Aφήσαμε τα δύσκολα πίσω κ. Μητσοτάκη: Τι, όχι;

Με μεγάλο ενδιαφέρον – είναι η αλήθεια – παρακολούθησα την συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μεγάλο κανάλι, από τις ελάχιστες φορές τον τελευταίο καιρό που τον είδαμε πέρα από τα περίφημα ‘’διαγγέλματά του’’ που για πολλούς είχαν ‘’άρωμα εκλογών’’.

Άκουσα για το πως δεν θρηνήσαμε περισσότερα θύματα. Άκουσα για την… αμφιταλάντευσή του για το lockdown. Άκουσα για το… αλάθητο τόσο στην υγειονομική, όσο και στην μεταναστευτική κρίση που είναι και αυτή σε εξέλιξη όλους αυτούς τους μήνες.

Άκουσα για την απόφασή του να ανοίξει τελικά τα σχολεία, για να μην υπάρχουν κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στα παιδιά.

Θα σταθώ όμως σε μια φράση του πρωθυπουργού: ‘’Αφήσαμε τα δύσκολα πίσω’’.

Εκείνη τη στιγμή είναι που μου ‘’χτύπησε’’ ένα καμπανάκι, δυνατό μέσα στο μυαλό μου, ως σύγχρονη, νοήμων, πολίτης αυτής της χώρας.

Πόσο πίσω μας έχουμε αφήσει τελικά αυτή την κρίση όταν ‘’παίζεται’’ το επαγγελματικό μέλλον χιλιάδων Ελλήνων στον ιδιωτικό τομέα;

Πόσο πίσω μας είναι όταν, σύμφωνα με τους λοιμωξιολόγους, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για δεύτερο lockdown μέσα στο φθινόπωρο.

Πόσο πίσω μας είναι όταν οι επιχειρηματίες του τουρισμού, της ‘’βαριάς βιομηχανίας’’ της χώρας μας, είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης;

Πόσο πίσω μας είναι όταν αναμένονται χιλιάδες λουκέτα στην εστίαση;

Είμαστε έτοιμοι τελικά για τα χειρότερα; Μας έμαθε τελικά το μάθημά μας κ. Πρωθυπουργέ η ‘’καραντίνα’’ σε περίπτωση που έρθει άλλη, προσεχώς; Και προσέξτε: Αυτή την ερώτηση θα την έκανα στον οποιοδήποτε ήταν στη θέση σας αυτή τη στιγμή. 

Γιατί εγώ αυτό που βλέπω στον ορίζοντα είναι αβεβαιότητα, δεν βλέπω να έχουμε αφήσει τίποτα πίσω μας. Και περιμένω υπεύθυνες λύσεις για όλους τους κλάδους προτού είναι – πολύ – αργά.