Αλ. Τσίπρας: 3 + 5 + 11 βήματα προοδευτικής εξόδου από την κρίση

Με 3 απαραίτητες παραδοχές για να προχωρήσουμε συνολικά μπροστά, 5 άξονες μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας και 11 άμεσα μέτρα έκτακτης ανάγκης ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε ουσιαστικά τι θα έκανε σήμερα, όπως είπε και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, αν ήταν πρωθυπουργός, τονίζοντας ο ίδιος είναι έτοιμος από…χθες να αναλάβει εκ νέου τα ηνία της χώρας.

“Στόχος μας είναι το 32% να γίνει 42%” τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ , επισήμανε ωστόσο “Θα ήταν ανεύθυνο να ζητήσω εκλογές. Αν δεν υπήρχε η πανδημία, θα είχα ζητήσει ήδη εκλογές”.

Και υπογράμμισε “Σε μια στιγμή κρίσης δεν θα κάνω αυτά που έκανε ο κ. Μητσοτάκης . Όταν ο πολίτης βιώνει ανασφάλεια για τη ζωή του πως μπορώ να ζητήσω εκλογές; Είμαι εδώ, καταθέτω την ετοιμότητά μας με σχέδιο. Αλλά είμαι υποχρεωμένος να έχω ευθύνη. Ελπίζω να την έχει ο κ. Μητσοτάκης αυτή την ευθύνη”.

Ειδικότερα το προοδευτικό σχέδιο Τσίπρα, όπως το παρουσίασε ο ίδιος στην ομιλία του στο THESSALONIKI HELEXPO FORUM, στηρίζεται σε 3 παραδοχες:

Παραδοχή πρώτη – Πλεονάσματα

Στο επίκεντρο -και σωστά- είναι το πώς θα κρατήσουμε όρθιες τις οικονομίες και τις κοινωνίες. Με επεκτατική πολιτική, με ενέσεις ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, με δημόσιες κυρίως επενδύσεις. Με δαπάνες δηλαδή που θα απαντούν στις κοινωνικές ανάγκες και δεν θα επιβάλλονται από έξωθεν καταναγκασμούς.

Πρέπει λοιπόν να το καταλάβουμε όλοι. Η εποχή της δημοσιονομικής ασφυξίας, της σκληρής λιτότητας, η εποχή των πλεονασμάτων τελείωσε

Και δεν θα πρέπει να περνάει από το μυαλό κανενός, σε έναν χρόνο από τώρα, να συζητάμε και πάλι για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων που θα οδηγούν ευθέως την οικονομία σε νέες περιπέτειες μνημονίων και λιτότητας.

Άρα, λοιπόν, η πρώτη παραδοχή είναι ότι τελείωσε η εποχή της δημοσιονομικής λιτότητας και ασφυξίας,

Παραδοχή δεύτερη – Τράπεζες

Η οικονομία μας δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς υψηλές δημόσιες δαπάνες και χωρίς δημόσια χρηματοδοτικά εργαλεία. Επί της διακυβέρνησής μας έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα. Ήταν η ίδρυση της δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας στα πρότυπα προηγμένων χωρών.

Χρειάζεται όμως να δούμε και το θέμα των συστημικών τραπεζών. Δεν μπορούμε πια να κλείνουμε τα μάτια σε αυτό.

Οι τράπεζες αποτελούν τον βασικό αιμοδότη της οικονομίας. Χωρίς να θέλω να παραβλέψω την συμβολή τους στην ελληνική οικονομία, οφείλουμε εντούτοις όλοι να παραδεχθούμε ότι δυστυχώς σήμερα δεν διαδραματίζουν τον ρόλο που οφείλουν να διαδραματίζουν στην πραγματική οικονομία. Δεν έχουν κάνει όλα όσα μπορούν και οφείλουν για την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την πρωτόγνωρη ρευστότητα που οι ίδιες λαμβάνουν το τελευταίο διάστημα από την ΕΚΤ. Αυτή η ρευστότητα που έχουν δεν έχει περάσει στις επιχειρήσεις.

Δεν χρηματοδοτούν επαρκώς, ιδιαίτερα τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Παρά μονάχα ίσως επιχειρήσεις που δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη δανεισμού.6 στις 10 επιχειρήσεις σήμερα είναι αποκλεισμένες από τον τραπεζικό δανεισμό. Υπάρχει ένα κενό ρευστότητας στην πραγματική οικονομία πάνω από 15 δισ. ευρώ. Τι θα γίνει λοιπόν με αυτές τις επιχειρήσεις; Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους σε αυτές τις επιχειρήσεις; Θα τις εξωθήσουμε συνειδητά σε αφανισμό;

Διότι αυτό κάνει η κυβέρνηση σήμερα, επικροτώντας και συχνά διευκολύνοντας μια πολιτική αποκλεισμού εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ουδείς ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κριτήρια. Να υπάρχουν κριτήρια, αλλά να εφαρμόζονται με κοινούς κανόνες και διαφάνεια προς όλους και για όλες τις περιπτώσεις.

Ιδίως όταν το Δημόσιο έχει ρόλο, οφείλει να λειτουργεί προς το συμφέρον όλων. Όχι μόνο προς το συμφέρον εκλεκτών. Η αποδυνάμωση του δημοσίου ως μετόχου των τραπεζών πρέπει να σταματήσει. Γι’ αυτό και για εμάς αποτελεί προτεραιότητα η αλλαγή του σχετικού νόμου για το ΤΧΣ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.Και το Δημόσιο ως βασικός μέτοχος να έχει αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο στις στρατηγικές αποφάσεις των συστημικών τραπεζών.

Και αξιοποιώντας τις μετοχές του, σε μια τουλάχιστον από τις συστημικές τράπεζες, να έχει και τον απόλυτο έλεγχο του μάνατζμεντ. Ώστε σε συνδυασμό με τη Δημόσια Αναπτυξιακή Τράπεζα,να επιβάλει τη διαφάνεια, να διευκολύνει επιτέλους την παροχή ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις και να δώσει την απαιτούμενη πνοή προς την ελληνική οικονομία.

Παραδοχή τρίτη – Διαγραφή ιδιωτικού χρέους

Το ιδιαίτερα υψηλό ιδιωτικό χρέος. Φυσικά και νομικά πρόσωπα οφείλουν σήμερα στη χώρα μας προς το δημόσιο, δηλαδή σε φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, και προς τις τράπεζες πάνω από 240 δισ. ευρώ.

Ένα πρόβλημα που, πέραν της οικονομικής διάστασης του, δοκιμάζει και την κοινωνική συνοχή. Και ως κοινωνικό ζήτημα οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε. Οι αναβολές πληρωμών στις παρούσες δύσκολες συνθήκες προσφέρουν βέβαια μια προσωρινή ανακούφιση που σύντομα όμως θα λήξει. Και οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά θα βρεθούν μπροστά σε ακόμα μεγαλύτερα χρέη όταν λήξει αυτή η προσωρινή ανακούφιση.

Και πώς απαντά η κυβέρνηση σ’ αυτή τη διαφαινόμενη πραγματικότητα; Φέρνει ως μέτρο λύσης έναν νέο πτωχευτικό νόμο, ονομάζοντάς τον μάλιστα δεύτερη ευκαιρία, που όμως μόνο τέτοια δεν είναι. Βάζοντας ως πρώτη προτεραιότητα την ρευστοποίηση περιουσιών όλων των πολιτών και αφαιρώντας πλήρως το πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Με αυτόν τον τρόπο όχι απλά δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία, αλλά αναιρεί κάθε ευκαιρία και καταδικάζει κάθε επαγγελματία στον μαρασμό.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτή την εξόντωση. Αν θέλουμε στην πορεία ανάκαμψης της οικονομίας να περπατήσουμε όλοι μαζί-κι εμείς αυτό θέλουμε- τότε χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις για το ιδιωτικό χρέος. Και σ αυτό το πλαίσιο αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους, πέραν των επιμέρους διευκολύνσεων, η διαγραφή μέρους του χρέους είναι μια τέτοια λύση. Ριζοσπαστική, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστική και αναγκαία σήμερα, τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για τις επιχειρήσεις.

Νέα Κοινωνική Συμφωνία

Η χώρα σήμερα χρειάζεται -είπε- ένα ριζοσπαστικό και συνάμα ρεαλιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Η χώρα σήμερα χρειάζεται αυτό που εμείς ονομάζουμε μια νέα Κοινωνική Συμφωνία, ανάμεσα σε αυτούς που αποτελούν την κοινωνική πλειοψηφία: Δηλαδή τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους παραγωγούς, τη νέα γενιά αυτού του τόπου.

Μια Συμφωνία που περιλαμβάνει σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα τους εξής βασικούς άξονες:

Πρώτον, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.

Δεύτερον, την επαναρρύθμιση της εργασίας.

Τρίτον, ένα ισχυρό και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος.

Τέταρτον, μια συνεκτική πολιτική για τη νέα γενιά.

Πέμπτον, μια αποφασιστική στρατηγική για το περιβάλλον.

11 άμεσα Μέτρα Έκτακτης Ανάγκης

Για τον λόγο αυτό, πρόσθεσε, επεξεργαστήκαμε και καταθέτουμε σήμερα ένα Σχέδιο 11 Άμεσων Μέτρων Έκτακτης Ανάγκης. Ένα σχέδιο που θα υλοποιούσαμε άμεσα την επόμενη μέρα από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου. Ένα σχέδιο που είναι αναγκαίο να υλοποιηθεί αύριο το πρωί. Και συγκεκριμένα:

Μέτρο πρώτο

Ενίσχυση του ΕΣΥ άμεσα με 15.000 μόνιμες προσλήψεις. Για να οχυρώσουμε την πρώτη γραμμή άμυνας της χώρας απέναντι στην πανδημία.

Μέτρο δεύτερο

Ενίσχυση των δημόσιων σχολείων, άμεσα, με 15.000 μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών. Για να διευκολυνθεί το εκπαιδευτικό έργο και να μην κάνουν τα παιδιά μας μάθημα μέσα στην πανδημία στοιβαγμένα σε τάξεις των 26 και 27 ατόμων.

Μέτρο τρίτο

Επιδότηση της εργασίας από το κράτος, για όσο διαρκεί η κρίση. Η πρότασή μας περιλαμβάνει την κάλυψη από το κράτος του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών και του 40% του μισθού των εργαζομένων, με υποχρέωση καταβολής του υπόλοιπου 60% του μισθολογικού κόστους από την επιχείρηση. Αυτό που χρειάζεται είναι να επιδοτηθεί η εργασία όσο διαρκεί η κρίση και όχι η αναστολή της εργασίας.

Μέτρο τέταρτο

Εισόδημα έκτακτης ανάγκης σε όσους έχουν πληγεί οικονομικά από την πανδημία, για όσο διαρκεί η κρίση. 400€ για το πρώτο ενήλικο μέλος του νοικοκυριού, 200€ για κάθε πρόσθετο ενήλικο μέλος και 100€ για κάθε παιδί. Το εισόδημα αυτό θα καλύπτει όσους πολίτες είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται ραγδαία λόγω της πανδημίας, στηρίζοντας έμπρακτα όχι μόνο τους άνεργους, τους εποχικά εργαζόμενους και τους εργαζόμενους στον πολιτισμό, αλλά και τους πληττόμενους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους. Διότι κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει μόνος του σε αυτή την κρίση.

Μέτρο πέμπτο

Μη επιστρεπτέα ενίσχυση στις επιχειρήσεις. Όλοι οι έμμεσα ή άμεσα πληττόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και επιχειρήσεις θα έχουν άμεσα πρόσβαση σε μη επιστρεπτέα ενίσχυση ύψους 2.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, με μέγιστη ενίσχυση ανά επιχείρηση τις 100.000 ευρώ, με μοναδικό κριτήριο τη διατήρηση των θέσεων και των σχέσεων εργασίας.

Μέτρο έκτο

Μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 6%, στον χαμηλότερο συντελεστή, για όσο διαρκεί η κρίση.

Μέτρο έβδομο

Επιδότηση του 40% του ενοικίου των πληττόμενων επιχειρήσεων, για όσο διαρκεί η κρίση. Διότι για την πλειοψηφία των μικρών πληττόμενων επιχειρήσεων αυτό αποτελεί ζήτημα επιβίωσης, η ελάφρυνση του βάρους του ενοικίου. Και με την πρότασή μας ωφελούνται οι επιχειρήσεις αυτές, αλλά ταυτόχρονα δεν βλέπουν μείωση του εισοδήματος οι ιδιοκτήτες ακινήτων, όπως έγινε τους μήνες που ίσχυε αυτό. Δυστυχώς, δεν συνεχίζει.

Μέτρο όγδοο

Επιστροφή στους αγρότες του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Ένα μέτρο που θα μειώσει το κόστος παραγωγής και θα δώσει ανάσα σε χιλιάδες παραγωγούς στον πρωτογενή τομέα, που και αυτοί σήμερα βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα τραγικά αδιέξοδα.

Μέτρο ένατο

Μόνιμη κατάργηση, όχι παροδική, της εισφοράς αλληλεγγύης για όλα τα εισοδήματα έως 40.000€ και μείωση των συντελεστών για εισοδήματα από 40.000€ έως 65.000€.

Προφανώς, στο δικό μας σχέδιο η μείωση αυτή αφορά και τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους, που μας αρέσει να τους χειροκροτάμε – ιδίως τους υγειονομικούς -, αλλά όχι να τους ελαφρύνουμε. Δεν προχωράμε εμείς, δηλαδή, σε αδιανόητους αποκλεισμούς που κινητοποιούν κοινωνικούς αυτοματισμούς άλλων εποχών. Και πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει αυτό να είναι ένα μόνιμο μέτρο.

Μέτρο δέκατο

Μόνιμη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Ένα μέτρο το οποίο θα ελαφρύνει σημαντικά επιχειρήσεις, ελεύθερους επαγγελματίες και ιδιαίτερα εργαζόμενους με μπλοκάκι. Είναι ένας φόρος που εν πάση περιπτώσει δεν έχει καμία λογική εξήγηση, παρά μονάχα την εξήγηση ότι στην Ελλάδα είμαστε ανίκανοι ως δημόσιο, ως κράτος, ως κοινωνία, να ελέγξουμε τη φοροδιαφυγή. Πρέπει αυτό να το ξεπεράσουμε και να έχουμε την αυτοπεποίθηση να θεωρούμε τους εαυτούς μας ικανούς.

Μέτρο ενδέκατο

Μόνιμη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50%. Ένα μόνιμο μέτρο που θα προσφέρει σημαντική ελάφρυνση στο σύνολο των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών.