Νέος ∆ικαστικός Χάρτης, ίδιες παθογένειες

Γράφει ο Χαράλαµπος Χριστόπουλος*

Ας ξεκινήσουµε µε µία παραδοχή. Είναι αδύνατο µία δηµοκρατική πολιτεία να έχει ικανοποιηµένους πολίτες αν δεν λειτουργεί η ∆ικαιοσύνη. Η λειτουργία του θεµελιώδους για το πολίτευµα µας θεσµού, δεν µπορεί να είναι επιτυχηµένη αν το κράτος δεν αποφασίσει να επενδύσει σε ανθρώπους και υποδοµές γύρω από αυτήν.

Με τον νέο δικαστικό χάρτη που τέθηκε σε εφαρµογή από 16 Σεπτεµβρίου καµία από τις πανθοµολογούµενες παθογένειες της απονοµής ∆ικαιοσύνης δεν θεραπεύεται. Αντίθετα εντείνονται.

Ας πάρουµε µερικά πρακτικά παραδείγµατα. Το πιο µεγάλο ζήτηµα είναι ο χρόνος απονοµής. Με το προηγούµενο πλαίσιο, όπου υπήρχαν ειρηνοδικεία, οι διαφορές κάτω των 20.000 ευρώ εισάγονταν εκεί και δικάζονταν σχετικά άµεσα, εντός 6 µηνών περίπου.

Με το νέο σύστηµα στις ειδικές διαδικασίες οι δικάσιµοι δίδονται σε ηµεροµηνίες του πρωτοδικείου εποµένως µιλούµε ακόµα και για 7-8 χρόνια µετά, αντί των 6 µηνών.

Φαίνεται εξωφρενικό, αλλά είναι µία απλή αλήθεια. Την διαπίστωσαν οι δικηγόροι από την πρώτη µέρα εφαρµογής του νέου νόµου.

Ο Υπουργός υποσχέθηκε επιτάχυνση.

Τέτοια δεν πρόκειται να έρθει ποτέ αν δεν προσληφθούν και άλλοι δικαστές, αν δεν προσληφθούν γραµµατείς και κυρίως αν δεν βρεθούν υποδοµές που θα επιτρέπουν τη διεξαγωγή περισσότερων δικών.

Η δηµόσια επένδυση που απαιτείται για αυτό θα είχε πολλαπλά οφέλη στην οικονοµία και την κοινωνία, καθώς θα λύνονταν οι διαφορές των ανθρώπων γρηγορότερα και θα λάµβαναν αυτοί τις αποφάσεις για το µέλλον τους δίχως το άγχος µίας εκκρεµοδικίας.

Η εναλλακτική επιλογή σε αυτό θα ήταν µία οιονεί αρνησιδικία.

∆ηλαδή, η βαθιά πεποίθηση του πολίτη ότι η ∆ικαιοσύνη δεν υπάρχει γι’ αυτόν. Όταν οι πολίτες δεν πιστεύουν στην ∆ικαιοσύνη ελλοχεύει κίνδυνος για τη ∆ηµοκρατία. Σε αυτήν την κατάσταση είµαστε σήµερα. Είναι αναγκαίο να δούµε την αλήθεια και τα δεδοµένα. Κυρίως και πάνω από όλα, σεβόµενοι τον ρόλο µας, να προτείνουµε λύσεις τόσο ως επιστήµονες όσο και ως πολίτες.

*∆ικηγόρος Αθηνών