Ελβετική ντροπή και ευκαιρία για έλεγχος

Γιατί θυμηθήκαμε την Λίστα Λαγκαρντ.

Η Ελβετία και το τραπεζικό της σύστημα είχε παρεκκλίνει τα τελευταία 30 χρόνια σε ένα σύστημα κλεπταποδοχής (άνευ εισαγωγικών). Η αιγλη του παλιού ασφαλούς τραπεζικού συστήματος, είχε γίνει μοντέλο παραγωγής εσόδων από ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και φύλαξης προιόντων εγκλήματος από δικτάτορες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, των Ρώσων Ολιγαρχών και ενίοτε της διεθνούς των ναρκεμπόρων και μάλιστα χωρίς κανέναν έλεγχο. Ας μην ξεχνάμε ότι και η Λίστα Λαγκάρντ αφορούσε έλληνες επιχειρηματίες (μεταξύ άλλων) και πολιτικούς που είχαν τα λεφτά τους σε ελβετικές τράπεζες οι οποίες ουσιαστικά μόνο μέσω μεγάλων πολιτικών πιέσεων έδωσαν στοιχεία. Οι ελβετοί πλέον ντρέπονται γιατί πήραν την θέση τους στο σκαμνί του ελεγχόμενου.

Ωστόσο πίσω από την αιδώ για τα σαθρά θεμέλια του τραπεζικού συστήματος είναι μία ευκαιρία να μπεί βαθιά το ‘μαχαίρι στο κόκκαλο’ (αν και την σιχαίνομαι την φράση -κλισέ , εντούτοις ταιριάζει) από τις εποπτικές αρχές όπως ανέφερε σε άρθρο του ο οικονομολόγος Stiglich (και όχι μόνο για την Ελβετία αλλά κυρίως για τις ΗΠΑ).