/1808 αναφορικά με τη δυνατότητα επιβολής, από τα κράτη μέλη, οικονομικών συνεισφορών στους παρόχους υπηρεσιών μέσων επικοινωνίας, μέσω άμεσων επενδύσεων ή συνεισφορών σε εθνικά ταμεία για τη στήριξη της οπτικοακουστικής παραγωγής.

Οι οικονομικές συνεισφορές μπορούν να επιβληθούν, όχι μόνο στους παρόχους που έχουν έδρα το αρμόδιο κράτος – μέλος, αλλά και σε εκείνους που στοχεύουν το κράτος – μέλος, ενώ εδρεύουν αλλού, ενισχύοντας την υποστήριξη της εγχώριας οπτικοακουστικής βιομηχανίας για κάθε κράτος μέλος.

Η ως άνω διάταξη της Οδηγίας ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με το άρθρο 17 του Ν. 4779/2021.

Με το ως άνω άρθρο, λοιπόν, παρέχεται η δυνατότητα στην Ελλάδα να επιβάλλει οικονομικές υποχρεώσεις για την προώθηση των ευρωπαϊκών παραγωγών – και δη ελληνικών οπτικοακουστικών παραγωγών – και σε παρόχους κατά παραγγελία υπηρεσιών που δεν είναι εγκατεστημένοι στην επικράτεια, αλλά παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες στοχεύοντας στη χώρα.

Για τον υπολογισμό των υποχρεώσεων αυτών, λαμβάνεται υπόψη ο κύκλος εργασιών που πραγματοποιεί ο πάροχος κατά παραγγελία υπηρεσιών στην Ελλάδα.

Τέλος, παρέχεται η δυνατότητα να εξαιρεθούν από την σχετική υποχρέωση πάροχοι κατά παραγγελία υπηρεσιών με μικρό μερίδιο στην αγορά ή χαμηλό κύκλο εργασιών.